Χωρίς περιστροφές ο Πρωθυπουργός είπε ότι η χώρα μπορεί να επιβιώσει πλέον δανειζόμενη από τις αγορές –άρα τέλος δανεικά από την ευρωζώνη και το ΔΝΤ, Μνημόνιο και τρόικα. Στην ούγια βρίσκεται αυτό που είπε νωρίτερα ο Βενιζέλος: αν φύγει η τρόικα το πολιτικό κλίμα θα αλλάξει. Αν εννοούν ότι έτσι θα αλλάξει και η εκλογική συμπεριφορά των πολιτών είναι μακριά νυχτωμένοι. Η ανάλυσή τους είναι επιφανειακή: ο μέσος Ελληνας δεν σκοτίζεται επειδή ο Τόμσεν «μπαίνει μες στ’ αμπέλι σαν νοικοκυρά», που λέει το τραγούδι. Αλλα τον καίνε.

Εφόσον και χωρίς Μνημόνιο είναι άνεργος, δεν μπορεί να πληρώσει φόρους και δάνεια, κράτος πρόνοιας για να τον στηρίξει στην ανάγκη δεν υπάρχει, διοίκηση για να εξυπηρετηθεί δεν βρίσκει, η σύνταξή του κινδυνεύει, ο μισθός δεν φτάνει, τα παιδιά του έχουν θολό μέλλον, η επιχείρησή του δεν έχει κεφάλαιο κίνησης, το κράτος τον βυθίζει στην αβεβαιότητα με αιφνιδιασμούς, οι πολιτικοί τον προκαλούν με τα καμώματά τους, γιατί θα αλλάξει εκλογικό προσανατολισμό; Επειδή οι τροϊκανοί θα σταματήσουν να μπαινοβγαίνουν στα υπουργεία;

Συνεπώς η απομάκρυνση της τρόικας δεν είναι βέβαιο ότι μπορεί να ωφελήσει πολιτικά την κυβέρνηση. Μπορεί όμως να βλάψει οικονομικά τη χώρα. Στον βαθμό που δεν είναι ώριμη εξέλιξη –με καλοσχεδιασμένη συνέχεια –και εκβιάζεται για να βρει αντικείμενο η προεκλογική προπαγάνδα των κυβερνητικών κομμάτων ενδέχεται να λειτουργήσει αποσταθεροποιητικά.

Είναι κοινό μυστικό ότι στην Ευρώπη πολλοί αμφιβάλλουν για την πιθανή επαρκή χρηματοδότηση της χώρας από τις αγορές και ταυτόχρονα δεν πιστεύουν ότι χωρίς επιτήρηση θα εμπεδωθεί η δημοσιονομική εξυγίανση και θα συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις.

Το αν θα τελειώσουμε με το Μνημόνιο δεν μπορεί να συνδέεται με εκλογές. Αλλο να φύγει η τρόικα και άλλο να φύγει αλλά η πολιτική της –που θα μείνει –να μη φέρνει αποτέλεσμα. Το σύνθημα «διώξαμε την τρόικα, δοξάστε μας», ενώ δεν φέρνει ψήφους, ίσως διώξει υποστηρικτές. Αποτελεί ρίσκο. Και όπως λέει ο Γουόρεν Μπάφετ, «το ρίσκο προέρχεται από το να μην ξέρεις τι κάνεις».