Στα οθωμανικά χρόνια το Λουτρό των Αέρηδων (τότε χαμάμ του Αμπίντ Εφέντη)

χρησιμοποιούνταν από γυναίκες και άνδρες

Μπορούν τα νερά από το σιντριβάνι του Συντάγματος να μετατραπούν σε

καταρράκτες που κρέμονται πάνω από το κεφάλι μας; Δύο υδραυλικοί να

μεταμορφωθούν σε γοητευτικές χορεύτριες… της κοιλιάς; Και ένα ισλαμικό

διακοσμητικό μοτίβο σε λαβύρινθο που να μας παρασύρει σε έναν κόσμο απόλυτης

χαλάρωσης; Στον μαγικό χώρο του Λουτρού των Αέρηδων – το παλιό Χαμάμ του

Αμπίντ Εφέντη και το μοναδικό από τα σημαντικά δημόσια λουτρά που σώζεται στην

Αθήνα – όλα μπορούν να συμβούν, καθώς στα μικρά και υποβλητικά δωμάτιά του

δέκα εικαστικοί καλλιτέχνες και κινηματογραφιστές ένωσαν τις δυνάμεις τους για

την έκθεση «H ιστορικότητα της εικόνας και ο χρόνος», την οποία έχουν

επισκεφθεί περισσότεροι από 3.000 επισκέπτες.


H Λίνα Θεοδώρου μεταμορφώνει δύο υδραυλικούς με βαριές φόρμες σε αισθησιακές

χορεύτριες του χορού της κοιλιάς

«Διάλεξα το χαμάμ επειδή είναι ένας ιστορικός χώρος, του οποίου η

εικόνα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης», εξηγεί στα «NEA» η εικαστικός και

επιμελήτρια της έκθεσης, Νεφέλη Κονταρίνη. «Το σύνολο της έκθεσης λειτουργεί

ως μια διαδρομή στον άγνωστο για τους περισσότερους χώρο του χαμάμ, όπου το

κάθε έργο αποτελεί τις «κουβέντες» του κάθε καλλιτέχνη. Είναι μια έκθεση με

δυνατό το ερωτικό στοιχείο, τον αισθησιασμό που έχουμε ξεχάσει».

H διαδρομή στον χρόνο και την εικόνα αρχίζει από την αίθουσα του χλιαρού χώρου

στο λουτρό των γυναικών. Εικόνες που τρέχουν με την ταχύτητα τρένου απλώνει

στον τοίχο ο Κώστας Ιωαννίδης, μέχρι που έρχεται η συνάντηση με ένα άλλο τρένο

από την απέναντι γραμμή και μετά και πάλι μοναξιά – ένα σχόλιό του «για την

απουσία μετά το τέλος της ερωτικής σχέσης».

Το ενδιαφέρον στρέφεται στον θόλο του θερμού λουτρού. Μέδουσες που κολυμπούν

στο νερό μέχρι τα νερά του σιντριβανιού της Πλατείας Συντάγματος που μοιάζουν

να ξεπροβάλλουν ως καταρράκτες μέσα από τις τρύπες της οροφής πρωταγωνιστούν

στο υποβλητικό έργο του Θάνου Φατούρου. Με αίνιγμα μοιάζει στην αρχή το

«αιωρούμενο» σπιτάκι-ταΐστρα του Μάκη Φάρου, που στήνει οπτικά παιχνίδια στους

επισκέπτες.


Ένα touch screen σε «προκαλεί» να το αγγίξεις και να χαθείς σε έναν λαβύρινθο

χρωμάτων και εικόνων στο έργο της Βαρβάρας Σπυρούλη και του Γιώργου Μάνθου

Ερωτικές σκηνές από ασπρόμαυρο χαλασμένο αρχειακό υλικό προβάλλει στο

πάτωμα η Εύα Στεφανή ως θραύσματα μνήμης. Σε μίνιμαλ ρυθμούς – που παραπέμπουν

στο νερό και σε ψιθύρους, όπως λέει – η εγκατάσταση της Χανούμ, ενώ οι erasers

και οι instructors προτίμησαν να εστιάσουν με το διπλό τους βίντεο στη

διαδικασία της παραγωγής της εικόνας.

9.200 επισκέψεις

Το Λουτρό των Αέρηδων χρονολογείται στον 17ο αιώνα. Στην οθωμανική περίοδο το

χαμάμ χρησιμοποιούνταν από γυναίκες και άνδρες, αλλά κάθε φύλο επισκεπτόταν το

λουτρό σε διαφορετικές ώρες της ημέρας. Μετά το 1870 χρησιμοποιούνταν

ταυτόχρονα από άνδρες και γυναίκες και απέκτησε πρόσοψη νεοκλασικού ρυθμού.

Μέχρι το 1965 λειτουργούσε ως λουτρό. Ύστερα από τρεις δεκαετίες εγκατάλειψης

άνοιξε ξανά περιστασιακά το 1999 ως μουσειακός χώρος και σε καθημερινή βάση

από το 2005. Έκτοτε το έχουν επισκεφθεί 9.200 άνθρωποι.

INFO

«H ιστορικότητα της εικόνας και ο χρόνος» στο Λουτρό των Αέρηδων (Κυρρήστου 8,

Πλάκα, τηλ. 210-244.340) έως τις 7 Απριλίου. Αύριο στις 12.00, ημερίδα με θέμα

«H ιστορικότητα της εικόνας». Τη Δευτέρα στις 19.30 χορευτική περφόρμανς από

την Ομάδα της Πέρσας Σταματοπούλου.