Αναζήτηση
Ποιο ήταν το στόρι της τελευταίας, 14ης και μοιραίας, ταινίας που ετοίμαζε ο Θόδωρος Αγγελόπουλος; Γνωρίζουμε τον ποιητικό τίτλο της: «Η άλλη θάλασσα». Γνωρίζουμε και τον πρωταγωνιστή της: ο 53χρονος Ιταλός Τόνι Σερβίλο (γνωστός ως Τζούλιο Αντρεότι στο «Il Divo» του Πάολο Σορεντίνο). Αλλά για το στόρι, μέχρι σήμερα ελάχιστα κατέχουμε.
Γνωρίζουμε ότι διευθυντής φωτογραφίας του ήταν ακόμα μια φορά ο στενός του συνεργάτης Ανδρέας Σινάνος. Ο «μαθητής» του Γιώργου Αρβανίτη. Του ανθρώπου που φωτογράφισε τις πρώτες και ίσως καλύτερες «στιγμές» του Τεό. Γνωρίζουμε και το όνομα της μουσικού: Ελένη Καραΐνδρου. Και τέλος γνωρίζουμε τον τόπο των γυρισμάτων και του μοιραίου δυστυχήματος.
«Στα παλιά Λιπάσματα στο εργοστάσιο του Μποδοσάκη, στο Κερατσίνι. Πεντακόσια μέτρα πιο πέρα από εκεί που έγινε το δυστύχημα». Εκεί, λέει ο Μανόλης Τσακίρης, ποιητής και δεξί χέρι του σκηνοθέτη στην εύρεση πόρων, «εγκαταστάθηκε ο καταυλισμός των λαθρομεταναστών που θα αποτελούσαν το κέντρο στην αφήγηση της ιστορίας».
Σύμφωνα με τον Μανόλη, «το σενάριο το είχε γράψει 102 φορές»! Υπερβολικό; «Οχι! Μάλιστα το τελευταίο γράψιμο το έκανε στο εξοχικό μου στην Υδρα. Και κάτι ακόμα. Επειδή έχω διαβάσει το σενάριο, είναι η καλύτερή του ταινία από την τριλογία. Και βάζω στοίχημα. Ετσι και το τελείωνε, θα επέστρεφε από τις Κάννες με έναν δεύτερο Χρυσό Φοίνικα».
Η τελευταία αυτή τριλογία (η πρώτη άρχισε το 1973 με τις «Μέρες του ’36», ακολούθησε το έπος του «Θιάσου» και ολοκληρώθηκε με τους «Κυνηγούς»), ως ιδέα, προέκυψε το 1998 αμέσως μετά το «Μια αιωνιότητα και μια μέρα» που του χάρισε Χρυσό Φοίνικα των Καννών διά χειρός Μάρτιν Σκορσέζε. Με «θέμα» τα κεντρικά επεισόδια στην Ιστορία του 20ού αιώνα. Ετσι ξεκίνησε το «Λιβάδι που δακρύζει» και έτσι ολοκληρώθηκε «Η σκόνη του Χρόνου». Οπου ένας κινηματογραφιστής (ο Γουίλεμ Νταφό) αναζητεί την ιστορική μνήμη, ψάχνοντας για μια Ελένη της προσφυγιάς και της Τασκένδης.
«Μόλις ολοκληρώθηκε η «Σκόνη» αρχίζει να «συλλαμβάνει» το στόρι της «Αλλης θάλασσας». Από το 2008. Πριν από την ελληνική κρίση. Προφητικό. Γιατί το φόντο της ιστορίας είναι η κρίση. Οχι τόσο οικονομική όσο ηθική, πολιτιστική, κοινωνική. Σε πρώτο πλάνο, η λαθρομετανάστευση και οι αλληλοεπιδράσεις ανάμεσα σε διαφορετικές κουλτούρες.
Τρία τα βασικά πρόσωπα της ιστορίας. Ο διεφθαρμένος αντιδήμαρχος (Τόνι Σερβίλο) που ταυτόχρονα επιδίδεται στο δουλεμπόριο μεταναστών. Η κόρη του, στην εξέλιξη της ιστορίας, ερωτεύεται αφγανό μετανάστη και πάει κόντρα στον άθλιο πατέρα.
Στο φινάλε ο πατέρας κατεστραμμένος πια αποφασίζει να αυτοκτονήσει καθώς η κόρη του με τον Αφγανό φεύγουν από το σπίτι. «Αυτή τουλάχιστον ήταν η τελευταία εκδοχή του σεναρίου που έγραψε μόνος του ο Θόδωρος. Στην πορεία μπορεί να την άλλαζε. Ποιος ξέρει!».
Τι έχει μείνει από κινηματογραφημένο υλικό; «Περίπου μισή ώρα ταινίας. Πολλές από τις μεγάλες τοιχογραφίες του Θόδωρου δεν έχουν γυριστεί. Ισως κάποιος συνεργάτης του, ακόμα και η κόρη του μπορεί να ολοκληρώσει το έργο ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του σεναρίου».
