Belle and Sebastian: «Πώς το λέτε εδώ στο L.Α.; Double Mac With Cheese?»

Τι έμαθα από τις μουσικές αυτή την εβδομάδα: Πως πρέπει να πιστεύεις στον

εαυτό σου και να ακολουθείς το ένστικτο. Να ταξιδεύεις όσο μπορείς (όπου και

αν βρίσκεσαι). Τίποτε δεν μένει μυστικό για πολύ. Είμαστε πραγματικά πολύ

μακριά από την άκρη του σύμπαντος. Και μερικά φαντάσματα πρέπει να μένουν

κλειδωμένα στην ντουλάπα (μπορείς υποθέτω να τα ταΐζεις πού και πού).


«The Life Pursuit» Belle and Sebastian (Hitch Hyke)

Κάτι συνέβη στη ζωή των Belle and Sebastian, ή απλώς μια συνηθισμένη κρίση

ταυτότητας – με την πιο καλή την έννοια – και είδαν τα πράγματα εντελώς

διαφορετικά. Μπορεί όμως και να ήταν γραφτό εδώ και καιρό να γίνει.

Το επόμενο ξημέρωμα τους βρήκε να ξαναβαφτίζονται στο πνεύμα της μουσικής.

Αλληλούια! H σκωτσέζικη ομίχλη διαλύθηκε μπροστά από τα μάτια τους σαν σούπα –

σκόνη σε νερό που βράζει. Συμβαίνουν αυτά, πολύ συχνά. Και καλό είναι να

υπάρχει κάποιος εκεί κοντά να ανακατέψει το μείγμα. Είναι όλοι τους εκεί για

να κυνηγήσουν τη ζωή μετά την ανία (το θέμα είναι να μην αφήσεις να σε γυρίσει

από κάτω). Προσγειώνονται λοιπόν στο Λος Άντζελες, παίρνουν παραγωγό τον Τόνι

Χόφερ – που έχει βάλει το δαχτυλάκι του στο «Midnight Veltures» του Μπεκ – και

γράφουν τα τραγούδια που θα τους περάσουν απέναντι. Εκεί όπου λιάζονται οι

μουσικές και σερβίρουν τα ωραία κοκτέιλ. Όπως και να το δεις, οι Sebastian

μπήκαν στο δεύτερο ημίχρονο της καριέρας τους με καινούργια ομάδα.

Ωραία η μελαγχολία, δηλαδή, αλλά αν τη σπάσεις και με κάτι άλλο, ακόμη

καλύτερη.

Πώς τα καταφέρνουν; Απλά αφήνουν το ένστικτο να δουλέψει. Θέλεις 70’s ποπ;

Γιατί όχι; Θέλεις φάνκι-σόουλ να σε στείλει στο Διάστημα; Αμέ! Θέλεις α λa

Τ-Rex γκλαμ – ροκ; Ρίξ’ το κι αυτό μέσα. Και «Another Sunny Day»; Το συζητάς!

Τούρμπο το «Α Life Pursuit». Ένα ηχητικό σούπερ λίφτινγκ, σαν πρώτη ενισχυμένη

δόση άνοιξης. (Β+)


«Grab That Gun» The Organ (Too pure)

Υπάρχει περίπτωση να χαρείς που ένα γκρουπ από το Βανκούβερ του 2006 παίζει

όπως οι Joy Division, οι Cure και οι πρώιμοι Smiths και να απολαμβάνεις τις

κιθάρες έτσι όπως βγαίνουν αραχνιασμένες σαν σκελετοί από τη ντουλάπα;

Υπάρχει. Οπότε χαρείτε όσοι χαρείτε και η ΝΜΕ ας κάνει πάρτι, αλλά – σας

βεβαιώνω – υπάρχουν πολύ καλύτερα πράγματα στη ζωή από τα «κολλήματα» που

περιφέρουν αυτό το 80’s ιδίωμα της ποπ δεξιά κι αριστερά σαν τον Μπέρνι στο

περίφημο γουικέντ του. Για να μην μπερδευόμαστε, λοιπόν, καλό το «Οργανικό»

αυτό καναδέζικο προϊόν για μουσειακές αναφορές μόνο. Όχι πως δεν θα κάνει

καριέρα δηλαδή. (C-)


«The Secret Life of…» The Veronicas (Warner)

Από την Αυστραλία και δίδυμες οι νεαρές, παρακαλώ, και με σαφή σκοπό

(σαφέστερος δεν γίνεται) να κατακτήσουν το βασίλειο της ποπ – με τα γνωστά

μέσα και τις δοκιμασμένες συνταγές. Και αυτό δεν το έχουν πάρει επιπόλαια οι

Veronicas· κάλεσαν μάλιστα ειδικούς σαν τον Σουηδό παραγωγό Μαξ Μάρτιν και

έβαλαν τα δυνατά τους να εμπεδώσουν το μάθημα: ποπ είδωλο με προδιαγραφές.

Συνδυασμός Πινκ και Άβριλ Λαβίν, με ολίγον από Κέλι Κλάρκσον σε φρέσκο

αμπαλάζ, γιατί οι ημερομηνίες λήξεως είναι πολύ κοντά σε αυτές τις

περιπτώσεις, αλλά έτσι φτιαγμένος, ώστε να κρατάει μια γεύση ποπ ελαφρότητας,

που δεν θα αφήσει τελικά πολλά να μείνουν μυστικά στη ζωή των κοριτσιών.

Κανείς δεν είναι αθώος…(C)


Άστρα μη με μαλώνετε «Piece By Piece» Katie Melua (Α&Ν)

Ένας στίχος της Κέιτι Μελούα από το «Nine Million Bicycles» που ποιητικά

«δυσπιστούσε» σε δεδομένα της αστρονομίας, όσον αφορά τα 12 εκατομμύρια έτη

φωτός που μας χωρίζουν από την άκρη του σύμπαντος, ξεσήκωσε διαμαρτυρίες από

την επιστημονική κοινότητα που αγωνίζεται να βγάλει την ποίηση από το σύμπαν

και τα αστέρια. Και η επιμελής στο μάθημα Κέιτι – κόρη μάλιστα διάσημου

καρδιολόγου – παραδέχθηκε πως έπρεπε να γνωρίζει καλύτερα, διόρθωσε επί το

επιστημονικότερον τον στίχο και κράτησε μουσικά πάνω – κάτω την ίδια πολιτική

τής ακουστικής ποπ/ροκ με μπλουζ και τζαζ που έχει μαζέψει από τους δρόμους

της Τζόρτζια, του Μπέλφαστ και του Σάρεϊ, όπου την έφερε η ζωή γλυκά σαν

παιχνίδι χωρίς νικητές. (B)