Μπορεί να πτωχεύσαμε, δύσκολο φαίνεται να τη γλιτώσουμε, πάντως θα ‘χουμε γίνει λεκτικά πάμπλουτοι, έστω κι αν δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε πλήρως όλες αυτές τις νέες τεχνολογικές εκφράσεις, που εισήλθαν στο καθημερινό μας λεξιλόγιο: PSI, σπρεντς, ΔΝΤ, Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, Μνημόνιο, τρόικα, Γιούρογκρουπ, ευρωζώνη, κούρεμα (με την ψιλή;), ανταλλαγή ομολόγων, μετενέργεια (τι είναι αυτό;), κόκκινες γραμμές, επιτροπεία (το πήραν πίσω), αναδιάρθρωση χρέους, χρεοκοπία, επιστροφή στη δραχμή (αλί, αλί και τρισαλί), πτώχευση και… και… Εχουμε σαλτάρει τελείως, μισθοί, συντάξεις στον αέρα, φόροι κι άλλοι φόροι, δάνεια κι άλλα δάνεια (με ποιους άθλιους όρους;), σήμερα συμφωνούμε, αύριο διαφωνούμε, οι τροϊκανοί επιμένουν στη συρρίκνωση μισθών και συντάξεων, σε απολύσεις, οι κοινωνικοί εταίροι τα βρίσκουν αντιστεκόμενοι, οι συμπολιτευόμενοι αρχηγοί αλληθωρίζουν αντιπολιτευόμενοι προς το άμεσο εκλογικό, άδοξό τους μέλλον. Κι εμείς, ο λαός, σιγοψιθυρίζοντας «μετεβλήθη εντός μου/ ο ρυθμός του κόσμου», βουτηγμένοι στην απελπισία, την απόγνωση. Η φτώχεια χτυπάει φίλους και συγγενείς, τα νοικοκυριά καταρρέουν, οι άστεγοι πληθύνονται, οι άνεργοι πολλαπλασιάζονται, οι νέοι ξενιτεύονται, οι πεινασμένοι καταφεύγουν στα συσσίτια του Δήμου και της Εκκλησίας, οι κλοπές, οι δολοφονίες, οι αυτοκτονίες αυξάνονται. Κατρακυλάμε «στου κακού τη σκάλα», χωρίς ελπίδα, χωρίς γλιτωμό, «κι ο βοριάς που τ’ αρνάκια παγώνει» σκοτώνει στα παγκάκια ανέστιους και πένητες, και φως στο τούνελ πουθενά. Τι μας περιμένει; Τι μας απομένει; Επιτέλους, διαπραγματευόμενοι, θα παραμείνουμε πάμπτωχοι μεν αλλά… πλούσιοι σε λεξιλόγιο ευρωπαϊκού επιπέδου, για χρήση του μέλλοντος. Ιδού το κέρδος μας. Πλουτίσαμε λεκτικά. Ποιος μας πιάνει!