Το βαρύ φορτίο που πλήρωσε το ΠΑΣΟΚ την εποχή των Μνημονίων και από κυρίαρχη πολιτική δύναμη κατέστη η χλεύη των αντιπάλων του είναι προφανές ότι δεν του άξιζε. Η Ιστορία κάποτε θα αξιολογήσει ψύχραιμα την προσφορά του στην πρόοδο της χώρας και θα απονείμει πιο δίκαια αμαρτίες, ευθύνες και –γιατί όχι; –επαίνους. Το γεγονός όμως ότι σκυλεύεται από ανθρώπους που χρωστούν την ύπαρξή τους στο κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου μόνο θλίψη προκαλεί σε όσους το έζησαν με τα καλά του και στραβά του.

Φθάσαμε λοιπόν έπειτα από έξι χρόνια κρίσης που έλιωσε τα πάντα να συζητάμε για δήθεν διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ από τα αποκαΐδια του ΠΑΣΟΚ. Ολοι εκείνοι που έσπευσαν νωρίς να πάρουν θέση στη νέα εξουσία πλην ελαχίστων εξαιρέσεων του στενού πυρήνα της παρέας που κυβερνά δεν ενσωματώθηκαν ποτέ στην ιεραρχία του νέου κόμματος εξουσίας. Ατομικές καριέρες ενδεχομένως διασώθηκαν με θλιβερές περιπτώσεις κατάπτωσης και γενιτσαρισμού που τώρα καταπίνουν αμάσητα τα πιο σκληρά μέτρα ενώ κάποτε έβγαιναν στο κλαρί για ψύλλου πήδημα. Γνωστά και αδιάφορα τα πρόσωπα που δεν χαίρουν εκτιμήσεως από την ανιδιοτελή βάση τής άλλοτε μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.

Φαίνεται όμως ότι ορισμένοι που αποστρατεύθηκαν εκ των πραγμάτων και έμειναν στο πολιτικό περιθώριο δεν αντέχουν τη μοναξιά τους και αναζητούν δίαυλο επιστροφής στην πολιτική σκηνή πάση θυσία. Για καλή τους τύχη, αυτή τους η αγωνία συμπίπτει με την ανάγκη του Μεγάρου Μαξίμου να δείξει κάποια κινητικότητα τώρα που κατέρρευσαν όλοι οι μύθοι και τα ασύστολα ψεύδη με τα οποία αναρριχήθηκε στην εξουσία. Κάπως έτσι φαίνεται πως προωθούνται στο παρασκήνιο διάφορες προσεγγίσεις με πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ που είχαν υποστεί τις πιο χυδαίες επιθέσεις τα πρώτα χρόνια του Μνημονίου από συριζαίους οι οποίοι τους κυνηγούσαν κυριολεκτικώς όπου τους έβρισκαν. Καθώς όμως πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, δεν μπορούν καν να αξιολογήσουν τα προφανή. Τώρα που κοινωνικά και δημοσκοπικά καταρρέει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί προστρέχουν.

Τελευταία Νέα