Αναζήτηση
Τις βαλίτσες για Παρίσι ετοιμάζει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αμέσως μετά το τέλος της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής που αρχίζει σήμερα. Στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής καμπάνιας για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν, εκτός από το Παρίσι, θα επισκεφθεί τη Ρώμη, το Βερολίνο, τη Λισαβόνα και τη Μαδρίτη.
Η φυσική απουσία του Αλέξη Τσίπρα από την Αθήνα σχεδόν κατά το μεγαλύτερο μέρος του Φλεβάρη δεν σημαίνει ότι η Κουμουνδούρου αρμενίζει σε ήρεμα νερά. Αντιθέτως. Οσο οι δημοσκοπήσεις ανεβάζουν την επιρροή της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο εκλογικό σώμα τόσο αυξάνεται η νευρικότητα των στελεχών της ηγετικής ομάδας. Τα στοιχεία που προκαλούν νευρικότητα στην Κουμουνδούρου δεν είναι λίγα. Στην πραγματικότητα, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μόλις τώρα συνειδητοποιεί ότι αφενός δεν έχει πρόγραμμα και αφετέρου εξακολουθεί να έχει πρόβλημα στις πολιτικές συμμαχίες, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.
Το στοιχείο της έλλειψης ισχυρών συμμάχων εντός Ευρώπης αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο από τα ταξίδια που επιμελώς έχουν σχεδιάσει οι συνεργάτες του κ. Τσίπρα σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες: στο Παρίσι μεθαύριο οι συναντήσεις θα είναι (άλλη μία φορά) με τους κ.κ. Μελανσόν και Λοράν. Στο Βερολίνο το «μενού» περιλαμβάνει τα γνωστά στελέχη του Ντι Λίνκε. Ενώ στην Ιταλία, προς το παρόν, δεν υπάρχει καν συνομιλητής με τη μορφή ενός κόμματος της Αριστεράς, παρά μόνο μια ομάδα διανοουμένων που πασχίζει –μέσω ΣΥΡΙΖΑ –να συγκροτηθεί σε υπολογίσιμη πολιτική δύναμη.
Στην πραγματικότητα, όπως παραδέχεται κορυφαίο στέλεχος του κόμματος, η μοναδική υπολογίσιμη δύναμη της Αριστεράς στην Ευρώπη σήμερα είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ. Από εκεί και πέρα υπάρχει ένα πολύχρωμο, κατακερματισμένο τοπίο στο οποίο ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να ελπίζει και πολλά σε ό,τι αφορά τη στήριξη. Αντιθέτως, είναι οι πολύχρωμες μικρές ευρωπαϊκές «κουκίδες» που περιμένουν από τον φωτογενή πρόεδρο της Κουμουνδούρου να τις «ανεβάσει» προς τα πάνω στις ευρωεκλογές.
Πρόβλημα με τις συμμαχίες του όμως ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να έχει και εντός συνόρων, καθώς η αυτοδυναμία εξακολουθεί να είναι μακρινός στόχος.
Από την Κουμουνδούρου έχουν αποκλείσει πλέον την εναλλακτική πρόταση των Ανεξάρτητων Ελλήνων ενώ δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για ΠαΣοΚ και ΝΔ. Στην πραγματικότητα το μόνο που απομένει το επόμενο διάστημα είναι η αναθέρμανση της ιδέας για συνεργασία με τη Δημοκρατική Αριστερά και πολλές ελπίδες για «ανασύσταση» του πολιτικού τοπίου με δημιουργία νέων κινήσεων και δυνάμεων που θα έχουν αντιμνημονιακή βάση. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης όμως είναι η έλλειψη προγράμματος. Παρότι σε τρεις μήνες θα έχουν περάσει δύο χρόνια από τις εκλογές του Μαΐου 2012, η επικαιροποίηση του προγράμματος εξακολουθεί να παραμένει στον αέρα.
Κορυφαία στελέχη του κόμματος, ιδιαίτερα από την πλευρά του οικονομικού επιτελείου όπως ο κ. Γιάννης Δραγασάκης, δημοσίως κάνουν λόγο για την αναγκαιότητα «επικαιροποίησης» της προγραμματικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ. Στην πράξη όμως οι ρυθμοί είναι πολύ αργοί.
Ακόμα και το περίφημο Φόρουμ που θα γινόταν πράξη τον Φεβρουάριο με τη συμμετοχή επιστημόνων, τεχνοκρατών, εκπροσώπων της κοινωνίας των πολιτών, μαζικών φορέων και πολιτικών στελεχών στην πράξη έχει «πάει προς τα πίσω».
Με άλλα λόγια, «αν δεν καταλήξεις πώς θα οδηγήσεις με ασφάλεια έξω από τον ασφυκτικό κλοιό της τρόικας πώς να επιλέξεις τι θα υποσχεθείς στους επιβάτες;» όπως λέει μεσαίο κομματικό στέλεχος με εμπειρία πολλών ετών στο κόμμα.
Οι διατυπώσεις των κ.κ. Δραγασάκη, Σταθάκη, Μηλιού το τελευταίο διάστημα γύρω από τα ζητήματα αυτά βύθισαν σε νέα εσωκομματική δίνη την αξιωματική αντιπολίτευση, η ηγετική ομάδα της οποίας ποντάρει τώρα στη σκανδαλολογία και τις δίκες παντού για να αλλάξει την ατζέντα.
Και εκεί που υπήρχε η εντύπωση «εκεχειρίας» για τον χειρισμό του Μνημονίου και της οικονομικής πολιτικής που προτίθεται να εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ, οι διατυπώσεις των ηγετικών στελεχών ήρθαν να οξύνουν ξανά τα εσωκομματικά πνεύματα. Ο προσδιορισμός σε 5% του απεχθούς χρέους και οι διαβεβαιώσεις για «πλεόνασμα», ισοσκελισμένο προϋπολογισμό και επαναφορά του «αξιόχρεου» της Ελλάδας άναψαν το φιτίλι της αντιπαράθεσης στο εσωτερικό, με την αριστερή πτέρυγα να «βράζει».
Την ίδια ώρα η ηγετική ομάδα προσπαθεί να κρατήσει όσο γίνεται πιο μακριά την ατζέντα από τα θέματα αυτά, κάνοντας «ρελάνς» μέσω του «ηθικού πλεονεκτήματος» και των υποσχέσεων για κάθαρση του πολιτικού βίου.
Οι επισκέψεις του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του Συμβουλίου της Επικρατείας και οι επιλεκτικές επαφές μόνο με τους εισαγγελείς που διερευνούν υποθέσεις διαφθοράς ήταν μία προσπάθεια «να έρθει η μπάλα» στο γήπεδο της απονομής Δικαιοσύνης και της κάθαρσης.
Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έκανε ένα βήμα παραπέρα δεσμευόμενος να συγκροτήσει Εξεταστική Επιτροπή για το Μνημόνιο, και ας γνωρίζει πως αυτό δεν είναι εύκολο λόγω των κοινοβουλευτικών διαδικασιών.
Παρ’ όλες τις προσπάθειες, όμως, στον ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν πως όσο πλησιάζει η επόμενη εκλογική αναμέτρηση τόσο η συζήτηση θα επανέρχεται εκεί που θα κριθούν όλοι: στη συνολική πρόταση για την οικονομία –και αυτό εντείνει τη νευρικότητα στην Κουμουνδούρου…
