Ο Εστεμπάν Βολκόφ θυμάται πως είχε φανταστεί το χειρότερο όταν είδε την ασυνήθιστη δραστηριότητα έξω από την κατοικία που μοιραζόταν με τον εξόριστο παππού του, τον Λέον Τρότσκι, στην Πόλη του Μεξικού. «Ενιωσα την ανησυχία, τον φόβο», λέει ενθυμούμενος εκείνη την ημέρα από την οποία έκλεισαν 72 χρόνια την περασμένη Δευτέρα. Επέστρεφε από το σχολείο για να διαπιστώσει ότι ο παππούς του είχε δολοφονηθεί με ένα χτύπημα αξίνας πάγου στο κεφάλι. Ο Στάλιν είχε καταφέρει τελικά να τον δολοφονήσει. «Θα ήταν κόντρα στον νόμο των πιθανοτήτων αν ήμασταν και πάλι τυχεροί», λέει ο Βολκόφ στη βρετανική «Γκάρντιαν».
Εκείνο το απόγευμα, στις 20 Αυγούστου 1940, ο Βολκόφ βρήκε τον δολοφόνο να κλαίει με λυγμούς σε μια γωνιά έχοντας ξυλοκοπηθεί από τους αστυνομικούς. Μπαίνοντας στο σπίτι πρόλαβε να δει στο πάτωμα τον θανάσιμα τραυματισμένο παππού του. «Η ζωή του ήταν πλήρης», λέει ο 86χρονος Εστεμπάν Βολκόφ. «Την αφιέρωσε στις ιδέες του και, πάνω απ’ όλα, στην εφαρμογή τους».
Ο Τρότσκι, ο ιδρυτής του Κόκκινου Στρατού, έφτασε στο Μεξικό το 1937, έπειτα από σχεδόν μια δεκαετία περιπλάνησης στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Του χορήγησε πολιτικό άσυλο η μετεπαναστατική κυβέρνηση του προέδρου Λάσαρο Κάρντενας κατόπιν αιτήματος του ζωγράφου Ντιέγκο Ριβέρα. Μέχρι τότε ο Τρότσκι είχε χάσει όχι μόνο τη μάχη για να ηγηθεί της πορείας του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση αλλά και τα τέσσερα παιδιά του και πολλούς άλλους συγγενείς του. Ωστόσο ο Βολκόφ, ο οποίος έφτασε στο Μεξικό δύο χρόνια αργότερα σε ηλικία 13 ετών, λέει πως ο παππούς του ουδέποτε φάνηκε αποθαρρημένος. «Ηταν πάντα γεμάτος ζωή και ενέργεια», θυμάται. «Ηταν γεμάτος με μια εξαιρετική και μεταδοτική σιγουριά ότι η έλευση του σοσιαλισμού ήταν αναπόφευκτη, αναπόδραστη και απόλυτη».
Ο Βολκόφ θυμάται επίσης τον Τρότσκι, ένα σκληροπυρηνικό μπολσεβίκο, υπεύθυνο για την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης στην Κρονστάνδη, ως έναν παππού που τον αγαπούσε και τον φρόντιζε όταν δεν ήταν απορροφημένος από τη δουλειά του. Περνούσε τις περισσότερες εργάσιμες ώρες του ασχολούμενος με μια βιογραφία του Στάλιν, επειδή είχε πάρει γι’ αυτή μια σημαντική προκαταβολή σε δολάρια, ή σχεδιάζοντας αυτό που ήθελε πραγματικά να γράψει, τη βιογραφία του Λένιν. Ξυπνούσε νωρίς το πρωί για να ταΐσει τις κότες και τα κουνέλια που διατηρούσε στην άκρη του κήπου και μετά βυθιζόταν στη δουλειά.
Είναι τυχερός που είχε την τύχη να δει την Ιστορία να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια του και μετά να έχει μια ήρεμη και αποδοτική καριέρα ερευνητή χημικού και έναν ευτυχισμένο γάμο με παιδιά. Πιστεύει όμως πως η ριζική αλλαγή, όπως τη φανταζόταν ο παππούς του, παραμένει απαραίτητη. «Ο καπιταλισμός είναι μια πλήρης καταστροφή, είναι εντελώς ανίκανος να επιλύσει τα προβλήματα της ανθρωπότητας», τονίζει. «Είναι ένα παρωχημένο σύστημα».
Vidcast: Face2Face
Τελευταία Νέα