Αναζήτηση
Ο,τι κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας το τελευταίο εξάμηνο με τη στροφή στον ρεαλισμό, τη συνάντησή του με τον κ. Σόιμπλε, την επίσκεψη στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τη διαδικασία «βίαιης ωρίμασης», κατά τον κ. Δραγασάκη, κινδυνεύει να το χάσει αν επιστρέψει στην πολιτική της ανεύθυνης αντιπολίτευσης.
Οι τελευταίες εξαγγελίες του κ. Τσίπρα ότι αν βγει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ θα χρηματοδοτήσει την ανασυγκρότηση της χώρας με 25 δισ. ευρώ από τους τόκους εξυπηρέτησης των δανείων της επόμενης τετραετίας, που –με το έτσι θέλω –δεν θα πληρώσει στους δανειστές μας, είναι ένα ακόμη «πυροτέχνημα». Από αυτά που αρέσουν σε κάποιους από τους αριστεριστές του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αντέχουν όμως σε σοβαρή βάσανο.
Με τέτοιους είδους αντιπολίτευση του ποδαριού, όμως, όσοι κεντρώοι πολίτες είχαν αρχίσει να βλέπουν με κάποια συμπάθεια τον ΣΥΡΙΖΑ και την προσπάθεια της ηγεσίας του να αποκηρύξει την άκριτη αντιμνημονιακή πολιτική και να διαγράψει τις εξωφρενικές απόψεις του τύπου «το ευρώ δεν είναι φετίχ» απομακρύνονται και πάλι.
Υπεύθυνη για την αλλοπρόσαλλη στάση του κ. Τσίπρα είναι ασφαλώς και η προσπάθεια της ηγεσίας να «καλύψει πολιτικά», ενόψει Συνεδρίου, μια αγεφύρωτη πανσπερμία απόψεων: από τους μαοϊστές και τους τροτσκιστές έως τους «συντηρητικούς» του αυτοδιαλυθέντος Συνασπισμού.
Και μπορεί ο κ. Γλέζος να λέει ότι οι ετερόκλητες πολιτικά συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ είναι τα «άλογα» που τον έφεραν από το 4% στο 28%, ο μόνος τρόπος όμως για να μπορέσει το κόμμα να ξεκολλήσει από το ποσοστό αυτό είναι να αποκτήσει ενιαία φωνή –σοβαρότητας και ευθύνης.
Είναι καιρός –όταν ολοκληρωθεί το Συνέδριο και βρεθεί ισορροπία στα εσωκομματικά του κόμματος –ο ΣΥΡΙΖΑ να αρχίσει και πάλι να συμπεριφέρεται ως αξιωματική αντιπολίτευση. Να πάψει δηλαδή να υπόσχεται «όλα σε όλους» και να αναζητήσει λύσεις στα προβλήματα, όχι έξυπνες ατάκες για να τα κουκουλώσει.
Να επεξεργαστεί, δηλαδή, και να παρουσιάσει μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση για τη διακυβέρνηση της χώρας, την οποία θα μπορούσε να εφαρμόσει εάν κέρδιζε τις επόμενες εκλογές.
