Τα τηλέφωνα στα τμήματα private και personal banking των τραπεζών δεν σταματούν να χτυπούν. Το σκηνικό είναι λίγο ώς πολύ κοινό: «Θα ήθελα περισσότερη ασφάλεια για τα χρήματά μου. Μπορείτε να μου προτείνετε κάποια λύση για να κοιμάμαι ήσυχος, τουλάχιστον ώσπου να ξεκαθαρίσει η κατάσταση»;

Καταθέτες με περισσότερα από 100.000 ευρώ, εισοδηματίες, ακόμη και επιχειρηματίες με αρκετό διαθέσιμο ρευστό αναζητούν εναλλακτικές λύσεις και στρέφονται στις τράπεζες με τις οποίες συνεργάζονται για να βρουν σίγουρες τοποθετήσεις, πέραν των καταθέσεων.

Οι λεγόμενοι ασφαλείς λιμένες επιστρέφουν στο προσκήνιο, μια και το μέλημα των πελατών είναι να «παρκάρουν» τα χρήματά τους για έξι ή 12 μήνες ώσπου να ξεκαθαρίσει το τοπίο.

«Δεν έχουμε μαζικές εκροές προς το εξωτερικό, ούτε αναλήψεις. Εξάλλου, όσοι ήθελαν να μεταφέρουν μεγάλα ποσά εκτός το έκαναν το 2010 και το 2012. Τώρα, τα τηλεφωνήματα προέρχονται από πελάτες μας που έχουν θορυβηθεί με ό,τι ακούν και ψάχνουν μεγαλύτερη ασφάλεια» εξηγεί κορυφαίος τραπεζίτης.

Το σκηνικό είναι παρόμοιο με αυτό της άνοιξης του 2012, όταν –μεσούσης της πολιτικής αστάθειας –οι καταθέτες αναζητούσαν ασφαλείς λιμένες για τα χρήματά τους. Με τη διαφορά ότι τότε τα επιτόκια των προθεσμιακών καταθέσεων ήταν της τάξης του 4%-5% και όχι 1% ή 1,5% όπως είναι σήμερα.

Ετσι, οι τράπεζες είχαν ένα ισχυρό επιχείρημα απέναντι σε όσους ήθελαν να σπάσουν την προθεσμιακή τους από τον φόβο των εξελίξεων. Τώρα που η διαφορά ανάμεσα στα τραπεζικά επιτόκια και αυτά των γερμανικών ομολόγων είναι μικρότερη, το τίμημα του ασφαλούς λιμένα είναι σαφώς μικρότερο.

Πλέον, οι τράπεζες επιδιώκουν να κρατήσουν τα χρήματα εντός συστήματος, ακόμη και αν δεν είναι στα καταθετικά τους χαρτοφυλάκια. Ετσι, προτείνουν αμοιβαία κεφάλαια διαχείρισης διαθεσίμων, κρατικά ομόλογα, εκδόσεις της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, ακόμη και αμοιβαία σε δολάρια για όσους φοβούνται (ή ελπίζουν) ότι το ευρώ θα καταρρεύσει. Αλλοι πάλι τοποθετούνται σε χρυσό ή σε άλλα πολύτιμα μέταλλα, προσδοκώντας ασφάλεια και σημαντικές αποδόσεις αν η κρίση χτυπήσει ευρύτερα τις αγορές και οι επενδυτές στραφούν στις παραδοσιακές αξίες.Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα είναι τα χρήματα να παραμείνουν σε χρηματοπιστωτικά προϊόντα, ακόμη και αν διαχειριστής είναι κάποια θυγατρική τους στο εξωτερικό. Γιατί ξέρουν ότι όταν τα πράγματα ηρεμήσουν οι περισσότεροι από εκείνους που επέλεξαν τους ασφαλείς λιμένες θα επιστρέψουν στις καταθέσεις ή σε άλλα προϊόντα που υπόσχονται υψηλότερες αποδόσεις.

Οπως συνέβη σε μεγάλο βαθμό από τα τέλη του 2012. Κάτι που όμως δεν ισχύει αν τα χρήματα μπουν κάτω από το στρώμα.

Τελευταία Νέα