Ορόσημα στην ιστορία του γυναικείου στήθους: ο 14ος αιώνας, όταν εμφανίζεται για πρώτη φορά η βρεφοκρατούσα και θηλάζουσα Μαντόνα στη ζωγραφική. Ο 16ος αιώνας, όταν κυριαρχεί στην ποίηση και στη μόδα το ερωτικό στήθος. Ο 18ος αιώνας, όταν εμφανίζεται για πρώτη φορά το γυμνό στήθος ως πολιτική δήλωση. Ο 20ός αιώνας, με τον Φρόυντ. Τον 20ό αιώνα το σεξ άρχισε να διαφημίζεται ως το σημαντικότερο αγαθό. Πρώτο στην κλίμακα της επιθυμίας και της ευδαιμονίας. Δεν ήταν πάντα έτσι.

Η κυρία Γιάλομ προσπαθεί να εντάξει τις κατά καιρούς αντιλήψεις, δοξασίες, αναπαραστάσεις σε μια ιστορική προοπτική και στα πολιτικοκοινωνικά αλλά και τα πολιτισμικά τους συμφραζόμενα. Γιατί το στήθος δεν είναι ένα απλό μέρος του γυναικείου σώματος. Έχει εμπορικό ενδιαφέρον και υποκινεί σεξουαλικές φαντασιώσεις. Μια ολόκληρη εμπορική μηχανή έχει στηθεί γύρω από αυτό: κορσέδες, σουτιέν, κρέμες, λοσιόν, προγράμματα αδυνατίσματος, ενθέματα σιλικόνης. Από την επίπεδη αγορίστικη εμφάνιση του 1920 μέχρι τα υπερτονισμένα στήθη του 1950, από τους κορσέδες που πατίκωναν και εξαφάνιζαν τις καμπύλες του στήθους μέχρι τη δήλωση στις διανομές κινηματογραφικών ρόλων «Ας κάνουν αίτηση για τον ρόλο μόνο οι ηθοποιοί με μεγάλο στήθος», η διαδρομή μοιάζει τεράστια- όμως η οπτική γωνία παραμένει η ίδια. Οι γυναίκες αντιλαμβάνονται, αγαπούν ή μισούν το σώμα τους μέσα από τα μάτια των αντρών.

Αν κοιτούσε την πορνογραφία μας κάποιος εξωγήινος ίσως σχημάτιζε την εντύπωση πως «η έδρα της αναπαραγωγής βρίσκεται στους μαστούς». Το είπε ο Στάινμπεκ το 1947. Εξήντα χρόνια μετά, τα πράγματα δεν άλλαξαν και πολύ.

Τελευταία Νέα