Απόγευμα Τετάρτης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια της κοινής συνεδρίασης κλιμακίων της Επιτροπής Βιβλιοθήκης και Κέντρου Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης του Πανεπιστημίου, σε αίθουσα της κεντρικής βιβλιοθήκης, ανοίγει η πόρτα και μπαίνουν τρεις νεαροί, με αμφίεση παραλίας. Οι καθηγητές σταματούν τη συνεδρίαση για να αναρωτηθούν αν οι εισβολείς έχουν μπερδευτεί. Οντως, έχουν χαθεί. Ψάχνουν να βρουν τον χώρο του κάμπινγκ για να στήσουν τις σκηνές τους. Ποιο κάμπινγκ; «Μα δεν ξέρετε ότι θα κατασκηνώσουμε στο κάμπους του Πανεπιστημίου;».
Οχι, δεν το ήξεραν. Γι’ αυτό βγήκαν από την αίθουσα, κλείδωσαν και άρχισαν να τρέχουν προς την πρυτανεία. Στον δρόμο είδαν κολλημένες αφίσες που, όντως, ανήγγελλαν ότι το κίνημα «Νο Βοrder» (με οργάνωση και δράση όπως της Γένοβας) έχει προγραμματίσει, από την Παρασκευή και για δέκα μέρες, κατασκήνωση στον περίβολο του Πανεπιστημίου. Θα έλθουν περίπου χίλια άτομα κυρίως από την Ευρώπη, ήδη έχουν βγει τα συνθήματα (όχι στον εθνικισμό, στην πατριαρχία, στα σύνορα), λειτουργεί σάιτ, εκδόθηκε τρίγλωσσο (ελληνικά, αγγλικά, αραβικά) εφημεριδάκι και αναγγέλλονται «δράσεις» σε στρατόπεδα προσφύγων αλλά και στην πόλη –και όλα αυτά η πρυτανεία τα μαθαίνει τελευταία.
Προφανώς, κάθε διαμαρτυρία και κάθε συγκέντρωση έχει δικαίωμα ύπαρξης. Αλλά από πού κι ώς πού στο Πανεπιστήμιο –και μάλιστα ερήμην του; Και τι κάνει το Πανεπιστήμιο, εκτός από το να παραδέχεται ότι είναι διαρκές θύμα της ομηρείας του από διάφορες ομάδες. Το κάμπους του, κατά καιρούς, χρησιμεύει ως χώρος εμπορίας ναρκωτικών, ως υποδοχέας διαμαρτυριών, ως ορμητήριο ομάδων κι οργανώσεων.
Και η διοίκηση; Μπροστά στην κατάσταση που διαμορφώνεται κλείνει το αναγνωστήριο, τη Νομική, τη Φιλοσοφική –το Πανεπιστήμιο παραδίδει τον ρόλο του (πρώτη φορά σε τέτοια έκταση από τους σεισμούς του 1979) και τα στελέχη του θα προσεύχονται να μη γίνουν ζημιές και έκτροπα. Ομοίως, αποσύρονται από τις αρμοδιότητές τους το κράτος, ο εισαγγελέας, η κυβέρνηση… Χώρα περιορισμένης ευθύνης.
ΤΑ ΝΕΑ vidcast
