Ημέρες και νύχτες στην Κολοκοτρώνη 

Το παραδοσιακό εμπορικό κέντρο της Αθήνας και ταυτόχρονα η καρδιά του ιστορικού κέντρου της βρίσκεται στην περιοχή που περικλείεται από τις οδούς Μητροπόλεως, Αθηνάς και Σταδίου.Στους μεγαλύτερους ή μικρότερους δρόμους του Τριγώνου, όπως συνηθίζεται να λέγεται, και στα δαιδαλώδη στενάκια του λειτουργούν περίπου 2.500 καταστήματα. Εκεί βρίσκονταικαι οιδρόμοι-πιάτσες. Γιαλευκά είδη και είδη προικός θα πας στην Αιόλου, για πόμολα στη Βύσσης, για χαρτικά και λάμπες στην Πραξιτέλους, για συσκευασίες και κουμπιά στη Ρόμβης, για ηλεκτρικά στη Δραγατσανίου, για φο μπιζού στην Μιλτιάδου και για είδη ραπτικής στην Ευαγγελιστρίας.

Ανάμεσά τους και η «αριστοκρατική» οδός Κολοκοτρώνη, ο εμπορικός δρόμος με τα ακριβά καταστήματα, το κοσμηματοπωλείο του Ζολώτα, η Rolex και το κατάστημα υποδημάτων Καλογήρου, το κατάστημα της Ferrari , το μαγαζί του Καμαρινού με τις γκραβούρες και τα παλαιά βιβλία καιτο κατάστημα Orfanidis με τα μίνιμαλ ρούχα.

Η Κολοκοτρώνη αρχίζει από τη Σταδίου και καταλήγει στην Αιόλου. Με τις τελευταίες κυκλοφοριακές αλλαγές, έγινε άνοδος και μέσω της (πολύ μικρής οδού) Βορέου οδηγεί από την οδό Αθηνάς προς τη Σταδίου και το Σύνταγμα, γεγονός που την έχει επιβαρύνει πολύ –ιδίως τα πρωινά –όταν τα φορτηγά τροφοδοσίας των καταστημάτων μπλοκάρουν την κυκλοφορία. Η Πλατεία Κολοκοτρώνη, ένα από τα πλέον ιστορικά σημεία της πρωτεύουσας, εδώ και περίπου έναν αιώνα έχει συνδεθεί άρρηκτα με την ελληνική κοινοβουλευτική ιστορία.Μπροστά από το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, είναι στημένος ο ορειχάλκινος ανδριάντας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Ο ήρωας της Επανάστασης που χάρισε το όνομά του στον δρόμο και στην πλατεία πέρασε τις τελευταίες ημέρες της ζωής του στο νεοκλασικό κτίριο της στοάς Πραξιτέλους στο νούμερο 25, όπου σήμερα λειτουργεί το underground Βartessera. Στην πλατεία υπάρχουν επίσης και οι μαρμάρινοι ανδριάντες δύο από τους σημαντικότερους πολιτικούς του 19ου αιώνα, των Χαριλάου Τρικούπη και Θεόδωρου Δηλιγιάννη.

Το εντυπωσιακό νεοκλασικό κτίριο του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου οικοδομήθηκε μεταξύ 1858-1871 και μέχρι το 1935 ήταν η έδρα της ελληνικής Βουλής. Παλαιότερα στη θέση του, μέσα σε έναν μεγάλο κήπο, βρισκόταν το Μέγαρο του χιώτη τραπεζίτη Αλεξάνδρου Κοντόσταυλου. Ηταν μία από τις πρώτες κατοικίες της απελευθερωμένης Αθήνας, η οποία χτίστηκε το 1832 και δύο χρόνια αργότερα αποτέλεσε προσωρινή κατοικία του Οθωνα. Για τον λόγο αυτό μάλιστα,η Κολοκοτρώνη αρχικά ονομαζόταν οδός Ανακτορίων.

Σε όλο το μήκος της οδού Κολοκοτρώνη υπάρχουν ωραία νεοκλασικά διατηρητέα κτίρια, κάποια στριμωγμένα ανάμεσα σε νεότερες πολυκατοικίες ή κρυμμένα πίσω από μοντέρνες ταμπέλες και άλλα εγκαταλειμμένα ή «θαμμένα»πίσω από σκαλωσιές. Παράδειγμα το μέγαρο στη γωνία Βουλής και Κολοκοτρώνη, στο ισόγειο του οποίου λειτουργούσε παλαιότερα το κατάστημα γυαλικών Ερμιτάζ.

Το ξενοδοχείο Carolina –εδώ τοποθετήθηκε το πρώτο αθηναϊκό ασανσέρ –είναι ένα από τα πρώτα ξενοδοχεία της πόλης που άρχισε να λειτουργεί το 1936. Στεγάζεται σε ένα επιβλητικό νεοκλασικό κτίριο στο νούμερο 55, ενώ στο πλαϊνό τριώροφο νεοκλασικό κτίριο (στο νούμερο 57) έχει εγκατασταθεί από το 1989 ο εναλλακτικός καλλιτεχνικός χώρος Booze Cooperativa.

Σημαντικά δείγματα της αρχιτεκτονικής εξέλιξης στην Αθήνα είναι τα εμβληματικά διατηρητέα κτίρια εκλεκτικιστικού ρυθμού στην αρχή της Κολοκοτρώνη πίσω από την Παλαιά Βουλή. Το ξενοδοχείο Αθήναιον Μέλαθρον (Athenee palace) στη γωνία Σταδίου και Κολοκοτρώνη (του 1907) θεωρείται η πρώτη κατασκευή από οπλισμένο σκυρόδεμα (μπετόν) στην Ελλάδα. Τα πλαϊνά τριώροφα κτίρια –ανήκουν στο Μετοχικό Ταμείο Στρατού –που οικοδομήθηκαν στο τέλος του 19ου αιώνα συνδέονται με τη στοά του Κεντρικού Θεάτρου, όπου εξακολουθούν να λειτουργούν το Κεντρικόν, ένα από τα πλέον ιστορικά εστιατόρια της Αθήνας που άνοιξε το 1935 ως καφενείο, και το Μπαρ 42, γνωστό για τα καλά του κοκτέιλ. Το εστιατόριο όμως, όπως και το παραδοσιακό μαγειρείο Ανθος (πρωτολειτούργησε ως γαλακτοπωλείο το 1953) στο νούμερο 10 και σχεδόν όλα τα εμπορικά τής Κολοκοτρώνη, σε αντίθεση με τα κλασικά ωράρια της αγοράς, κλείνουν πριν από τις 6 το απόγευμα. Εξαίρεση, τα Μαλλιά Σακαλάκ που βρίσκονται από το 1935 στο νούμερο 30 και ίσως ακόμη μερικά καταστήματα.

Οταν ο ήλιος πέφτει, έρχεται η ώρα των μπαρ. «Οπου κλείνει ένα εμπορικό κατάστημα, ανοίγει ένα μπαρ στην Κολοκοτρώνη» υποστηρίζουν μελαγχολικά κάποιοι καταστηματάρχες. Κάποιοι πιστεύουν πως η περιοχή θα εξελιχθεί όπως του Ψυρή. Κάποιοι άλλοι πιστεύουν πως θα κρατήσει τον εμπορικό της χαρακτήρα. Επικαλούνται μάλιστα το γεγονός πως πρόσφατα στον δρόμο άνοιξε ένα κατάστημα που πουλάει ποδήλατα. Το σίγουρο είναι ότι δεν είναι πια οικιστική ζώνη, αφού στα διαμερίσματα της περιοχής έχουν μείνει ελάχιστοι μόνιμοι κάτοικοι.

Η οδός Κολοκοτρώνη καταφέρνει να ξεχωρίζει για έναν ακόμη λόγο: για την έντονη και ποικιλόμορφη καλλιτεχνικά νυχτερινή ζωή της που σύμφωνα με τη φυλή των Κολοκοτρωναίων, όπως είναι γνωστοί μεταξύ τους οι πιστοί θαμώνες των μαγαζιών της, την καθιστά μια από τις καλύτερες επιλογές για να αρχίσει και να τελειώσει κανείς τη βραδινή περατζάδα στο κέντρο της πρωτεύουσας. Και μάλλον όχι άδικα.

Οταν το 1988 άνοιξε στο νούμερο 57 το Booze Cooperativa, για τους περισσότερους ήταν ένα πείραμα καταδικασμένο να αποτύχει. «Πού ακούστηκε μπαρ στην οδό Κολοκοτρώνη; Οταν άνοιξα το μαγαζί –υπήρχε ένα νεοκλασικό ιδιόκτητο κτίριο το οποίο επισκευάστηκε –με περνούσαν για τρελό. Τότε το μόνο που υπήρχε εδώ ήταν ηλεκτρολογεία και μαγαζιά με είδη προικός. Το βράδυ δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Ακόμη θυμάμαι μια αλεπού που πετάχτηκε ξαφνικά μέσα στη νύχτα την πρώτη χρονιά που λειτουργήσαμε» σχολιάζει ο Νίκος Λούβρος, ιδιοκτήτης του μακροβιότερου μπαρ – πολυχώρου, διάσημου για την εναλλακτική του ατμόσφαιρα και τις παράλληλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις που διοργανώνει.

Από τότε, βέβαια, μέχρι και σήμερα πολλά έχουν αλλάξει στον νυχτερινό χάρτη της περιοχής. Με βασικότερο όλων τον αριθμό των μπαρ που την τελευταία πενταετία γεννήθηκαν μεμιάς στη γειτονιά. Απο το «42» στη Στοά του Κεντρικόν με την μεγάλη ποικιλία απο κοκτέιλ που ανανεώνεται κάθε τρεις μήνες μέχρι και τη μπυραρία «Μοναστήριον» στην άλλη άκρη της Κολοκοτρώνη, οι ενδιάμεσες επιλογές είναι πολλές. Και φυσικά ανάλογες με τα γούστα. Το «La Vie En Rock», για παράδειγμα, «εξειδικεύεται» στις ροκ μουσικές και το κοκτέιλ Lemon Pie, το «The Bank Job» στα πιπεράτα κοκτέιλ με ονόματα διάσημων ληστών της ιστορίας ενώ το «Barley Cargo», στην απέναντι πλευρά του δρόμου, σε μεζέδες και πάνω απο 150 διαφορεtικές ετικέτες μπίρας. Για το «Bartesera», βέβαια, στη στοά Πραξιτέλους, οι συστάσεις είναι περιττές, αφού μαζί με το Booze είναι τα πιο καλλιτεχνικά στέκια της Κολοκοτρώνη που συνδυάζουν ποτά, χαλαρή κουβέντα και εκθέσεις ζωγραφικής.

Με τη γειτονική Πλατεία Καρύτση να αποτελεί εδώ και χρόνια το μεγαλύτερο νυχτερινό αντίπαλον δέος, η Κολοκοτρώνη αποδεικνύεται ικανή να κερδίζει στα σημεία όλες τις κοντινές δεξαμενές διασκέδασης. Οχι μόνο με τα εξαίσιας αρχιτεκτονικής κτίρια που υπό το φως των αυτοκινήτων δημιουργούν μια σχεδόν κινηματογραφική ατμόσφαιρα αλλά και με τη ζωντάνια που φέρνει κάθε βράδυ μαζί το πιστό κοινό της. Είτε κατεβαίνεις από Σύνταγμα είτε ανεβαίνεις από Μοναστηράκι, η εικόνα είναι μία και χαρακτηριστική: καλοντυμένες κοπέλες με στυλιστική πολυμορφία που ρίχνουν πεταχτές ματιές στις βιτρίνες των καταστημάτων και νεαροί άνδρες με καμπαρντίνες και κουστούμια που μόλις σχόλασαν από τα τριγύρω γραφεία γεμίζουν από νωρίς τα μικροσκοπικά μπαρ. Μια βόλτα τόσο στην Κολοκοτρώνη όσο και στο κάθετο στενάκι της Θησέως που συγκεντρώνει κόσμο ακόμη και τις καθημερινές –δίνοντας την εντύπωση πως εδώ είναι πάντα Σάββατο -, αρκεί για να πείσει ακόμη και τους πιο δύσπιστους. Στο γεμάτο από νωρίς Drunk Sinatra, μια από τις πιο πρόσφατες αφίξεις, συναντήσαμε την Κωνσταντίνα. Κατέβηκε από το Χαλάνδρι με την παρέα της για βόλτα στα μαγαζιά και έμεινε για ένα ποτό στο κέντρο. Γιατί όμως εδώ και όχι στα βόρεια; «Γιατί η Κολοκοτρώνη έχει κάτι από την αρχοντιά της παλιάς Αθήνας. Ομορφα κτίρια, έντονη ζωή ημέρα και νύχτα και φυσικά αυτό που λέμε ωραίο κόσμο. Δεν έχει να ζηλέψει κάτι από τα προάστια. Ισα ίσα, είναι μια περιοχή με έναν αμιγώς δικό της χαρακτήρα».

Αυτός ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του δρόμου σε συνδυασμό με τη θέα στο κτίριο της Παλαιάς Βουλής ήταν και οι λόγοι για τους οποίους λίγο πριν από τη στοά του Κεντρικόν δημιουργήθηκε το Κολοκοτρώνη 9. Ενα από τα μικρά μπαρ της περιοχής με αυθεντικές βιενέζικες καρέκλες και ευρωπαϊκή φινέτσα μιας άλλη εποχής. Οπως μας λένε οι ιδιοκτήτες του Σπύρος Αντωνόπουλος και Αργυρώ Μποζόνη, συγκεντρώνει εκλεκτικό κοινό, το οποίο δύσκολα θα διασκέδαζε στους ξέφρενους εφηβικούς ρυθμούς άλλων περιοχών. «Εδώ, όπως και σε όλη την Κολοκοτρώνη, συναντάς ανθρώπους που διαβάζουν, που ταξιδεύουν πολύ, που τους αρέσει η ωραία μουσική. Ο δρόμος αυτός ξεχωρίζει από άλλα νυχτερινά στέκια γιατί έχει ζωή και την ημέρα και τη νύχτα. Το Γκάζι, για παράδειγμα, έχει μετατραπεί αποκλειστικά σε ένα εργοτάξιο διασκέδασης που αν ποτέ κλείσει η περιοχή θα καταστραφεί. Η Κολοκοτρώνη δεν θα αντιμετωπίσει ποτέ τέτοιο κίνδυνο».