Αναζήτηση
Είναι προφανές ότι οι κυβερνητικοί χειρισμοί που ακολουθούν τις διακηρύξεις για λήξη του Μνημονίου και αποχώρηση της τρόικας πάσχουν. Από τι; Από την εγγενή αδυναμία των κυβερνητικών κομμάτων τα τελευταία χρόνια να κατανοήσουν τους κανόνες χρηματοδότησης της χώρας από τις αγορές. Με αποτέλεσμα να προτάσσουν τις πολιτικές επιδιώξεις τους και όταν φτάνουν σε αδιέξοδο να είναι πλέον αργά.
Το 2009 η κυβέρνηση Παπανδρέου παρέλαβε μεν προϋπολογισμό με έλλειμμα τουλάχιστον τέσσερις φορές πάνω από το όριο του Συμφώνου Σταθερότητας της ευρωζώνης και δημόσιο χρέος κατά ένα τέταρτο πάνω από το ΑΕΠ, αλλά με τη χώρα ικανή να δανείζεται ακόμη. Για λόγους που δεν έχουν ακόμη διευκρινιστεί, αντί να εφαρμόσει αμέσως πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης και μεταρρυθμίσεων που θα διατηρούσαν αυτή την ικανότητα, δήλωσε ότι θα υλοποιήσει το προεκλογικό του πρόγραμμα και… διαφήμιζε τα ελλείμματα! Αποτέλεσμα; Τα επιτόκια ανέβηκαν, οι αγορές έκλεισαν και «επιβλήθηκε» –όπως λέει ο μετέπειτα αντιπρόεδρός του –σκληρός διεθνής οικονομικός έλεγχος στη χώρα με παρατεταμένη λιτότητα και αμφιλεγόμενα αποτελέσματα: μειώθηκε το έλλειμμα αλλά αυξήθηκε το χρέος.
Το 2014 η κυβέρνηση Σαμαρά, μεταφράζοντας λανθασμένα την απόφαση του Eurogroup για το χρέος, προσπαθεί να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι τελειώνει η κρίση, προαναγγέλλοντας έξοδο από το Μνημόνιο και εκδίωξη της τρόικας –χωρίς να βάζει τίποτε συγκεκριμένο στη θέση τους. Αποτέλεσμα; Οι αγορές αντιδρούν α λα 2009-10: ανεβάζουν τα επιτόκια σε επίπεδα που καθιστούν αναπόφευκτη τη συνέχιση χρηματοδότησης από την ευρωζώνη, άρα νέο Μνημόνιο.
Το 2010 τόσο, εφόσον υπάρξει κυβέρνηση Τσίπρα, η Ελλάδα, αφού «καταργήσει» το νομοθετικό πλέγμα του Μνημονίου, θα ζητήσει να της χαριστεί το μισό χρέος και να πληρώνει το υπόλοιπο όταν μπορεί. Προβλεπόμενο αποτέλεσμα; Οι αγορές θα κλείσουν αμέσως –αν θα έχουν ανοίξει ποτέ -, αλλά ήδη θα έχουν κλείσει και οι γραμμές νέας χρηματοδότησης από την ευρωζώνη λόγω αμφισβήτησης της παλιάς.
Τρεις διαφορετικοί πολιτικοί –ένας πρώην πρωθυπουργός, ένας εν ενέργεια και ένας εν αναμονή –διαφέρουν σε πολλά. Αλλά σε αυτό το θέμα συνδέονται με τον στίχο του Καβάφη: «Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Συρία το ίδιο».
