«ΝΑΙ» ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΑΪΦ
ΣΤΑΪΛ ΛΕΝΕ ΟΙ ΝΕΕΣ, ΩΡΑΙΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΓΕΙΩΜΕΝΕΣ
ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥΣ ΑΛΕΞΙΑ
ΚΑΛΤΣΙΚΗ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΤΟΓΙΑΝΝΗ
Πορνοστάρ που παίζει και την… Άννα Καρένινα είναι η Δήμητρα Στογιάννη στο «Αυστηρώς… κατάλληλο» των Ρέππα- Παπαθανασίου, «κορίτσι του δρόμου» η Αλεξία Καλτσίκη στο «Αθήνα- Κωνσταντινούπολη» του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Η πρώτη υποστηρίζει ότι στην εν λόγω κωμωδία «παίζω μια ατάλαντη ηθοποιό που καταφέρνει να γίνει καλή στον ρόλο της, κάτι που στον χώρο μας μπορεί να συμβεί». Η δεύτερη λέει για την επίθεση που δέχτηκε από τους κριτικούς η ταινία του Παναγιωτόπουλου, όπως και το «Αυστηρώς… κατάλληλο», ότι «οι κρίνοντες κρίνονται από τη στάθμη των επιχειρημάτων τους, τη γλώσσα της αξιολόγησής τους και τη συνέπεια του γούστου τους».
«Ηθοποιός σημαίνει φως»…Πόσο ισχύει στις μέρες μας;
«Ισχύει στον βαθμό που ο ηθοποιός μέσα από τους ρόλους του βοηθάει τους ανθρώπους να εκφραστούν, να ξεκουραστούν, να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους με τα καλά και τα άσχημα και- γιατί όχι;- να τους παρακινήσει να τον βελτιώσουν, να τον αγαπήσουν» λέει η Δήμητρα Στογιάννη, πτυχιούχος του ΚΘΒΕ το 2000, με ποικίλες θεατρικές εμφανίσεις- «Ράφτης κυριών», «Μύγα τσε-τσε», «Λυσιστράτη», «Οδύσσεια» και φέτος στους «Συμπέθερους απ΄ τα Τίρανα». Στο σινεμά έχει παίξει στο «Ένας ήρωας στη Ρώμη» και στο «Μικρό έγκλημα», ενώ στην τηλεόραση στα σίριαλ «Κόκκινα γυαλιά», «Αν μ΄ αγαπάς», «Πενήνταπενήντα», «Πάλι απ΄ την αρχή».
«Η πρώτη ύλη του ηθοποιού ήταν και παραμένει το σκοτάδι. Εδικά στις μέρες μας οι ηθοποιοί έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με το σκοτάδι- προσωπικό, επαγγελματικό, κοινωνικό», πιστεύει η Αλεξία Καλτσίκη που θεατρικά- ήταν αριστούχος του Εθνικού Θεάτρου το 1998- έχει εμφανιστεί σε σούπερ παραστάσεις- «Καθαροί πια», «Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών», «Ηλέκτρα», «Αντιγόνη», «Μήδεια». Στο σινεμά έχει παίξει στο «Delivery» και στις «Ώρες κοινής ησυχίας» και στην τηλεόραση στο «Δύο μέρες μόνο» και στο «Αινιγματικό βλέμμα» που γυρίζεται τώρα.
Παιδιά της λεγόμενης «γενιάς Χ» και οι δυο τους, αλλά δεν συμφωνούν ότι το επάγγελμα του ηθοποιού έχει εμπορευματοποιηθεί περισσότερο από ό,τι άλλες επο
info
Οι ταινίες «ΑθήναΚωνσταντινούπο- λη» και «Αυστηρώς κατάλληλο» προβάλλονται αυτές τις ημέρες στις αίθουσες.
χές… «Ανέκαθεν υπήρχαν άνθρωποι που αντιστέκονταν, μόνο σήμερα μας κυνηγάει ο χρόνος και με ανησυχεί η καταναλωτική λογική που υπάρχει παντού, στην τέχνη, τη δημοσιογραφία, τις ανθρώπινες σχέσεις, την ευκολία που λέμε κάτι “αριστουργηματικό” ή “καταστροφικό” και στις φιλίες μιας χρήσης», τονίζει η Αλεξία Καλτσίκη. Η Δήμητρα Στογιάννη διαφοροποιείται: «Γιατί πρέπει οι ηθοποιοί να ζουν στα υπόγεια και να κάνουν τέχνη για τους λίγους; Μακάρι να μπορούν να αμείβονται ικανοποιητικά ώστε να μη χρειάζεται να γίνονται υποχωρήσεις εις βάρος της ποιότητας».
Γιατί γίνατε ηθοποιοί;
Αλεξία Καλτσίκη:
Μερικές απο φάσεις σε επιλέγουν, δεν τις επιλέγεις. Άρα δεν μπορώ να απαντήσω με το χέρι στην καρδιά. Αυτό που σίγουρα μπορώ να πω, είναι πως η πρώτη μου επαφή με την υποκριτική ήταν μέσω του παιδικού παιχνιδιού- και, ως γνωστόν, είναι μυστηριώδης η παιδική ηλικία.
Δήμητρα Στογιάννη: Ποιος ξέρει; Ίσως επειδή με αυτό τον τρόπο έχω τη δυνατότητα να ανακαλύψω και να εκφράσω πάρα πολλά κομμάτια του εαυτού μου, μέσα από διαφορετικούς ρόλους.
Κορίτσια του σήμερα και οι δυο του με δυνατές- για την ηλικία τους…- παρουσίες στον χώρο του θεάματος, ξέρουν πολύ καλά τι εκπροσωπεί γι΄ αυτές το καθένα: «Το θέατρο είναι ο μόνιμος αγαπημένος μου, ο σύντροφος ζωής, από τη σχέση μου μαζί του βελτιώνομαι και πάω μπροστά. Η τηλεόραση είναι ένα one-night-stand το οποίο μπορεί να οδηγήσει και σε μια σοβαρή σχέση, από όπου μπορεί να αποκομίσω σημαντικές εμπειρίες. Ο κινηματογράφος είναι ο ανεκπλήρωτος έρωτας που αποζητούσα, και τώρα που άρχισα να τον βιώνω, τον αγαπώ όλο και περισσότερο», υποστηρίζει η Δήμητρα Στογιάννη που νιώθει ότι «και τα τρία μου δίνουν τη δυνατότητα να επικοινωνώ με τους ανθρώπους». Αντίθετα, η Αλεξία Καλτσίκη παρουσιάζεται λακωνική και ρεαλίστρια διευκρινίζοντας ότι το θέατρο, ο κινηματογράφος, η τηλεόραση είναι «διαδοχικά, πεδία μεταμόρφωσης, συνεννόησης, βιοπορισμού».
Αρκεί το ταλέντο,ή χρειάζεται και μέσον για να επιτύχει ένας ηθοποιός;
Αλεξία Καλτσίκη: Ο καθένας και τα μέσα του. Ποτέ δεν φθόνησα κάποιον που καταφεύγει σε μέσα εκτός της πειθαρχίας και της περιέργειας (το ταλέντο μού είναι άγνωστο ως λέξη και περιεχόμενο), για να επιτύχει αυτό που θέλει ή αυτό που νομίζει ότι θέλει.
Δήμητρα Στογιάννη: Το ταλέντο χρειάζεται ούτως ή άλλως. Και δεν είμαι από εκείνους που θα αποκλείσουν την ύπαρξη οποιασδήποτε ανθρώπινης μεσολάβησης. Πιστεύω όμως ότι πέρα και πάνω απ΄ όλα αυτά, κάποιος άλλος κινεί τα νήματα στην πορεία του καθενός.
