«Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να μη σταματήσω να γράφω μουσική», λέει ο Μίνως

Μάτσας, που ύστερα από έναν χρόνο στο Λος Άντζελες (και στο Χόλιγουντ)

επέστρεψε στην Ελλάδα για να συνεχίσει με κινηματογραφική μουσική, θεατρική

και, βέβαια, τραγούδια

Το ευρύτερο κοινό τον γνώρισε σαν συνθέτη με τα «Καράβια στην στεριά» (με τον

Γιώργο Νταλάρα). Αν και οι θεατρικές μουσικές του είχαν ήδη δώσει το στίγμα

του όπως και τραγούδια του για το πρώτο CD της Ηρώς. Έπειτα ήρθε η επιτυχία

στο σινεμά: «H αγάπη είναι ελέφαντας»… Κι επειδή η αγάπη «όπου βρει πατάει»,

όπως έλεγαν και οι στίχοι του σκηνοθέτη Σταύρου Τζίτζη, η αγάπη του Μίνου

Μάτσα για τη μουσική και ειδικά την κινηματογραφική τον έκανε να… πατήσει

και στο Χόλιγουντ.

Για εμπειρία, λέει. Έτσι έδωσε δείγμα δουλειάς με την ανεξάρτητη παραγωγή

«Making life work» του Μαξιμίλιαν Παρόβσκι, στην οποία έπαιξε και ο

Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης. Και κέρδισε το β’ βραβείο στο Φεστιβάλ Ταινιών

Μικρού Μήκους Κουροσάβα στην Ιαπωνία για τη μουσική. Καλό το βάπτισμα πυρός

αλλά όπως λέει ο Μίνως Μάτσας «στην Αμερική τελικά καταναλώνεις ως μουσικός

τον μισό σου τουλάχιστον χρόνο για να βρεις δουλειές».

Πίσω στην Ελλάδα λοιπόν, όπου ο μουσικός του δρόμος είχε στρωθεί – ερήμην και

του πατέρα του, Μάκη Μάτσα, της δισκογραφικής Minos-ΕΜΙ; Δύο δουλειές στο

Εθνικό Θέατρο, ταινίες, τραγούδια… Και μουσική για την επικείμενη θεατρική

εκδοχή του «Festen», της «Οικογενειακής γιορτής» (με βάση την ταινία του Τόμας

Βίτεμπεργκ), με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη και τη Θέμιδα Μπαζάκα, στο θέατρο

«Θησείον».

«Σκεφτόμουν καιρό να πάω στο Λος Άντζελες», λέει. «Με το που βγήκα από το

αεροπλάνο αισθάνθηκα ότι είχα ξαναζήσει εκεί. Έκλεισα άπειρα ραντεβού. Ήθελα

να κάνω μουσική για ταινίες. Είναι δεσμευτικά τα σάουντρακ αλλά αυτό μου

αρέσει».

Μα, είναι καλές οι δεσμεύσεις;

«Όταν σου περιορίζουν το μέσον έκφρασης, όταν ας πούμε σε περιορίζει η εικόνα,

συγκεντρώνεσαι. Μου πάει πιο καλά αυτό. Να με περιορίζει κανείς μουσικά. Δεν

θα μπορούσα να κάθομαι και να γράφω μόνος μου. Άλλωστε η κινηματογραφική

μουσική είναι ανάλογη με τα τραγούδια. Έχεις σενάριο και εκεί».

Τι χρειάζεται κανείς για το Χόλιγουντ;

«Χρόνο και τύχη. Να τύχει, ας πούμε, να γνωρίζεις έναν σκηνοθέτη, εκείνος να

ψάχνει μουσικό και να σε συστήσει σε κάποιο στούντιο. Δεν σημαίνει ότι με το

να γνωρίζεις διάσημους του Χόλιγουντ, κατευθείαν βρήκες και δουλειά. Και όλα

γίνονται με αντάλλαγμα εκεί. Κανείς δεν παίρνει ούτε ένα τηλέφωνο να σε

βοηθήσει αν δεν έχει να πάρει κάτι – ακόμη κι αν είσαι καλός. Βρισκόμουν σε

μια χώρα που δεν ήξερα κανέναν και δεν με ήξερε κανένας και χτυπούσα πόρτες.

Βέβαια, για να πω την αλήθεια το προτιμώ από το δεδομένο. Δεν ξέρεις τι θα

συμβεί την επομένη. Και η αβεβαιότητα είναι δημιουργικό στοιχείο… H Αμερική

με άλλαξε τελείως. Όταν πήγα ήμουν τόσο αφελής που σκεφτόμουν ότι σε έξι μήνες

θα δουλεύω όπως στην Ελλάδα. Δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις ότι είναι

χιλιάδες μουσικοί που κάνουν αυτό το πράγμα. Μπορεί να είσαι χρόνια στην

Αμερική και να μη δουλέψεις καθόλου».

Έχει μέλλον η κινηματογραφική μουσική;

«Ένας λόγος που επέλεξα να στραφώ προς τα εκεί είναι ακριβώς αυτό» λέει ο

Μίνως Μάτσας. «Πρώτον, έχεις πάντα μέσον να ακουστεί η μουσική σου. Γιατί οι

ταινίες δεν τελειώνουν. Πιο εύκολα θα δουν μια ταινία πέντε εκατομμύρια

άνθρωποι και θα ακούσουν και τη μουσική σου απ’ ό,τι να την ακούσουν σε CD.

Και εγώ θέλω να επικοινωνεί η μουσική μου σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο».