«Εκτός ορίων»

Και σημασία έχει η ελάχιστη δημοσιότητα που πήρε η υπόθεση αυτή. Ειδησεογραφικά το θέμα μοιάζει να καλύφθηκε μόνο από τα σχόλια της Κέζα.

Κατά τα άλλα, ο μεν Μπουκάλας δεν έγραψε ο ίδιος τίποτα, από σεμνότητα φαντάζομαι, και, εκτός από το άρθρο της Στ.

Παπασπύρου όπου παρέπεμψα στην αρχή, δεν έτυχε να δω άλλο από δύο σημειώματα του Γ. Κοροπούλη, στην Ελευθεροτυπία 14 και 21.5.04, ένα εκτενέστερο κείμενο του Ηρακλή Λογοθέτη στην κυριακάτικη Αυγή της 6.6.2004, και ένα σχόλιο στο Δέντρο 139-40, Φεβρ.-Απρ.

2005. (Ένα καυστικό σχόλιο για τα περί «ταγματασφαλιτών» είχε δημοσιευτεί στο Διαβάζω 13, Μάρτιος 2003, πριν δηλαδή από την αγωγή.)

Αν αυτή είναι ίσως η μοναδική περίπτωση συγγραφέα που σέρνει στα δικαστήρια τον κριτικό του, θα περίμενε κανείς μεγαλύτερη προβολή και αντιδράσεις από σχετιζόμενους φορείς. Τίποτα. Γι΄ αυτό, και επειδή η συγκεκριμένη υπόθεση είναι χαρακτηριστική της μεθόδου τρομοκράτησης μέσω αγωγών, άξιζε πιστεύω τον κόπο αυτή η ολοσέλιδη «διαφήμιση» του Αλέξανδρου Ασωνίτη, για την οποία, κατά τα άλλα, νιώθω πως πρέπει να ζητήσω συγνώμη από τον αναγνώστη.

Διαφορετικά, μηνύσεις και αγωγές ανθούν και θάλλουν έξω από τον καθαυτό λογοτεχνικό χώρο. Αξίζει να δούμε ορισμένες, άλλη φορά εκτενέστερα, π.χ. με θύμα, μια και τον αναφέραμε, τον Γ. Γιατρομανωλάκη, παρέα με τον Κ. Γεωργουσόπουλο, να τους τραβολογάει νεόκοπος πανεπιστημιακός που ξεκαρδιστικά αποσπάσματά του μας χάρισε απλόχερα ο Γεωργουσόπουλος από εδώ. Ή τη Δόμνα Σαμίου που σύρθηκε, ένα εθνικό κεφάλαιο, στα δικαστήρια του Μεσολογγίου από τοπικό ιεροψάλτη, αλλά και με τις ευλογίες έπειτα, ποιου άλλου, του Μακαριοτάτου, για τα «άσεμνα» αποκριάτικα της λαϊκής μας παράδοσης, αυτά δηλαδή που τραγουδάνε τις απόκριες στο χωριό οι μανάδες και του ιεροψάλτη και του Μακαριοτάτου.

Θα επανέλθω.