ΝΕΟΙ ΔΙΣΚΟΙ

Καλοί, κακοί και τρελοί επιστήμονες

Ευθεία γραμμή, χωρίς αυξομειώσεις, συνεχής ροή από επαναλήψεις, ένα πολιτιστικό κορδόνι, με λίγους κόμπους και αυτούς κακότροπα σφιγμένους. Οι διαφημιστές ξύνουν το κεφάλι τους για να πουλήσουν το νέο προϊόν (και το πουλάνε!), αλλά μέχρι εκεί. Τι είναι αυτό, λίγοι νοιάζονται. Αρκεί να κάνει σαματά το αμπαλάζ. Προσπεράστε άφοβα- στον πλανήτη Βoredom ζει κατατρεγμένη μια φυλή που παράγει αθόρυβα το ιδανικό «κοντίσιονερ» που διαλύει τους κόμπους της ανίας. Σε αυτή την παράξενη φυλή που δεν κολλάει στις ετικέτες, αλλά ρουφάει τις μουσικές όπου τις βρίσκει ανήκουν καλοί, κακοί και μερικοί πολύ συμπαθητικοί άσχημοι. Με λυμένα τα κορδόνια των παπουτσιών από την τρεχάλα των δρόμων, μόλις έφτασαν.

Αnd the Queen? Ναι και αυτή- πλάι στον καλό, τον κακό και στη θέση του άσχημουσαν ένα υπόγειο σχόλιο με έξοδο κινδύνου. Αν και νομίζω πως η βασίλισσα κάθεται απλώς στη γωνία και παρακολουθεί. Η υπόθεση έχει ενδιαφέρον. Ο Ντέιμον Άλμπαρν κινεί πάλι τα νήματα, κάπως αλλιώς όμως αυτή τη φορά- είναι από αυτούς που η ρουτίνα τούς σκοτώνει. Θα μπορούσε, αν ήθελε, να ήταν υπέρλαμπρος αστέρας της ποπ- διαθέτει το χαμόγελο και την ποπ σπιρτάδα, αλλά προτιμά να είναι ο τρελός (της) επιστήμονας. Φυσικά και είμαστε με τον «επιστήμονα» και με όποια παράνοια θέλει να ανακατέψει στους δοκιμαστικούς σωλήνες. Είμαστε- πάντα- με αυτόν που κινείται, όχι με αυτόν που ποζάρει (ή μπορεί και να κινείται και να ποζάρει) όπως μπορεί άνετα να κάνει ένας Καλός, ένας Κακός (άντε) και η Βασίλισσα. Το περί ου ο λόγος τρίο ξεκίνησε σαν πρότζεκτ στο μυαλό του Άλμπαρν και κατέληξε πρότζεκ και συγκρότημα.

Ο «κόμπος» σφίγγει καθώς μπαίνει στο κόλπο, συνήθης ύποπτος ο Πολ Σίμονον, μπασίστας των Clash – ο απόλυτος μίστερ κουλ με το μπάσο του χαραγμένο στον σκληρό δίσκο της γενιάς μας. Από άλλη παρέα του Άλμπαρν, ο Τόνι Άλεν, τα αφρικανικά ντραμς , έμπιστος του Φέλα Κούτι στον ρυθμό και ο Σάιμον Τονγκ από τους Verve. Ένα γκρουπ, σύνδεσμος και ένα άλμπουμ καθόλου προφανές.

«Σκοτεινό» και μυστήριο σαν ανακατεμένη ντουλάπα, οικείο σαν τα ρούχα που τραβάς από εκεί για να φορέσεις. Υπάρχει κάτι ακόμη, το στοιχείο που θα ήταν το νήμα για τον Σέρλοκ Χολμς να αρχίσει τις έρευνες: παραγωγός, ο Danger Μouse- Μπράιαν Μπάρτον (των άλλων τύπων Gnarls Βarkley!). Και όλο αυτό, ρυθμός/μπαλάντες/νέο μπλουζ εντέλει- με dub δόσεις και φόντο το Δυτικό Λονδίνο. Όλοι είμαστε ο τόπος όπου ζούμε, λέει ο Άλμπαρν- και «στ΄ αλήθεια έχουμε ανοιχτά μυαλά». Cheers mate!

Ένας άνθρωπος για πολλά γκρουπ

Ο Ντέιμον Άλμπαρν πέρασε και από:

● Τους Βlur : Το 1 994 κυκλοφόρησαν το Parklife, από τα πιο ωραία ποπ άλμπουμ της βρετανικής σκηνής, που λάτρεψε τους Βlur. Και τους έβαλε στο παιχνίδι: Βlur ή Οasis, μια κόντρα που μεγάλωσε γενιές.

● Τους Gorillaz:

Στη μουσική τους έχουν συναντηθεί οι Roots με τον Ντένις Χόπερ μεταξύ άλλων πολλών. Και δεν είναι καν μπάντα. Ή μάλλον είναι. Εικονικοί μουσικοί σε virtual show.

● Το Μali Μusic:

Ηχογραφεί το 2002 εξ ολοκλήρου στο Μάλι. Δηλώνει ότι θέλει να ηχογραφήσει και στη Βαγδάτη γιατί του αρέσει η μουσική του Ιράκ.

● Τους Τhe Good, Τhe Βad and Τhe Queen: Φέρνει τις αφρικανικές επιρροές του στο Δυτικό Λονδίνο, στήνοντας ένα σούπερ γκρουπ.

Τα τύμπανα της επανάστασης… ηχούν ακόμη

Και ενώ στους Good, Βad & the Queen, κρατάει τα ντραμς σε παλμό ο «καλύτερος ντράμερ του πλανήτη» κατά Μπράιαν Ίνο, ο ΝιγηριανόςTony Αllen, αυτοδίδακτος και στενός συνεργάτης του Φέλα Κούτι και των Αfrica 70 παλαιότερα, συνθέτης και μπροστάρης της Αfrofunk κουλτούρας με την αγαπημένη του τζαζ επεξεργασία του ρυθμού, προλαβαίνει και προτείνει το δικό του «τριπ» στο Λάγος «Lagos Νo Shaking» (ΕΜΙ). Τόσο «μπιτ» που έχεις γυρίσει από εκεί και χορεύεις ακόμη.

Ο έτερος της γνωστής πλέον παρέας, Τhe Good, Τhe Βad κ.λπ., ο Paul Simonon εμφανίζεται, το δίχως άλλο, στο Τhe Clash, Τhe Singles (Sony/ΒΜG). Το «πακέτο» περιλαμβάνει όλα τα σινγκλ, με ακρίβεια τοποθετημένα στην ιστορία των Clash- που (χαίρομαι που συμφωνούν πολλοί εδώ) είναι από τα καλύτερα πράγματα που βγήκαν από το Νησί έβερ! Η καταλυτική επίδρασή τους σε ό,τι ακολούθησε, η αριστερή ιδεολογία τους και η μαχητικότητά τους, μαζί με την τέλεια αίσθηση του τραγουδιού, τους εξασφάλισε θέση με θέα στην ελίτ του ροκ. Άλλωστε, ήταν σε απόλυτη συμφωνία με όλα εκείνα που είχαν βάλει τη μηχανή μπροστά από την αρχή. Απλώς στους Clash περίσσευαν οι ρομαντικοί και έλειπαν οι λογιστές. Έτσι, έπαψαν να υπάρχουν. Το Revolution Rock με ολίγη πάντα ρέγκε, όμως, όχι. Η επανάσταση συνεχίζεται- επενδύστε άφοβα. Για τον Τ ζο!

Και για όσους παλεύουν ακόμη. Και εκείνους που σπάνε τα νύχια τους σκαρφαλώνοντας στους τοίχους του Λιντς και τους γκρεμούς επιτυχίας, ώσπου ο ήλιος να λάμψει στα χλωμά πρόσωπά τους. Οι Sunshine Underground βρίσκονται ήδη στον κόσμο που ονειρεύονται- μέσα από βρώμικο πανκ-φανκ, λερωμένοι από τις μουντζούρες του θορύβου που ξερνάνε τα πεζοδρόμια της britpop. Το Raise Τhe Αlarm (Sony/ΒΜG) ζητάει την προσοχή μας. Θα μπορούσαν απλώς να χτυπήσουν το κουδούνι.