ΛΕΝΕ συνήθως ότι η πολιτική είναι θέατρο για άσχημους ανθρώπους. Δεν ισχύει για τον metrosexual Αλέξη. Οσο για τον πληθωρικό Ολιβερ Στόουν, με τον οποίο γνωρίστηκε ο Τσίπρας χθες στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Υπονόμευσης του Ζάγκρεμπ, αυτός δεν είναι σκηνοθέτης του θεάτρου αλλά του Χόλιγουντ. Και έχει στο ενεργητικό του πολιτικές ταινίες –όπως «JFK», «Νίξον» και το «W» για τον Τζορτζ Μπους –όπου το σενάριο δεν είχε καμία δέσμευση απέναντι στην ιστορική πραγματικότητα.
ΜΙΑ και μιλήσαμε για σενάρια, να πούμε –γιατί είναι λιγότερο γνωστό –ότι ο Στόουν ήταν ο σεναριογράφος της ταινίας «Το εξπρές του μεσονυκτίου» του Αλαν Πάρκερ. Αυτή γυρίστηκε το 1978 αλλά οι ωμές σκηνές βιασμού ενός αμερικανού φοιτητή στις τουρκικές φυλακές αμαύρωσαν την εικόνα της γειτονικής χώρας για μια δεκαπενταετία τουλάχιστον. Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, ο Στόουν έχει γυρίσει έναν λίγο τρα λα λα «Μεγαλέξαντρο». Με την ελληνική πολιτική ασχολήθηκε πρώτη φορά για να διαγνώσει ότι «ο Τσίπρας είναι ο μελλοντικός πρωθυπουργός της χώρας, κάτι που θα σώσει όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη». Τον απεκάλεσε μάλιστα «σκληρό καρύδι».
ΜΑΛΛΟΝ ο Ολιβερ πρέπει να μιλήσει με τον Αλαβάνο! Τέλος πάντων. Η αλήθεια είναι ότι τα πολιτικά πάθη του Στόουν τον εμφανίζουν να βρίσκεται σε παράλληλη γραμμή με τον Τσίπρα. Ας πούμε, στο ντοκιμαντέρ «Κάτω από τα σύνορα» καταγράφει την άνοδο μιας σειράς ηγετών της Λατινικής Αμερικής –Τσάβες, Μοράλες, Ραούλ Κάστρο, Κίρχνερ, Λούλα και σία –που αποτελούν πολιτικές αναφορές του ΣΥΡΙΖΑ. Ολα αυτά χωρίς να ξεχνάμε τα ντοκιμαντέρ-ύμνους για τον Φιντέλ και τις ταινίες-λιβέλλους για τη Γουόλ Στριτ.
ΑΠΟ όλες τις απόψεις λοιπόν το φλερτ Αλέξη – Ολιβερ ήταν προβλέψιμο. Το ενδιαφέρον είναι άλλο. Από τον Σόιμπλε ώς το θινκ τανκ της Ουάσιγκτον, Μπρούκινγκς, κι από την τουρνέ στη Λατινική Αμερική ώς τον Ολιβερ Στόουν, ο Τσίπρας επιμένει στην εικόνα. Κάνει δηλαδή επικοινωνία. Είναι μια επιφανειακή προσέγγιση πολιτικής όπου το με ποιον είσαι μαζί και τι λέει αυτός για σένα έχει μεγαλύτερη σημασία από το τι λες εσύ σε αυτόν και, κυρίως, από το πόσο βγάζουν νόημα αυτά που εξαγγέλλεις. Εκεί που ο Σαμαράς, ο Στουρνάρας και η κυβέρνηση των τριών ματώνουν σε δύσκολες διαπραγματεύσεις και επιχειρούν στο πεδίο του συγκεκριμένου –με όλους τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται –ο Αλέξης απολαμβάνει τις ηδονές του φαντασιακού. Η αλήθεια είναι ότι ο Τσίπρας έχει εκμεταλλευθεί όσο κανείς τη δημοσιότητα που έχει προσελκύσει η Ελλάδα –ιδίως δε την κακή μας φήμη.
ΟΠΩΣ πάντα όμως, οι αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ θριαμβεύουν. Ενώ ο πρόεδρός του καμάρωνε εμφανώς για τα καλά λόγια του κ. Στόουν on camera, ο βουλευτής Αμανατίδης ζητούσε να διώξουν την Google από τα ελληνικά σχολεία ενοχλημένος(!) γιατί ο μαθητής από το Λιτόχωρο Αστέριος Ρέυνικ κέρδισε στον διαγωνισμό για το σχεδιάκι. Κάπως έτσι η λογική Βόρειας Κορέας που κυριαρχεί στις γραμμές του κόμματος συνυπάρχει με την προσφυγή σε χολιγουντιανά τρικ, για να κρατηθεί ο Αλέξης στον αφρό.
