Συνένοχος του Μπορν σε αυτήν την επιτυχία της «Λίμνης των Κύκνων» είναι ο ενδυματολόγος Λεζ Μπράδερστον, ο οποίος προτίμησε να σχεδιάζει κοστούμια για παραστάσεις θεάτρου και όπερας κι έκανε προπόνηση πάνω σε διάφορα έργα εποχής και σαιξπηρικές παραγωγές. Χωρίς αυτό να τον εμποδίσει να ανανεώσει τη ματιά του, δουλεύοντας πάνω σε μιούζικαλ του Γουέστ Εντ. Κι έτσι ήταν έτοιμος να δει με άλλο μάτι και από την ίδια γωνία τη «Λίμνη των Κύκνων» του Μάθιου Μπορν. «Το έργο δίνει έμφαση σε μια άλλη πτυχή της ιστορίας. Θέλησα να δείξω ότι ο πρίγκιπας είναι παγιδευμένος ανάμεσα στο καθήκον και στη μητέρα του. Μέσα από μια σύγχρονη ατμόσφαιρα βγαίνει η αντίθεση ανάμεσα στη ζωή μέσα στο παλάτι και έξω από αυτό. Συζητώντας με τον Μάθιου καταλήξαμε ότι η στιγμή που η βασιλική οικογένεια περνούσε καλά ήταν η δεκαετία του ΄60. Ήταν η εποχή που η πριγκίπισσα Μαργαρίτα τραβούσε πολλή δημοσιότητα με το γκλάμουρ ύφος της. Χρησιμοποίησα αυτό το στοιχείο για το παλάτι και στη δεύτερη πράξη που παρουσιάζεται η άλλη πτυχή της ζωής, θέλησα να βγει το ύφος από τη νυχτερινή ζωή στα κλαμπ του Λονδίνου των 60΄ς».