«Ξύπνησα με πόνο στον αυχένα. Ο γιατρός πίστευε πως ήταν κάποια κήλη, αλλά ήθελε να βγάλουμε μία ακτινογραφία. Ηταν 8 Ιανουαρίου. Σε λιγότερο από μία ώρα η πιθανή κήλη είχε μετατραπεί σε καρκίνο. Είχα μεταστάσεις στον αυχένα. Ο κύριος όγκος βρισκόταν στον αριστερό μου πνεύμονα. Για όλους όσοι μαθαίνουν πως έχουν καρκίνο είναι μια καταστροφή. Συνειδητοποιείς αμέσως ότι οι συνθήκες της ζωής σου άλλαξαν. Βρέθηκα σε κινούμενη άμμο, να παρασύρομαι προς τον πάτο».

Το τελευταίο του βιβλίο ονομάζεται «Κινούμενη άμμος»

«Επειτα από έναν μήνα αποφάσισα ότι δεν ήταν μια θανατική καταδίκη, πως έπρεπε να προσαρμοστώ σε αυτή τη νέα κανονικότητα. Τώρα πια μπορεί να περάσουν αρκετές ημέρες χωρίς να το σκεφτώ. Καμιά φορά, ένα κρύο ρεύμα αέρα μου χαϊδεύει τον σβέρκο. Αλλά δεν είναι ανάγκη να έχεις πάθει καρκίνο προκειμένου να σκέπτεσαι το νόημα της ζωής».

Είναι ένας στοχασμός πάνω στον χρόνο που περνάει

«Δεν υπάρχει σήμερα σχεδόν κανένας πόνος που να μην μπορούν να τον ανακουφίσουν. Και αν φθάσει να είναι αφόρητος, μπορείς πάντα να ζητήσεις να σε ναρκώσουν ώσπου να σβήσεις ήσυχα. Αυτό που με ανησυχεί καμιά φορά είναι το να μένεις νεκρός για τόσο πολύ. Μου φαίνεται αρκετά επίπονο. Είναι φυσικά ανόητο, αφού με τον θάνατο, ο χωροχρόνος παύει να υφίσταται. Καμιά φορά το σκέπτομαι όμως: πώς αντέχεις να είσαι νεκρός για ένα εκατομμύριο χρόνια…».

Αλλά και σε αυτά που αφήνουμε πίσω μας

«Το φανταστικό με τη ζωή είναι πως δεν συμβαίνει παρά μία φορά. Δεν μπορείς να πεις στοπ, να γυρίσεις πίσω και να ξαναρχίσεις. Κάθε ζωή είναι μοναδική, αρχέτυπη. Η πίστη σε μία αναγέννηση θα σήμαινε υποτίμησή της. Περνάμε, πιστεύω, από το ένα σκοτάδι στο άλλο. Eίμαι ΟΚ με αυτό».

Είναι το 47ο κατά σειρά βιβλίο που υπογράφει

«Η μοίρα των ανθρώπων είναι να βουλιάζουν στη λήθη. Μέχρι τώρα έχουν περάσει 110 δισεκατομμύρια από εδώ. Οι περισσότεροι είναι νεκροί. Πόσους θυμόμαστε; Πόσους θα θυμόμαστε σε 500 χρόνια; Μπορεί να φτιάχνουμε τεράστια μνήματα, δεν αλλάζει τίποτα. Τα βιβλία, αυτά, συνεχίζουν να ζουν όσο διαβάζονται. Πιστεύω ότι κάποια από τα δικά μου θα επιζήσουν ακόμα μερικές γενιές. Αλλά όχι περισσότερο. Πρέπει να ζούμε στο παρόν. Εχω πουλήσει 40 εκατομμύρια αντίτυπα, τι παράπονο να έχω;»

Ο,τι ήθελε να πει ο 66χρονος Χένινγκ Μάνκελ, ο διάσημος σουηδός συγγραφέας και εξίσου διάσημος αριστερός ακτιβιστής, το είπε στη Libération.

Τελευταία Νέα