Δύσκολοι καιροί για τα αλλοτινά φαντασμαγορικά τηλεοπτικά προγράμματα. Κάποτε το φιλοθέαμον πλήθος χάζευε τα τάλεντ σόου, παθιαζόταν με τους κριτές –περισσότερο –και τους διαγωνιζόμενους –λιγότερο –ώσπου στοιχημάτιζε και οι bookers έκαναν χρυσές δουλειές. Οι παραγωγοί του βρετανικού «X-Factor», για παράδειγμα, το φυσάνε και δεν κρυώνει το ποσοστό του τελικού. Τον παρακολούθησαν σχεδόν 2,5 εκατομμύρια λιγότεροι τηλεθεατές από τον αμέσως προηγούμενο.

Με 77 νικητές από τους τελικούς σε όλον τον κόσμο αλλά ελάχιστους να κάνουν μεγάλη καριέρα και ουδείς να έχει αποδείξει ότι είχε εκείνη τη στόφα του «Χ», του σταρ δηλαδή, που αποτελεί την υποτιθέμενη προϋπόθεση για να κερδίσει κάποιος τον τελικό, το τάλεντ σόου παρέμεινε περισσότερο ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα παρά δεξαμενή αοιδών που θα ανανεώσουν τη σόουμπιζ. Αν και θεωρήθηκε ότι η φθίνουσα πορεία του κοινού οφείλεται στην απουσία του πραγματικού σταρ, εμπνευστή και απόλυτου κριτή των εν λόγω σόου, όπως και του «Got talent («Εχεις ταλέντο») Σάιμον Κόουελ, ο οποίος εδώ και δύο χρόνια έχει εγκατασταθεί στις ΗΠΑ και συμμετέχει στην κριτική επιτροπή του αμερικανικού «X-Factor» που προβάλλεται από το Fox.

Στην πραγματικότητα τα εν λόγω τάλεντ σόου έχουν παρουσιάσει εδώ και καιρό σημάδια κόπωσης.

Σε μικρές μάλιστα αγορές, όπως η ελληνική, όπου τα φαινόμενα εμφανίζονται συντομότερα και με μεγαλύτερη ένταση, διαπιστώθηκε πολύ νωρίς η κόπωση του φιλοθεάμονος.

Το ίδιο συμβαίνει άλλωστε φέτος με το «Dancing with the stars» –το «Dancing on ice» έτσι κι αλλιώς είχε πάει άπατο –που μπορεί να μην είναι ακριβώς τάλεντ σόου, ανήκει όμως στην ίδια κατηγορία προγραμμάτων, με παρόμοιο κόνσεπτ, δηλαδή μια κριτική επιτροπή που κρίνει και βαθμολογεί διαγωνιζομένους.

Ο Σάιμον Κόουελ βέβαια προσπάθησε να ενισχύσει με διασημότητες την κριτική επιτροπή. Αλλά η «ένεση» – Μπρίτνεϊ Σπίαρς στο πάνελ των κριτών δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Μάλιστα αποχώρησε ισχυριζόμενη σπάνια ασθένεια (υπερκινητικότητα, είπε, που δεν της επιτρέπει να κάθεται προσηλωμένη σε ένα θέμα για πολλή ώρα!).

Είναι γεγονός ότι από τη Βρετανία ώς την Κίνα, από τα Αραβικά Εμιράτα ώς τη Χιλή το εν λόγω τάλεντ σόου έκανε το σουξέ του. Στις εποχές που τα φιλοθεάμονα πλήθη χάζευαν την αγωνία «δικών του» ταλέντων να εισέλθουν θριαμβευτικά στη σόουμπιζ, η οποία ήταν το πεδίο της απόλυτης δόξας και του πλουτισμού.

Στην πραγματικότητα μάλλον κατανάλωνε ηδονικά τον κανιβαλισμό των κριτικών επιτροπών που είχαν άλλωστε επιφορτιστεί με τον ρόλο να πράττουν ακριβώς αυτό και κατόπιν τα πλήθη ψήφιζαν τον συμπαθέστερο σε αυτά διαγωνιζόμενο και όχι πάντα αυτόν που πληρούσε τις «εργοστασιακές» προδιαγραφές για να ενταχθεί στον θίασο των σταρ.

Οπως και να έχει, οι εποχές κάθε άλλο παρά ευνοούν πλέον αυτά τα μοντέλα βιομηχανικής παραγωγής αναλώσιμων διασημοτήτων. Θάμπωσε και η λάμψη της σόουμπιζ.

Τα πλέον ισχυρά εκ των μελών της το έχουν ρίξει στις φιλανθρωπίες για να συντονιστούν με το κλίμα των καιρών και τα υπόλοιπα τρέχουν πίσω από τους παπαράτσι.

Στην πραγματικότητα, η μοναδική ίσως στιγμή δικαίωσης των τάλεντ σόου και του κοινού τους ήταν το παραμυθένιο σουξέ της Σούζαν Μπόιλ στο βρετανικό «Εχεις ταλέντο» το 2009.

Ηταν οι απαρχές της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και το τηλεοπτικό κοινό άδραξε την ευκαιρία να αναδείξει ένα έξοχο ταλέντο που εμφανισιακά έμοιαζε με την πιο συνηθισμένη νοικοκυρά τηλεθεάτρια, στέλνοντας το μήνυμα ότι προτιμά τις αξίες από την ψεύτικη λάμψη. Αυτά όμως συμβαίνουν μία φορά ακόμη και στα παραμύθια.

Τελευταία Νέα