ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ

Διεκδικώντας την κορυφή

Με ευχάριστα και δημιουργικά ερεθίσματα αλλά και με κάποιο προβληματισμό που επιμένει και μετά την επίσκεψη, μείναμε από τις πολλές καλές εκθέσεις των ημερών: Οι ζωγράφοι μας δουλεύουν, καινοτομούν , συνθέτουν και δικαιούνται πολλά, όσα τέλος πάντων προβλέπονται για την ώρα της ωριμότητάς τους, όμως το εικαστικό κύκλωμα σαν να έχασε τον δυναμισμό που είχε τα τελευταία χρόνια και σαν να μην ξέρει τι να κάνει για να αξιοποιήσει τους πρωταγωνιστές του, παλιότερους και νεώτερους. Πού είναι τα μουσεία και οι θεσμικές εκδηλώσεις;

Ανάμεσα στους εκθέτες της ανθολογίας που επιχειρεί το σημερινό κριτικό σημείωμα, οι περισσότεροι είναι πρωταγωνιστές, δηλαδή έχουν και ταλέντα και προβληματισμό και έκφραση που ξεχωρίζει και διεκδικεί την κορυφή. Όμως δεν είναι «εντυπωσιακοί», δεν ξεφεύγουν απο το μέτρο, δεν «γράφουν» στον ευρύτερο επικοινωνιακό ορίζοντα, ίσως τελικά επειδή τέτοιος ορίζοντας πλέον δεν υπάρχει στην εικαστική σκηνή μας, που μοιάζει ασυντόνιστη όσο ποτέ στα τελευταία χρόνια. Το αποδεικνύει και η αναβολή της Αrt Αthina πέρυσι ή ο επικείμενος διχασμός των γκαλερί-εκθετών εφέτος.

Με τέτοιες σκέψεις φύγαμε από τις εκθέσεις των Περικλή Γουλάκου, Λίζης Καλλιγά, Νίκου Τρανού και Μάρκου Χατζηπατέρα, έχοντας αντικρύσει ολοκληρωμένες προσωπικές εικόνες. Έχει όμως δυσκολία να πει κανείς καθαρά «να ακόμη μερικοί κορυφαίοι», ίσως επειδή οι περισσότεροι είναι σεμνοί, ίσως το ότι η Καλλιγά και ο Τρανός είναι περισσότερο «εργαστηριακοί» ή ότι ο Χατζηπατέρας πέρασε πολλά χρόνια στη Ν. Υόρκη πριν επιστρέψει εδώ.

Στον Περικλή Γ ουλάκο

η σχέση χρώματος, γραμμής και νοήματος έφτασε πολύ ψηλά, είναι πίνακες που αρπάζουν το βλέμμα, τη σκέψη και το συναίσθημα. Έντονο το χρωματικό υλικό, όπως πάντα, σχηματίζει κάτι σαν πλακούντα ζωής και πάνω του χαράζονται φόρμες, σαν νοητικά πλαίσια από αναγνωρίσιμα αντικείμενα ζωής (μια τσαγιέρα, ένας καναπές, μια ταπετσαρία), δύο αντίπαλα μεγέθη που πάλλονται και μεταβάλλουν τους πίνακες σε δυναμική και γοητευτική ζωγραφική.

Πολύ επινοητικά και στοχαστικά ταυτόχρονα τα έργα του Μάρκου Χατζηπατέρα, συναρμολογούν όπως και στην προηγούμενη έκθεση στερεότυπες εικόνες από διαφορετικούς πολιτισμούς, στοιχεία από έντονους χρωματισμούς π.χ. από θρησκευτικές εικονίτσες, και συνθέτουν μεγάλους πίνακες ή μπουκέτα από πολύ μικρούς, σαν επίτοιχο περιβάλλον. Όταν πρωτοείδαμε τη δουλειά του στο Dracos Αrt Center πριν από 22 χρόνια ξεχωρίσαμε τον φωβιστικό χρωματισμό αλλά και την αγάπη για το εικονογραφικό στερεότυπο (τότε ήταν κάτι ναυαγοί γαντζωμένοι σε βράχια), κατόπιν με τις εκθέσεις στο Αrtio ζήσαμε το οριενταλιστικό ταξίδι στις φόρμες ασιατικών πολιτισμών, τώρα, πιστεύω, αυτή η σύνθεση είναι καλλιτεχνική δουλειά ωριμότητας που μας αφορά, ώριμη και σφιχτοδεμένη εκφραστικά.

Στην ίδια καλλιτεχνική φουρνιά ο Νίκος Τρανός, παλιός εκθέτης επίσης στο Αrtio, με υπόβαθρο που πατά γερά και στη γλυπτική και στη σύγχρονη πλαστική, μιλά σ΄ αυτήν την έκθεση για τις μεταμορφώσεις και τον σχεδιασμό υπόγειας κλοπής μιας τράπεζας, έργο με πολλές καλές διατυπώσεις (π.χ. η φυλακή, το βίντεο μόρφινγκ) αλλά και αρκετά διασπασμένο στο χώρο, τόσο ώστε να φαίνεται φλύαρο.

Στην έκθεσητης Λίζης Καλλιγά μικρές εικόνες συναρμολογούνται στους τοίχους, στιγμέςστιγμές σαν σπαράγματα-ευρήματα αρχαιολογικής ανασκαφής ή σαν αποτυπώσεις σχεδιαστικέςφωτογραφικές. Με ευστροφία κινούμενη μεταξύ ζωγραφικής, φωτογραφίας και γραφιστικής υπολογιστών η καλλιτέχνις εκθέτει τελικά μια γνωστική διαδικασία ανασυναρμολόγησης της μνήμης.

 ΙΝFΟ

● Περικλής Γουλάκος , ατομική ζωγραφική, «Γκαλερί Τ ρία», έληξε στις 27 Ιαν.

● Λίζη Καλλιγά, «Ευρήματα 2000-2006», Νέες Μορφές, Βαλαωρίτου 9, Κολωνάκι, τηλ. 361 6 1 65,

μέχρι 4 Φεβρ.

● Νίκος Τρανός, Περιβάλλον, Γκαλερί «Α Δ», Παλλάδος 3, Ψυρή, 2 1 03228785, μέχρι 24 Φεβρ.

● Μάρκος Χατζηπατέρας, Ιn Τransit, ατομική, «ΑΑntonopoulou Αrt», Αριστοφάνους 20, Ψυρή, τηλ. 21 0321 4994,

μέχρι 16 Φεβρ.