ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΕΝΟΣ
ΟΓΚΟΛΙΘΟΥ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ. ΜΙΑ
ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΥΨΗΛΟΥ
ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΣΤΟ ΣΤΕΡΕΩΜΑ ΤΟΥ ΠΥΝΤΣΟΝ.
ΕΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΕΡΓΟ ΠΟΥ
ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΕΣ
ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΤΟΥΣ ΒΗΜΑΤΑ.
Την τελευταία δεκαετία ο «απρόσιτος» Τόμας Πύντσον έχει γίνει καθεστώς. Τα κείμενα που έχουν γραφτεί για τον ίδιο και το έργο του είναι εκατοντάδες χιλιάδες. Στα τέλη του 2006, την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του τελευταίου του μυθιστορήματος Αgainst the Day, οι κριτικές στον αγγλόφωνο Τύπο ξεπέρασαν τις διακόσιες.

Οι λάτρεις του εβδομηντάχρονου πλέον Πύντσον εστιάζουν στην αχαλίνωτη φαντασία, στην ανατρεπτικότητα, στην ευρυμάθεια, στην ευρηματικότητα, στο χιούμορ και στον πολιτικό ριζοσπαστισμό του. Οι επικριτές του αναφέρονται σε εκείνον κάνοντας λόγο για ασέβεια, ψυχρότητα, απανθρωπιά, εγκεφαλικότητα, αφελή αμερικανισμό και άνωθεν επιβεβλημένο παραλογισμό. Μέσα σε αυτό το σύμπαν αναλύσεων και αυθαιρεσιών, τα κείμενα για το V. (1963) είναι σχετικά λιγότερα. Το μυθιστόρημα εκδόθηκε όταν ο Πύντσον ήταν μόλις είκοσι έξι ετών, απέσπασε ενθουσιώδεις κριτικές και σηματοδότησε το θριαμβευτικό του ντεμπούτο στα αμερικανικά γράμματα. Τις επόμενες δεκαετίες, ωστόσο, αυτό το πρώτο πεζογράφημα περιθωριοποιήθηκε. Περιέχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία για έργο κρυπτικού συγγραφέα. Η δομή του θεωρήθηκε υπερβολικά χαλαρή και ανεύθυνη. Πολλά επεισόδιά του κρίθηκε ότι δεν εντάσσονται οργανικά στο σύνολο. Η ιδεολογική ταυτότητα του κειμένου χαρακτηρίστηκε από θολή ώς ανύπαρκτη. Στο τέλος μάλιστα, λόγω των επικαλύψεων με το Ουράνιο τόξο της βαρύτητας (1973), το V. έφτασε να αντιμετωπίζεται ως προθέρμανση του συγγραφέα για το μεταγενέστερο αριστούργημα.