«Κι ας ελπίσουμε ότι οι Γερμανοί θα συνεχίσουν να πληρώνουν τους φόρους τους…». Αυτό ήταν το μόνιμο αστείο φίλου μου επιχειρηματία, ο οποίος έχοντας σπουδάσει και ζήσει για χρόνια στην Αγγλία, αντιλαμβανόταν ότι το απίστευτο επίπεδο ζωής των Ελλήνων οφειλόταν αποκλειστικά στις χρηματοδοτήσεις των ισχυρών κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ε λοιπόν, «το παιχνίδι τέλειωσε», όπως είπε προσφυώς ο πρόεδρος του Γιουρογκρούπ κ. Γιούνκερ. Οι Γερμανοί βαρέθηκαν να χρηματοδοτούν τα ελληνικά ελλείμματα και μας ζητούν πλέον να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

Σε μια χώρα, όμως, με εθνικό εισόδημα 250 δισ. ευρώ, εκ των οποίων μόλις τα 55 δισ. είναι οι φορολογικές εισπράξεις, σε μια χώρα που το χρέος ξεπερνά τα 300 δισ., οι ετήσιες δανειακές ανάγκες τα 50 δισ. (που μπορεί να φτάσουν τα 70 την επόμενη πενταετία με τα επιτόκια… καταναλωτικού δανείου με τα οποία δανειζόμαστε), σε μια χώρα τέλος που ο ετήσιος λογαριασμός των συντάξεων από 9 δισ. το 2006, έφτασε τα 16 δισ. το 2009 και θα ξεπεράσει τα 30 δισ. το 2020, το να σε υποχρεώσουν να σοβαρευτείς και να αναλάβεις τις ευθύνες σου, σημαίνει ανατροπές παντού.

Κάτι που φαίνεται ότι η κυβέρνηση- πόσω μάλλον τα συνδικάτα και η αντιπολίτευση (ιδιαίτερα η Αριστερά)- δεν έχουν συνειδητοποιήσει. Γι΄ αυτό και δεν βιάζονται οι μεν, ενώ συνεχίζουν να διεκδικούν οι δε. Η εποπτεία της χώρας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα μας κάνει όλους να προσγειωθούμε ανώμαλα στη νέα… γερμανική πραγματικότητα.

Τελευταία Νέα