Πριν από λίγες ημέρες ο Ντέιβιντ Κάμερον έκανε την πρώτη μεγάλη ομιλία μετά την επανεκλογή του στην πρωθυπουργία της Βρετανίας. «Αντιμέτωπος με διεθνείς προκλήσεις –μεταξύ των οποίων η επαπειλούμενη έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, τα τεράστια κύματα μετανάστευσης προς την Ευρώπη, η κρίση με τη Ρωσία λόγω Ουκρανίας, η προέλαση των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους και το συνεχιζόμενο χάος στη Μέση Ανατολή», γράφει ο Φαρίντ Ζακάρια στην «Ουάσιγκτον Ποστ», «ο Κάμερον επέλεξε να μιλήσει για ένα σχέδιο που θα εξασφαλίζει ότι τα νοσοκομεία στη Βρετανία θα είναι καλύτερα επανδρωμένα τα Σαββατοκύριακα».

Ο δημοσιογράφος, στέλεχος επί χρόνια του περιοδικού «Time», του CNN και άλλων μεγάλων αμερικανικών ΜΜΕ, παρατηρεί πόσο εσωστρεφής του φάνηκε η Βρετανία σε πρόσφατο ταξίδι του. «Επειτα από μια εντυπωσιακή πορεία 300 ετών, το Ηνωμένο Βασίλειο ουσιαστικά παραιτήθηκε από παγκόσμια δύναμη» γράφει.

Ποια είναι τα στοιχεία που τον οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα; Τα επόμενα χρόνια ο βρετανικός στρατός θα μειωθεί στους 80.000 στρατιώτες, με την προοπτική όπως αναφέρεται σε έκθεση του Βασιλικού Ινστιτούτου Ενόπλων Δυνάμεων ο αριθμός να πέσει ακόμα και στους 50.000. «Αυτός θα είναι ο μικρότερος αριθμός από το 1770» έγραψε η «Ντέιλι Τέλεγκραφ», ενώ άλλοι παρατήρησαν ότι θα έχει το ίδιο δυναμικό με την αστυνομική δύναμη της Νέας Υόρκης.

Το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών αναφέρει ότι τα τελευταία πέντε χρόνια δεν έχουν ανανεωθεί τα μαχητικά αεροσκάφη της χώρας, ενώ η άλλοτε κραταιά στις θάλασσες γηραιά Αλβιώνα δεν διαθέτει σήμερα ούτε ένα αεροπλανοφόρο. Υπάρχουν και άλλα σημάδια. Στην πρώτη θητεία του Κάμερον, ο προϋπολογισμός του υπουργείου Εξωτερικών μειώθηκε κατά 1/4 με περαιτέρω προοπτική περικοπών. Η Διεθνής Υπηρεσία του BBC στην οποία επί χρόνια βασιζόταν η δημόσια διπλωματία της χώρας, έχει κλείσει πέντε από το ξενόγλωσσα προγράμματά της.

Οι Αμερικανοί δείχνουν να ανησυχούν σοβαρά για αυτή την απόσυρση του Λονδίνου από την άσκηση διεθνούς πολιτικής με όρους που είχαν συνηθίσει έως τώρα. Ο Ουόλτερ Ράσελ Μιντ στο βιβλίο του «Θεός και Χρυσός» παρατηρεί πως τον 16ο αιώνα πολλές χώρες θα μπορούσαν να αναπτυχθούν οικονομικά και πολιτικά –οι πόλεις-κράτη της Βόρειας Ιταλίας, η Χανσεατική Ενωση, οι Κάτω Χώρες, η Γαλλία, η Ισπανία. Η Βρετανία όμως κατόρθωσε να τις ξεπεράσει όλες και να γίνει η πρώτη μεγάλη βιομηχανική οικονομία και η πρώτη υπερδύναμη του σύγχρονου κόσμου. Ασκώντας στρατιωτική βία δημιούργησε αποικίες και διαμόρφωσε χώρες και κουλτούρες από την Αυστραλία και την Ινδία έως την Αφρική και, βέβαια, τη Βόρεια Αμερική. «Αν η Ισπανία ή η Γερμανία» παρατηρεί ο Μιντ, «είχαν γίνει η μεγαλύτερη δύναμη, τότε η ιστορία του κόσμου θα είχε εξελιχθεί διαφορετικά».

Τελευταία Νέα