Αναζήτηση
Των σφαγιασθέντων βρεφών του Ηρώδη!
Αγαπητή Φοίβη,
Οχι άλλη μιζέρια. Αυτές τις ημέρες ήταν ευκαιρία να βγούμε λίγο στους γιορτινούς δρόμους με τα παιδιά με τα ορθάνοιχτα μάτια, τα γεμάτα θάμπος και προσμονή. Αυτά έχουν κάθε δικαίωμα να ζητούν από το ελάχιστο ώς και ολάκερο τον κόσμο! Και ας μην τους αξίζει ο κόσμος όπως τον φτιάξαμε ή ανεχτήκαμε να γίνει. Οσο για εμάς τους μεγάλους, κάτι βρίσκουμε για να γελάσουμε. Είδαμε σε κανάλι την κ. Μάρα Ζαχαρέα, σύζυγο του τέως του Επικρατείας, να κρατάει τη δήλωση του πόθεν έσχες του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου και να… σχολιάζει – μάλιστα, να σχολιάζει – τα περιουσιακά στοιχεία, γράφε ακίνητα, του υπουργού! Πού τα βρήκε, σου λέει, τόοοσα ακίνητα ένας υπουργός! Ελα ντε!
Η εποχή που τα χωράει και τα ανέχεται όλα καρτερικά. Αγνωστο για πόσο. Μας προβληματίζει και μας τρομάζει ταυτόχρονα η σιωπή όσων γνωρίζουν τους αρχιτέκτονες των ερειπίων και δεν μιλούν. Μας τρομάζει και η ατιμωρησία σε αυτή τη χώρα και ο κομπασμός και η αμετροέπεια μάς τρομάζουν το ίδιο. Αλλά δεν θα πούμε τίποτα στα παιδιά. Μοιραίοι για τον τόπο και άτολμοι προς το παρόν, θα περιμένουμε τον Γκοντό. Ο δικός μας Γκοντό δεν θα είναι μια πρόφαση, μια φαντασίωση, ένα ξεγέλασμα παραίτησης από αυτό που οφείλουμε στον εαυτό μας, στο μέλλον και στα παιδιά. Ο Γκοντό είναι κιόλας στον δρόμο…
Καλή χρονιά, μακάρι και καλύτερη. Ευχαριστώ, Σάσα Βενιέρη, Αθήνα
Στην Εκκλησία μας πείτε τα, αγαπητή Σάσα. Που στις 29 Δεκεμβρίου γιόρταζε… τα σφαγιασθέντα νήπια του Ηρώδη!
Αγαπητή Φοίβη, εύχομαι καλή χρονιά.
Πόσο καλή θα είναι δεν ξέρω, πάντως για κάποιους σαν κι εμένα δεν την βλέπω και τόσο καλή.
Κατά καιρούς σού έγραψα για τη Δημόσια Διοίκηση, την τεμπελιά, την κοροϊδία και προκλητική αδιαφορία. Τα περισσότερα σχετίζονταν με επαγγελματική μου επαφή με αυτόν τον τομέα για 40 χρόνια. Για να είμαι ειλικρινής, ελάχιστα για προσωπικά θέματα, γενικά εύκολα που ξεπεράστηκαν γρήγορα.
Και τώρα έρχεται η πραγματικότητα: Κατέθεσα τα χαρτιά μου για σύνταξη πριν από 15 μήνες. Σου το είχα ανακοινώσει πρόπερσι τον Οκτώβριο του 2010. Απλή υπόθεση καθότι ήταν μόνο του ΙΚΑ. Σε κατά καιρούς επικοινωνία μου με την υπεύθυνη στα γραφεία του ΙΚΑ της οδού Νικηφόρου, η πρόοδος ήταν η δεδομένη, αργή αλλά σταθερή.
Και τώρα η προσγείωση στο Grafiokratia Rules Graecia ή κάπως έτσι. Πριν από έναν μήνα, ύστερα από μιάμιση ώρα στη σειρά στο ισόγειο, αξεπέραστη εμπειρία – τι ακούς και τι βλέπεις -, η υπάλληλος άκουσε γεμάτη προσοχή την περίπτωσή μου, αν άκουσε, μου πάσαρε ένα χαρτάκι με τρία τηλέφωνα. «Κύριε, για καλύτερη εξυπηρέτησή σας τώρα θα τηλεφωνείτε σε αυτά τα τηλέφωνα κ.λπ.». Για τρεις ημέρες άκουγα… δεν λειτουργεί προσωρινά για τεχνικούς λόγους!
Τελικά απάντησαν και μου λένε ότι έχει τελειώσει η διαδικασία και έχει περάσει στον διευθυντή για υπογραφή. Τα λοιπά στο γραφείο του ΙΚΑ, στο Χαλάνδρι. Χαρά ο Μανώλης.
Μετά τα Χριστούγεννα, ξανά στη Νικηφόρου εν Αθήναις. Απάντηση της ιδίας κυρίας. «Εγώ δεν ξέρω τίποτε, αυτές που στο είπαν αυτές ξέρουν, πήγαινε επάνω στα γραφεία του 2ου ορόφου». Η αρμόδια κυρία που έχει τον φάκελό μου, γνωστή από τις τηλεφωνικές επαφές μας, μου λέει σε απλά ελληνικά «ποιος στα είπε όλα αυτά;».
Σηκώνεται πάει στα ράφια με δεκάδες άλλους φακέλους, ψάχνει και βρίσκει τον δικό μου, τον ανοίγει, τον κοιτά και μου λέει ξερά ότι δεν είναι έτοιμος! Κόκαλο ο Μανώλης. Της λέω τα προηγηθέντα των περασμένων μηνών. Ψυχρά μού ανακοινώνει ότι φεύγει με άδεια, δεν φταίει αυτή που δεν υπάρχουν χέρια και δεκάδες άλλες δικαιολογίες νερόβραστες, αδιάφορες σε μένα.
Στα γράφω αυτά γιατί όπως προλάλησα δεν τη βλέπω καλά τη νέα χρονιά. Η υπομονή είναι από τα προτερήματά μου αλλά δεν ξέρω για πόσο.
Καλή χρονιά και πάλι.
Πάντα φίλος, Μανώλης Περάκης
«Αν επιμένω να θυμάμαι/ δεν είναι για να βρω δικαιολογίες…», όπως γράφει, αγαπητέ Μανώλη, η ποιήτρια Κική Δημουλά. «Για λίγη ελπίδα για λίγη ανανέωση / θυμάμαι. Τα μπούχτισα όλ’ αυτά που θα / κουάξ τελεύ κουάξ ηλί ανυπερθέτως»…
