Ενίοτε τα καμώματα της νύχτας τα βλέπει η μέρα και δεν γελά. Ξημερώματα Δευτέρας η συμπολίτευση ψήφισε μέτρα 3,6 δισ., μετρήθηκε και βρήκε ότι δεν της έλειπε ούτε ένας βουλευτής. Συμβαίνει πρώτη φορά στα χρονικά των Μνημονίων. Βρήκε επίσης την παρασκηνιακή συμπαράσταση των ξένων. Αργησαν να το καταλάβουν κάποιοι στη σαμαρική πτέρυγα της ΝΔ, αλλά η αριστερή παρένθεση άνοιξε και τους έκλεισε απέξω.

Αν όλα αυτά έχουν κάποια σημασία, είναι γιατί οι συμπαγείς ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έκαναν ένα βήμα πίσω από τον γκρεμό. Και οι αλληλέγγυοι της Εσπερίας τούς πάνε βήμα βήμα σε μια συμφωνία που, τελικά, θα τσουβαλιάσει τη μεσαία τάξη και θα τραβήξει 7 – 8 δισ. από την αγορά μέσω άμεσων και έμμεσων φόρων. Αναπτυξιακό μείγμα δεν το λες –αλλά αριστερή λιτότητα ξεροσφύρι που θα ξεχαρβαλώσει πλήρως την ελληνική κοινωνία. Ομως αυτό ουδέποτε ενδιέφερε τους έξω –όπως διαπιστώνουν για άλλη μια φορά οι φιλευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις μέσα.

Κάπου εδώ αρχίζει το πρόβλημα. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ομοούσιοι και αδιαίρετοι. Η αντιπολίτευση όχι. Η Κεντροαριστερά θα περάσει χωριστά το προσεχές Σαββατοκύριακο, καθώς ο Σταύρος Θεοδωράκης θα πάει στο συνέδριο της Δράσης, ενώ η Φώφη Γεννηματά έχει τη συνδιάσκεψη με ΔΗΜΑΡ και κινήσεις πολιτών. Μια γεωμετρία μεταβλητών αποστάσεων ορίζει τη σχέση ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού με τη ΝΔ, όπου ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει βρει τον δρόμο του στα εσωκομματικά, αλλά οι αγκυλώσεις της Συγγρού εμποδίζουν πιο τολμηρές κινήσεις.

Εκτός αν τον πρώτο λόγο έχει ο πολιτικός χρόνος. Με την κυβέρνηση να παίρνει τη συμφωνία και τον αυτόματο μηχανισμό διόρθωσης να ενεργοποιείται πρώτη φορά την άνοιξη του 2017, είναι προφανές ότι οι εξελίξεις θα είναι σχετικά αργές. Αρα το προοδευτικό δημοκρατικό μέτωπο θα μπορεί να ετοιμαστεί σε χαμηλή φωτιά σε μια χύτρα όπου όλοι θα σιγοβράζουν στο ζουμί τους.