Δ ύο εξαιρετικά αφηγήματα του Λούντβιχ Τηκ (Γερμανία, 1773 – 1853) μας συστήνει με την πειστική μετάφρασή του ο Αλέξανδρος Ίσαρης (Σμίλη). Ο Τηκ είναι εκπρόσωπος του γερμανικού ρομαντισμού και στα έργα του καλλιεργείται η αλληγορία, το φανταστικό στα ίχνη του παραμυθιού, το αλλόκοτο αλλά επίσης δίδονται κάποιες ψυχολογικού τύπου διαστάσεις, τις οποίες μπορεί κανείς να διαπιστώσει και στον Λέντς του Γκέοργκ Μπύχνερ (Άγρα).

Άλλωστε ο Μπύχνερ ήταν δεινός αναγνώστης των έργων του Τηκ. Στις δύο λοιπόν νουβέλες η αναζήτηση της αρμονίας αποδεικνύεται ένα μακρύ ταξίδι μέσα στον λαβύρινθο των συναισθημάτων και επιθυμιών και το τέλος του δεν είναι παρά η εξαπάτηση του νου. Γι΄ αυτό θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι οι περίπλοκες περιγραφές και τα παιχνίδια του ψυχικού κόσμου απεικονίζουν καταθλιπτικές προσωπικότητες.

Οι εικόνες, που ξεπηδούν από τη ματιά των ηρώων, συναντούν εκείνες της φύσης και εναρμονισμένες οδεύουν σε παράδοξα τοπία όπου επικρατούν η παραφροσύνη, η μοναξιά και ο όλεθρος. Στο αφήγημα Ρούνενμπεργκ ο ήρωας είναι αυτοκαταστροφικός. Ακολουθεί τις σκιές των ψευδαισθήσεων και φαντασιώσεών του και απομακρύνεται από την τακτοποιημένη καθημερινότητα και τη σιγουριά της οικογένειας, για να ζήσει την περιπέτεια και να γευθεί τη γοητεία του αγνώστου. Η σκοτεινή πλευρά του εαυτού του εν τέλει τον προδίδει και οδηγείται στον όλεθρο. Ατμόσφαιρα μυστηρίου, ονείρου και ανατροπές, σαν αυτές που συναντώνται στα παραμύθια, χαρακτηρίζουν τη νουβέλα Ο ξανθός Έκμπερτ.

Η Χρύσα Σπυροπούλου είναι συγγραφέας.