[Iστορίες] Κάποιος ψεκάζει και εκεί

Ο Τομά Βιντέρ είναι πολιτικός συντάκτης της Μοντ. Και ένας από τους γάλλους δημοσιογράφους που συνόδευσαν τον Φρανσουά Ολάντ στην επίσημη επίσκεψή του στις ΗΠΑ. Υπέπεσε όμως σε ένα faux pas –ένα σοβαρό ολίσθημα. Ανέβασε στον λογαριασμό του στο twitter ένα selfie που τράβηξε μέσα στον Λευκό Οίκο –και μάλιστα στο Οβάλ Γραφείο.

Δεν ήταν το μόνο selfie που ανέβασαν από τις ΗΠΑ οι διαπιστευμένοι γάλλοι δημοσιογράφοι. Δεν ήταν καν το μοναδικό που τραβήχτηκε μέσα στο Οβάλ Γραφείο. Στη φωτογραφία φαίνεται καθαρά ακόμα ένας δημοσιογράφος να απαθανατίζει εαυτόν, την ώρα που στο φόντο, Μπαράκ Ομπάμα και Φρανσουά Ολάντ έχουν ήδη καθήσει και παρακολουθούν μάλλον διασκεδάζοντας. Για να ανθήσει όμως η λαϊκή αγανάκτηση χρειάζεται να εστιάσει σε έναν στόχο. «Κύριε Βιντέρ, είστε γελοίος» αποφάνθηκαν χρήστες στο twitter –όλα κι όλα, στη Γαλλία και να βρίζεις, το κάνεις στον πληθυντικό. «Αυτός ο τουρίστας δεν έχει καμιά δουλειά να δουλεύει εκεί! Διώξτε τον!» απαίτησαν αναγνώστες της Μοντ. Γράφοντας στο Rue89, ο Ντανιέλ Σναϊντερμάν μίλησε για «συμπεριφορά που θυμίζει σχολική εκδρομή» και κατηγόρησε τους Βιντέρ και Σία πως «όσο μετρούσαν πόσες κοινοποιήσεις είχαν τα selfies τους» έχαναν σοβαρές ειδήσεις. Γράφοντας στο Νουβέλ Ομπζερβατέρ, ο Μπρινό Ροζέρ-Πετί λίγο έλειψε να ζητήσει την παραδειγματική μαστίγωση των δημοσιογράφων που «κηλιδώνουν την εθνική τιμή»∙ αλλά υπεύθυνος δεν είναι ο δημιουργός του selfie, υπεύθυνος είναι ο Ολάντ, αυτός είναι ο γελοίος, «επί Φρανσουά Μιτεράν κανείς δεν θα είχε τολμήσει να αυτοφωτογραφιστεί μέσα στο Οβάλ Γραφείο, με ή χωρίς twitter».

Την υπεράσπιση του Βιντέρ ανέλαβε μία συνάδελφός του, η Αντρεά Φραντίν. Φρόντισε να επισημάνει πως δεν τον γνωρίζει καν. Και δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το selfie –που στην τελική αποκαλύπτει, ιδού «το σκουπ της χρονιάς», πως «ο δημοσιογράφος είναι κι αυτός άνθρωπος». Αλλο πράγμα σόκαρε τη Φραντίν. Ολη αυτή η δυσανάλογη αντίδραση, όλο αυτό το τσουνάμι αγανάκτησης. Ολοι αυτοί που «αγανακτούν, ω ναι, αλλά πάντα με την αρνητική έννοια της λέξης». Που «ξεχνούν να ζήσουν, να χαρούν και να επιλέξουν προσεκτικά τις μάχες για τις οποίες καταναλώνουν τόση ενέργεια». Δεν μπορεί, κάποιος ψεκάζει και τους Γάλλους. Γιατί αυτό το είδος των μόνιμα, αβυσσαλέα και με το καθετί «αγανακτισμένων» ευδοκιμεί και εκεί και εδώ.