Εχω αρκετούς φίλους που δηλώνουν οικονομολόγοι. Μερικοί, μάλιστα, έχουν και «όνομα». Θεωρούνται διακεκριμένοι. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Βγαίνουν στις τηλεοράσεις και τώρα, κατόπιν εορτής, μας συμβουλεύουν για το τι πρέπει να κάνουμε σαν χώρα και σαν πολίτες για να γλιτώσουμε από την καταστροφή.

Αυτές, όμως, τις συνταγές σωτηρίας και καλοπέρασης γιατί δεν μας τις έλεγαν προτού βυθιστούμε στη λάσπη, προτού η ζωή μας βρεθεί στο χάλι το σημερινό; Γιατί δεν πρόλαβαν, δεν προειδοποίησαν, δεν χτύπησαν το χέρι στο τραπέζι εφόσον κατείχαν νευραλγικά πόστα ή διαμόρφωναν την κοινή γνώμη με άρθρα στις εφημερίδες και διάφορες θεωρίες που διατύπωναν στις τηλεοράσεις;

Παλιά λέγαμε πως, αν πετάξει κάποιος μια πέτρα, ή σκύλο θα χτυπήσει ή πρόεδρο. Τώρα άλλαξε η κατάσταση. Η πέτρα θα βρει κάποιον διαπρεπή οικονομολόγο!

Που θα πει με ύφος βαρυσήμαντο την παρόλα του και θα περιμένει από το πλήθος να τον θαυμάσει και να τον χειροκροτήσει.

Οικονομολόγοι, ωστόσο, με περγαμηνές και διπλώματα, δεν ήταν όλοι αυτοί, στην Αμερική ιδίως, που παρέσυραν ολόκληρο τον πλανήτη σε οικονομικό όλεθρο; Οικονομολόγοι δεν ήταν τα διάφορα γκόλντεν μπόις που τά ‘παιρναν χοντρά από τράπεζες και σήμερα, που όλη η κοινωνία αγωνιά, εξακολουθούν να αμείβονται με τερατώδεις αμοιβές (μισθούς, δώρα, μπόνους κ.λπ.); Στις τράπεζες δεν θα δοθούν τα 32 δισ. της βοήθειας, για να επιστρέψουν τα δανεικά και απ’ ό,τι περισσέψει να δανειοδοτήσουν με ψίχουλα τις μικροεπιχειρήσεις που βρίσκονται στον άσο;

Από οικονομολόγους σκίζουμε και μακάρι να μη γίνει και κάνας σεισμός γιατί οι τηλεοράσεις θα γεμίσουν κι από σεισμολόγους. Καθένας θα παίρνει ένα μικρόφωνο, θα λέει τα δικά του. Και φυσικά δεν θα βρίσκουμε άκρη, όπως γίνεται τώρα με τους οικονομολόγους.

Αλλα λέει ο ένας, άλλα διατείνεται ο άλλος, άλλα υποστηρίζει φανατικά ο τρίτος, και στο φινάλε η χώρα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, με τα λεφτά των ξένων να είναι η τελευταία της ελπίδα…