Η ιστορία του Κάιλ Κούριτς, του αμερικανού γκαρντ που οδήγησε την Γκραν Κανάρια στην κατάκτηση του ισπανικού Supercopa με το επιβλητικό 79-59 επί της Μπαρτσελόνα του Γιώργου Μπαρτζώκα είναι πραγματικά συγκλονιστική. Εχοντας στην αγκαλιά του τους δύο νεογέννητους δίδυμους γιους του, ο 27χρονος απόφοιτος του Λούιβιλ πληροφορήθηκε ότι έπρεπε να υποβληθεί σε επέμβαση αφαίρεσης όγκου, ο οποίος ήταν γαντζωμένος μεταξύ των εγκεφαλικών ημισφαιρίων και του προκαλούσε αφόρητους πόνους.

Πέρασε το κατώφλι του χειρουργείου στις 5 Νοεμβρίου 2015 και έξω από την πόρτα καρδιοχτυπούσαν η σύζυγός του και οι γονείς του που είχαν ταξιδέψει εσπευσμένα από τις ΗΠΑ και λόγω επαγγέλματος (πατέρας νευροχειρουργός, μητέρα νοσοκόμα) είχαν την ικανότητα να αξιολογήσουν την κρισιμότητα της κατάστασης. Η αφαίρεση του όγκου δεν βελτίωσε θεαματικά τα πράγματα. Η εγκεφαλική πίεση αυξήθηκε επικίνδυνα και ο παλμός της καρδιάς άρχισε ελεύθερη πτώση. Ξανά στο χειρουργείο για να αφαιρεθεί ένα μεγάλο κομμάτι κρανίου ώστε το πρήξιμο του εγκεφάλου να μπορεί να «αναπνεύσει», να κάνει τον κύκλο του και να εξαφανιστεί.

«Η δεύτερη επέμβαση ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη, αλλά κάτι έπρεπε να γίνει. Το ότι ο γιος μου έζησε οφείλεται σε ιατρικό θαύμα», θα πει ο πατέρας του δρ. Κούριτς, ο οποίος έχει καταγωγή από τη Σλοβακία, εξ ου και το όνομά του που δεν παραπέμπει φυσικά στην Πενσιλβάνια. Οντως πρόκειται για θαύμα αν σκεφτεί κανείς ότι μετά και την τρίτη επέμβαση, που έγινε για να καλυφθεί το αφαιρεθέν κομμάτι κρανίου με πλαστικό εμφύτευμα στο μέτωπο του αθλητή, ο Κούριτς όχι μόνο επέστρεψε στα παρκέ προτού εκπνεύσει η σεζόν 2015-16, αλλά το βράδυ του Σαββάτου αναδείχθηκε και MVP της ομάδας του στην κατάκτηση του Σούπερ Καπ.

ΕΚΤΙΜΩ ΟΣΑ ΕΧΩ. Διαβάστε προσεκτικά τι λέει ο ίδιος στα «ΝΕΑ» εξηγώντας τη θεαματική αλλαγή της ζωής του μετά τον απόλυτο εφιάλτη και ποια λέξη επικαλέστηκε για να χαρακτηρίσει τον προσωπικό του Γολγοθά:

«Τα πάντα στη ζωή μου έχουν αλλάξει. Εχω αρχίσει να εκτιμώ το καθετί περισσότερο και να μην με νοιάζει για αρκετά πράγματα. Πλέον αντιμετωπίζω το καθετί ως κάτι ξεχωριστό. Η νοοτροπία μου έχει γίνει διαφορετική σε σχέση με των περισσοτέρων ανθρώπων. Βλέπω πάντα τη θετική πλευρά ακόμη και στην πιο δύσκολη κατάσταση. Θα σας πω ένα παράδειγμα. Εχω δίδυμα και κάθε φορά που ο ένας ξυπνάει μέσα στη νύχτα δεν αναστατώνομαι ούτε θυμώνω, επειδή δεν μπορώ να κοιμηθώ. Θα πάω στο κρεβάτι του και θα του δώσω μια ζεστή αγκαλιά. Είναι κάτι που θα μπορούσα να έχω χάσει, όταν μου βρέθηκε όγκος στο κεφάλι πριν από δέκα μήνες. Τώρα αντιλαμβάνομαι τι είναι πραγματικά σημαντικό και τι ασήμαντο. Αν το καλοσκεφτείς, όλο αυτό που βίωσα ήταν ευλογία. Ενα γεγονός που με ωρίμασε και μια διαδικασία που με έκανε καλύτερο άνθρωπο».

Επειτα από μια τέτοια εξομολόγηση τα λόγια είναι περιττά.

Τελευταία Νέα