Η έλλειψη δημοσιονομικής παιδείας στην χώρα μας, έχει ως αποτέλεσμα να μην αντιλαμβανόμαστε μια βασική δημοσιονομική αρχή: «Το κράτος επιβάλει φόρους για να πληρώνει τα κρατικά έξοδα». «Μόνο εάν μειωθούν τα κρατικά έξοδα, το κράτος μπορεί να μειώσει τους φόρους».

Άρα όσο αυξάνονται τα έξοδα του κράτους, τόσο θα αυξάνονται οι φόροι και τόσο περισσότερο θα υποφέρουν οι πολίτες. Για να ανακουφιστούν λοιπόν οι πολίτες από τους φόρους θα πρέπει να μειωθούν τα έξοδα του κράτους. Τα έξοδα του κράτους υπολογίζονται ως ποσοστό επί του ΑΕΠ.

Ο παρακάτω πίνακας παρουσιάζει το ποσοστό των κρατικών εξόδων επί του ΑΕΠ της χώρας μας, της Ισπανίας, Ιρλανδίας και της Γερμανίας. Τα έξοδα του κράτους μας το 2014, ήταν 49,30% επί του ΑΕΠ, υψηλότερα από της Γερμανίας (44,09), της Ισπανίας (43,79%), και ακόμα πιο υψηλότερα από της Ιρλανδίας (39,05%). Τα δε έξοδα των ΗΠΑ είναι μόνο 25% επί του ΑΕΠ.

Με βάση τις εκτιμήσεις για μείωση του ΑΕΠ κατά 3% για το 2015 το ποσοστό των εξόδων του κράτους μας επί του ΑΕΠ ανέρχεται στο 53% του ΑΕΠ για το 2015. Το ποσοστό αυτό είναι από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη.

Μπορεί άραγε το δικό μας κράτος να έχει περισσότερες δαπάνες από το πάμπλουτο γερμανικό κράτος και διπλάσια έξοδα από τις πλούσιες ΗΠΑ;

Πίνακας Εξόδων Γενικής Κυβέρνησης ως ποσοστό επί του ΑΕΠ (πηγή Εurostat και ΕΛΣΤΑΤ)

Χώρες 2011 2012 2013 2014 2015 *εκτιμήσεις

Ελλάδα 54,00% 54,4% 60,10% 49,30% 53%

Ισπανία 45.45% 47,32%44,30% 43,79% –

Γερμανία44,56% 44,19% 44,32% 44,09% –

Ιρλανδία 46,13% 42,25% 40,51% 39,05% –

Με βάση το κρατικό προϋπολογισμό του 2015 τα έξοδα της Ελληνικής γενικής κυβέρνησης είναι περίπου 92 δις* ευρώ. Τα 40 δις περίπου αφορούν τις δαπάνες για μισθούς και συντάξεις.

Λογικά η χώρα μας θα έπρεπε να είχε πολύ μικρότερο έξοδα από το γερμανικό και το ισπανικό κράτος. Δυστυχώς έχουμε καταφέρει και έχουμε πλησιάσει και ξεπεράσει τους ευρωπαίους μόνο στα έξοδα και όχι στην παραγωγή πλούτου.

Για να καλύπτουμε αυτά τα υπερβάλλοντα έξοδα των τελευταίων 40 ετών φτάσαμε στην υπερχρέωση του κράτους στα 320 δις. Το κράτος μας, διοικούμενο από κομματικές ομάδες σε όλα τα επίπεδα είναι ένα αδηφάγο «Θηρίο» που καταβροχθίζει πάνω από τα μισά μαςχρήματα (53% επί του ΑΕΠ) από αυτά που με τόσο κόπο κερδίζουν σήμερα οι πολίτες της χώρας μας.

Σε αυτό το υψηλό ποσοστό δαπανών οφείλεται και η υπέρ-φορολόγηση των πολιτών οι οποίοι δεν αντέχουν να πληρώνουν τους υπάρχοντες φόρους. Δεν μπορούν οι πολίτες μας να πληρώνουν περισσότερα έξοδα από ότι πληρώνουν οι Γερμανοί, οι Ισπανοί και οι Ιρλανδοί.

Οι προτεινόμενοι φόροι των 13 δις της κυβέρνησης σημαίνει ότι σε κάθε πολίτη αντιστοιχούν περίπου 1200€ επί πλέον φόρους για πάντα, κυρίως μέσω της μετάταξης των αγαθών στο 23% ΦΠΑ.

Τα 13 δις φόροι ή αλλιώς 7,5% επί του ΑΕΠ, κατανεμημένα σε τρία χρόνια 2015-2017 αντιστοιχούν σε 4,3 δις ετησίως ή αλλιώς 2,5% επί του ΑΕΠ.

Όμως εάν η πρόταση της κυβέρνησης ήταν να μειωθεί η κρατική σπατάλη κατά 2,5% επί του ΑΕΠ τα τρία επόμενα έτη, δηλαδή τα έξοδα από 53 % να μειωθούν στο 45,5% του ΑΕΠ, δεν θα χρειαζόταν να ψηφιστεί καμία αύξηση της φορολογίας.

Βέβαια, ακόμα και τα έξοδα στο 45,5% επί του ΑΕΠ είναι περισσότερα από τις άλλες πλούσιες χώρες, και επί πλέον οι πολίτες μας λαμβάνουν πολύ κατώτερης ποιότητας υπηρεσίες σε σχέση με αυτές που παρέχουν τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη.

Το 53% των εξόδων της χώρας μας επί του ΑΕΠ αντιστοιχούν περίπου σε 92 δις για το 2015. Τα 92 δις μπορούν να μειωθούν κατά 4,3 δις ετησίως ώστε να μην χρειαστεί οι πολίτες να πληρώσουν τα παραπάνω 13 δις φόρων το 2015-2017. Η επιβολή 13 δις φόρων θα επιβαρύνει για πάντα τους πολίτες με ένα τεράστιο φορολογικό βάρος για όλη τους τη ζωή, το οποίο είναι αδύνατο να το πληρώσουν.

Η μείωση των εξόδων της χώρας μας μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς να μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις που ανέρχονται περίπου στα 40 δις από το σύνολο των εξόδων των 92 δις. Από τα υπόλοιπα 52 δις σίγουρα μπορούν να μειωθούν 4,3 δις ετήσιες κρατικές σπατάλες.

Μόνο με τη μείωση των δαπανών του κράτους μπορούν να μειωθούν οι φόροι προς τους πολίτες ώστε να μπορέσουν να ανακουφιστούν. Με τη μείωση των δαπανών κατά 7,5% δεν θα χρειαζόταν ατέρμονες διαπραγματεύσεις για περισσότερα δανεικά και θα είχαμε έτσι αποφύγει όλη την καταστροφή του τελευταίου εξαμήνου.

Έτσι μόνο δεν θα έχουμε ανάγκη για νέα δάνεια (εκτός εκείνων που θα αποπληρώνουν παλιά δάνεια) για τα οποία διαπραγματευόμαστε τους τελευταίους 6 μήνες, θα διατηρήσουμε την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία μας, δεν θα εξαθλιωθεί περαιτέρω ο λαός από την νέα φόρο-καταιγίδα και θα επιστρέψουν οι επενδύσεις για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας για τους άνεργους.

Εάν τελικά αυτοί οι φόροι επιβληθούν, θα εξαθλιώσουν περαιτέρω τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, θα αποτρέψουν τους νέους να βρούν εργασία και θα αυξήσουν περαιτέρω την ανεργία.

*Προσχέδιο κρατικού προϋπολογισμού 2015 www.mnec.gr

Ο Κωνσταντίνος Ζοπουνίδης είναι καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης. O Γιώργος Ατσαλάκης είναι οικονομολόγος, επίκουρος καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης.

Τελευταία Νέα