Η πολύ σοβαρή καταγγελία της Επιτροπής Αγώνα Γυναικείων Φυλακών για τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής που κρατούνται στον Κορυδαλλό, μας υπενθυμίζει ότι οι προφυλακισμένοι χρυσαυγίτες δεν είναι μόνο νεοναζιστές αλλά και κοινοί μαφιόζοι, ορκισμένοι μισογύνηδες και αθεράπευτοι ρατσιστές που επιπλέον τυγχάνουν προνομιακής μεταχείρισης από την Πολιτεία –πιθανότατα ως το μοναδικό είδος θηλαστικών που συγκεντρώνει όλες αυτές τις ιδιότητες μαζί.

Οι κρατούμενες της δεύτερης πτέρυγας των φυλακών Κορυδαλλού καταγγέλλουν εγγράφως ότι η διεύθυνση του σωφρονιστικού καταστήματος προτίθεται να «τις στριμώξει σαν τα ποντίκια για να μη χάσουν τα προνόμια οι χρυσαυγίτες». Οπως εξηγούν στην επιστολή τους, «σε δύο ορόφους της ίδιας χωρητικότητας θέλουν στον έναν να βάλουν εκατό γυναίκες κρατούμενες, τη μία πάνω στην άλλη, ενώ στον άλλο όροφο να μείνουν οι έξι χρυσαυγίτες βουλευτές».

Τα προνόμια των χρυσαυγιτών επεκτείνονται και στον προαυλισμό. Το καλό προαύλιο θα είναι αποκλειστικής χρήσης, ενώ οι γυναίκες κρατούμενες θα προαυλίζονται στο παλιό προαύλιο όπου για να φτάσουν θα πρέπει να περνάνε μέσα από τα μαγειρεία και άλλους κοινόχρηστους χώρους. Η συμπεριφορά των κρατούμενων βουλευτών της Χρυσής Αυγής απέναντι στις γυναίκες κρατούμενες καταγγέλλεται ως «ρατσιστική και χυδαία». Οι χρυσαυγίτες απαιτούν, μεταξύ των άλλων, να μην τους σερβίρουν οι αλλοδαπές κρατούμενες αλλά μόνο οι Ελληνίδες.

Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς διατυπώνουν το αίτημά τους. Αρκεί να θυμηθεί το βλέμμα του Κασιδιάρη πριν σηκωθεί για να χαστουκίσει τη Λιάνα Κανέλλη, την γκριμάτσα του Μιχαλολιάκου όταν επιχειρούσε σιδηροδέσμιος να σηκώσει τα χέρια του, τους βρυχηθμούς του Παππά όταν παραδόθηκε στη ΓΑΔΑ, τις απειλές που εκτοξεύουν όλοι τους σε κάθε ευκαιρία και με κάθε αφορμή και προς πάσα κατεύθυνση. Ασφαλώς δεν είναι η δουλειά της Πολιτείας ο εκπολιτισμός όσων ενσαρκώνουν τόσο αποκρουστικά την κοινωνική βαρβαρότητα –τώρα είναι αργά, η δουλειά έπρεπε να γίνει στα σχολεία τους, αλλά προφανώς δεν έγινε.

Δεν είναι, όμως, χρέος της να προστατεύσει αυτές τις γυναίκες από την τοξική τους συμπεριφορά; Δεν οφείλει να προσφέρει τις ίδιες συνθήκες κράτησης, να μην τους μεταχειρίζεται σαν εξαίρεση στον κανόνα, να λάβει μέτρα για να μη βαφτούν οι φυλακές στο μαύρο χρώμα της Χρυσής Αυγής; Δεν πρέπει να δείξει σε αυτούς τους ανθρώπους, αλλά και σε αυτούς που τους υποστηρίζουν, ότι η χυδαιότητά τους δεν μπορεί να γίνει ανεκτή;

Η επιστολή της Επιτροπής Αγώνα Γυναικείων Φυλακών αποδεικνύει ακόμη μία φορά ότι αυτό που χωρίζει τους χρυσαυγίτες από την υπόλοιπη κοινωνία δεν είναι μόνο η αρρωστημένη ιδεολογία τους. Είναι και ένα αβυσσαλέο πολιτισμικό χάσμα. Η διεύθυνση των φυλακών Κορυδαλλού και η προϊστάμενη πολιτική Αρχή πρέπει απλώς να μας πουν ποια πλευρά θα διαλέξουν.