Υστερόγραφο από τη Βουλή κατά τη συζήτηση της πρότασης εμπιστοσύνης.

Είπε ο Αλέξης Τσίπρας ότι θα καταργήσει τους 450 νόμους της μνημονιακής περιόδου. Νόμιμη κυβέρνηση θα είναι, θα έχει δικαίωμα να εισηγηθεί στη Βουλή οτιδήποτε και τα σκυλιά δεμένα. Αλλά το ερώτημα είναι πώς ακριβώς εννοεί την κατάργηση. Με έναν νόμο; Και μετά; Οταν καταργείς νόμο, πρέπει να βάλεις άλλον στη θέση του. Εχουν στον ΣΥΡΙΖΑ 450… αντι-νόμους;

Επίσης καταργώντας νόμους που έχουν ισχύσει, τι θα κάνουν με τα πραγματικά αποτελέσματα που έχουν δημιουργηθεί εν τω μεταξύ; Θα τα καταργήσουν κι αυτά; Πώς θα πάρουν πίσω ό,τι έχει πουληθεί, όταν οι νέοι ιδιοκτήτες τους δεν θα πουλάνε, αλλά και να πουλούσαν, το κράτος δεν θα έχει λεφτά να αγοράσει; Μήπως να σκεφτούν καλύτερα αυτή την, όχι και τόσο σοβαρή, ιδέα; Εκτός αν έχουν τη Μηχανή του Χρόνου και τα ξανακάνουν όλα από την αρχή.

Είπε ο Αντώνης Σαμαράς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπονομεύει τη χώρα όταν δηλώνει ότι δεν θα αναγνωρίσει ενδεχόμενη συμφωνία για το χρέος χωρίς να προηγηθούν εκλογές. Γιατί; Εφόσον η αξιωματική αντιπολίτευση θεωρεί –όχι αβάσιμα –ότι μπορεί να γίνουν πρόωρες εκλογές και να βρεθεί σύντομα στην κυβέρνηση, είναι μάλλον έντιμο να διατυπώσει τη θέση της πριν από τη συμφωνία.

Προφανώς η σημερινή κυβέρνηση έχει πλήρη δικαιώματα διακυβέρνησης μέχρι την ημέρα που θα παραδώσει στην επόμενη –όποια και αν είναι. Αλλά όταν μια κυβέρνηση δικαιούται να ζητήσει νωπή λαϊκή εντολή για να χειριστεί ένα μεγάλο θέμα, γιατί δεν μπορεί να το ζητάει η αξιωματική αντιπολίτευση; Αλλωστε από μόνη της μια συμφωνία για το μέγα θέμα του χρέους είναι λόγος προσφυγής στις κάλπες.

Ο Πρωθυπουργός θεωρεί ότι δεν ήταν υπονόμευση οι εκλογές που ζητούσε ο ίδιος το 2012 ή ο Παπανδρέου το 2009, αλλά είναι αυτές που ζητάει σήμερα ο Τσίπρας; Ο Ταλεϋράνδος θα έλεγε: «Συγχωρώ τους ανθρώπους όταν δεν συμφωνούν με την άποψή μου, αλλά δεν τους συγχωρώ όταν δεν συμφωνούν με τη δική τους».