Μεγάλο ρίσκο αναλαμβάνουν η ΔΗΜΑΡ και ο κ. Κουβέλης με την –κατ’ αρχήν –απόρριψη της πρότασης Βενιζέλου για μια ευρεία κεντροαριστερή συνεργασία. Ρίσκο που δεν αφορά μόνο τη ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά τον τόπο ολόκληρο.

Μετά τις ραγδαίες εξελίξεις που έφερε στην πολιτική ζωή της χώρας το Μνημόνιο, δύο είναι οι σημαντικότεροι πολιτικοί σχηματισμοί που θα διεκδικήσουν στις επόμενες εκλογές την ψήφο του ελληνικού λαού: o αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ, που επιχειρεί τον τελευταίο καιρό στροφή στους νοικοκυραίους προς άγραν ψήφων, και η μνημονιακή –πλέον –Νέα Δημοκρατία, που ηγείται του τρικομματικού συνασπισμού.

Αν οι κεντροαριστερές δυνάμεις –η ΔΗΜΑΡ, το ΠΑΣΟΚ, οι αντάρτες του ΠΑΣΟΚ, οι οικολόγοι κ.λπ. –θεωρούν ότι στον χώρο μεταξύ των ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν οι δυνατότητες να συγκροτηθεί μια «Ελιά α λα ελληνικά», ένα κόμμα που θα μπορούσε να διεκδικήσει με αξιώσεις την κεντρώα και κεντροαριστερή ψήφο, τότε ο διάλογος που ζητεί ο Βενιζέλος (ασχέτως αν το κάνει και για κομματικά – προσωπικά οφέλη) θα πρέπει να ξεκινήσει αμέσως.

Αν η ΔΗΜΑΡ ακολουθήσει τη γραμμή κάποιων σκληροπυρηνικών στελεχών της που βλέπουν με απέχθεια και καχυποψία το «φθαρμένο» κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ, δεν θα τιμωρήσει τον Βενιζέλο αλλά τον εαυτό της: είναι πολύ πιθανό στις επόμενες εκλογές να βρεθεί στη δεινή θέση να συντρίβεται μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ –με τρίτο πόλο τους αγανακτισμένους της Χρυσής Αυγής. Και τι θα κάνει τότε; Θα κατηγορεί τους ψηφοφόρους;

Η Κεντροαριστερά θα πρέπει να ξεπεράσει τις συμπλεγματικές συμπεριφορές που οικοδομήθηκαν μέσα από δεκαετίες αλαζονείας ένθεν κακείθεν και με ρεαλισμό που να ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες να συγκροτήσει τη δική της εναλλακτική πρόταση για τη διακυβέρνηση του τόπου.

Να αποταθεί δηλαδή στον προνομιακό πολιτικό χώρο της –εκεί ακριβώς που προσπαθεί να στραφεί τώρα ο κ. Τσίπρας ανακαλύπτοντας εσχάτως την Αμερική και την Ευρωπαϊκή Ενωση!

Τελευταία Νέα