Ο ελληνικός λαός αλλά και οι εκπρόσωποί του στην ελληνική Βουλή βρίσκονται για μία ακόμη φορά, με σισύφειο τρόπο, μπροστά στο εκβιαστικό δίλημμα. Από τη μια, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, απολύσεις στον δημόσιο τομέα και ακόμη περισσότερες στον ιδιωτικό λόγω μιας σταθερά υψηλής ύφεσης, περιστολή στις δημόσιες επενδύσεις και περισσότερα λουκέτα. Από την άλλη, «χρεοκοπία» διότι αμφισβητείται η καταβολή της επόμενης κρίσιμης δόσης.

Εδώ και τρία χρόνια, οι τεράστιες θυσίες φαίνεται πάντα να οδηγούν σε περισσότερες θυσίες, επιτείνοντας την απόγνωση ενός λαού που, μη βλέποντας να υπάρχει ελπίδα, είτε παραδίδεται στις σειρήνες του λαϊκισμού είτε στρέφεται σε ακραίες επιλογές, χωρίς κουράγιο να ασχοληθεί με τις επιπτώσεις των επιλογών αυτών.

Δεν είναι η στιγμή να ερμηνεύσουμε την απλοϊκή θέση που κυριαρχεί στην πολιτική μας αντιπαράθεση, «Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο», και πόσο αποπροσανατολιστική είναι αυτή στην αντιμετώπιση της κρίσης ούτε να αναλύσουμε πόσο πιο επώδυνα είναι τα νέα μέτρα που έρχονται, με την εμμονή όλων για εκλογές τον Μάιο.

Εχουν γίνει εγκληματικά λάθη, τα οποία συνεχίζονται, και αφορούν όλους μας στην Ελλάδα αλλά και τους ευρωπαίους εταίρους μας. Αιχμή του δόρατος πρέπει να αποτελέσουν η δικαιοσύνη στις πολιτικές μας και η συνοχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Μπροστά στην επικείμενη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 18 Οκτωβρίου, επιμένω σε μια συγκεκριμένη πρόταση, που δημόσια κατέθεσα πριν από λίγες ημέρες και αφορά άμεσα την Ελλάδα, αλλά και κάθε χώρα της ευρωζώνης και την Ευρωπαϊκή Ενωση ως σύνολο.

Σε όλη την Ευρώπη έχει ανοίξει πλέον ένας έντονος διάλογος για την προοπτική της ΕΕ. Η νέα κοινή διακήρυξη του Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ (Κόκκινος Ντάνι) και του Φιλελεύθερου Φερχόφσταντ (πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου) που προωθούν την ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης, η κίνηση και το κείμενο των 11 υπουργών Εξωτερικών (δυστυχώς απουσιάζει η Ελλάδα), η συνάντηση των Πρωθυπουργών του Νότου στη Μάλτα (και πάλι απουσιάζει η Ελλάδα), η διαρροή σχεδίου συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είναι, ενδεικτικά, ορισμένες από τις κινήσεις που κάνουν σαφή τη μεγάλη κινητικότητα για επερχόμενες σημαντικές αλλαγές στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Οι προβληματισμοί των περισσότερων ευρωπαίων ηγετών, από τον Μπαρόζο έως τον Ολάντ και τη Μέρκελ, έχουν ως κυρίαρχη επιλογή, «να σωθεί η Ευρώπη».

Παράλληλα σε όλη την Ευρώπη φαίνεται να έχει γίνει πλέον κατανοητό ότι δεν αρκούν μόνο τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα –όσο και αν είναι επιβεβλημένη ή άρση στρεβλώσεων και αδικιών. Η απάντηση στην αντιμετώπιση της κρίσης και η αποτροπή της διεύρυνσης και επέκτασής της είναι η ανάπτυξη. Μια μαγική λέξη στην οποία όλοι ομνύουν, Βόρειοι και Νότιοι, αριστεροί και δεξιοί, αλλά όσο η αστάθεια στην ευρωζώνη παραμένει όλα κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Η ανάπτυξη προϋποθέτει «κλίμα» και «χρήμα». Και το χρήμα δεν θα υπάρξει αν δεν διαμορφωθεί το κατάλληλο κλίμα. Προς αυτή την κατεύθυνση, θεωρώ ως άμεση προτεραιότητα να συμπεριληφθεί ειδική παράγραφος στα συμπεράσματα του επικείμενου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (Σύνοδος Κορυφής), που θα επιβεβαιώνει την υπεράσπιση της συνοχής και τη διατήρηση του όλου της ευρωζώνης. Την παραμονή δηλαδή όλων των χωρών στο ευρώ σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Συνθήκη, αλλά και το συμφέρον των λαών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Με απλά λόγια, το Συμβούλιο να δηλώνει με απόλυτο τρόπο προς κάθε κατεύθυνση ότι «καμία χώρα δεν θα βρεθεί εκτός ευρώ».

Η Ευρωπαϊκή Ενωση διαθέτει έτσι και αλλιώς θεσμούς, μηχανισμούς και μέσα να προστατεύσει το νόμισμά της και να διασφαλίσει την εφαρμογή εσωτερικών κανόνων από όλα τα μέλη της.

Είναι η επιτακτική άμεση απάντηση στη σπέκουλα των αγορών, στους εχθρούς του ευρώ, στις επιπόλαιες δηλώσεις Ευρωπαίων και άλλων παραγόντων, στην περαιτέρω διάδοση του ιού της ευρωπαϊκής αποσύνθεσης. Είναι προϋπόθεση για να δημιουργηθεί το αναγκαίο αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες, στις κυβερνήσεις αλλά και στις αγορές. Είναι κάτι που αφορά όλους τους λαούς της Ευρώπης και όχι μόνο τον Νότο. Είναι μία κοινή εισήγηση προς το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στην οποία μπορούν να συμφωνήσουν Ελλάδα και Γερμανία κατά την επίσκεψη της κυρίας Μέρκελ.

Θα είναι ένα μήνυμα σταθερότητας, ισχύος, αλληλεγγύης και ειρήνης.

Η Αννα Διαμαντοπούλου είναι πρώην υπουργός