Φωτογενής «αφέλεια»

Πολύ θυμωμένος ο Γιώργος Κατσαρός που η κριτική επιτροπή του ριαλιτο-τάλεντ

σόου «Fame Story» «βαθμολογεί τα ρούχα και όχι τις φωνές» των ριαλιτο-αοιδών,

έξαλλος για την προσβολή στη μουσική και το έργο των καθηγητών. Και

προηγουμένως είχε ρίξει λάδι στη φωτιά και ο Σταρόβας εκ της «κριτικής

επιτροπής», λέγοντας το αμίμητο «οτιδήποτε φέρει τον τίτλο «ακαδημία» δεν

μπορεί να ασχολείται με τα ρούχα που θα φορέσουν οι μαθητές».

Είχαν προηγηθεί μέχρι τα εν λόγω ξεσπάσματα η μία μετά την άλλη

επικρίσεις της «κριτικής επιτροπής» για την εμφάνιση των διαγωνιζομένων.

Αφορμή και πάλι νεαρή, η οποία αρνήθηκε να επιδείξει στήθος-μπούτι με ένδυμα

«υψηλής ραπτικής» που ήθελε να της επιβάλει η κυρία ενδυματολόγος. Το «ρούχο»

το φόρεσε ετέρα «παίκτρια» (κυριολεκτικώς), η οποία άλλωστε από την πρώτη

στιγμή έριξε το καλλιτεχνικό της βάρος στις «αισθησιακές» εμφανίσεις

περισσότερο απ’ ό,τι στη φωνή της.

Παρεμβαίνει στη διένεξη η ενδυματολόγος με μια καπελαδούρα – προφανώς το στυλ

«Αμερσούδα» κάνει γκλάμουρ – να πει ότι τα «ρούχα πρέπει να τα φορούν και να

τα υποστηρίζουν» τα παιδιά και ότι η μετρ-μοδίστρα κυρία τάδε πήρε το ρούχο

και το ‘δωσε σε άλλη κοπέλα.

Πετιέται και η Καιτούλα Γαρμπή για να προσθέσει το ακλόνητο επιχείρημα

του προσωπικού της παραδείγματος: «Κι εγώ τότε που βγήκα με εκείνο το φουστάνι

στη Γιουροβίζιον δεν ήθελα στην αρχή, αλλά με ψήφισαν για το φουστάνι»

(υπενθυμίζουμε ότι το «φουστάνι» ήταν τρεις λωρίδες και η ίδια είχε δηλώσει

ότι το φοράει στη σκηνή χωρίς εσώρουχο). Άρα «πούλα» ό,τι έχεις για «πούλημα»,

αρκεί να ‘χεις στασίδι στη σκηνή και με τα χρόνια και τα λίφτινγκ θα περάσει

το ενδιαφέρον του κοινού από τα οπίσθια στο λαρύγγι – που λέει ο λόγος!

Και το αποκορύφωμα έρχεται με την παρέμβαση Μουκίδη, που γυρίζει στη

νεαρή η οποία δέχθηκε να φορέσει το ομολογουμένως μικρότερο και από

μπέιμπι-ντολ φουστανάκι, και λέει «θέλω να πω στην κυρία με το καπέλο του

Ναπολέοντα στο κεφάλι, ότι εγώ αν ήμουν ενδυματολόγος δεν θα έδινα το φουστάνι

σε κοπέλα που έχει κυτταρίτιδα» (άουτς! μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια). H κυρία

με το «καπέλο Ναπολέοντα» έξαλλη παίρνει το μικρόφωνο για να αντικρούσει και

τι σκαρφίζεται η ευφυής; «H κοπέλα που λέτε έχει εμφανιστεί τρεις φορές με

μίνι και χωρίς καλσόν και ουδείς εντόπισε κυτταρίτιδα» (πόσο κοντά πλησίασε;).

Κρεατεμπορικό σόου; Πασαρέλα; Καλλιστεία; Ούτε που έχουν καταλάβει πού

βρίσκονται οι «κριτές» – πλην της Καιτούλας, που ξέρει τι γίνεται στην

«αγορά». Είναι ωραία η αφέλεια, φωτογενής. Παράγει εξαιρετικό θέαμα αυτό το

είδος του επαγγελματία που θέλει να κάνει «πολύ σοβαρά» τη δουλειά του, έχει

καριέρα και όνομα, καλείται σε ένα ριαλιτο-παίχνιδο να αναλάβει έναν

ρόλο-μαϊμού και εκείνος νομίζει ότι όλο αυτό έχει την παραμικρή σχέση με την

πραγματικότητα και τον κάλεσαν γιατί εκτιμούν το έργο του.

Δεν βαθμολογούνται ρούχα; Άντε καλέ!

Έτσι, ο Γιώργος Κατσαρός γίνεται απλώς θέαμα, όταν θυμωμένος ζητάει από τους

κριτές να βαθμολογήσουν τη φωνή και την εξέλιξη των παικτών, αφού αυτό που

πρέπει να βαθμολογηθεί είναι το «πακέτο» – και είναι φυσικό, όταν είναι άδειο

και έχει απλώς φανταχτερούς φιόγκους να προκαλεί. Το ίδιο θέαμα γίνεται και ο

Σταρόβας, με το ύφος της σοβαρότητας και τα άστοχα «δεν βαθμολογούμε ρούχα»,

αλλά θέαμα πλάκας και η ενδυματολόγος, που προσπαθεί να πείσει ότι το

αποκριάτικο αλαλούμ της το λένε «στάιλινγκ».

Τι άλλο να βαθμολογήσουν; Σε ένα πλατό όπου γίνεται το μάλε-βράσε – αλλού τα

φώτα, αλλού οι φωτισμοί, η παρουσιάστρια με φόρμα σαν του Παπαμιχαήλ στο «H

κόρη μου η σοσιαλίστρια» και ψηλοτάκουνα (μα τι γκλάμουρ!), οι διαγωνιζόμενοι

με πολύχρωμα λιλιά, πούλιες, κακόγουστα ρουχαλάκια (γιατί τα φορούν με το

ζόρι, άρα δεν έχουν την επιλογή, άρα την αυτοπεποίθηση, και μοιάζουν επάνω

τους με στολές μασκαρέματος) – εκτός ορισμένων κορασίδων που ξέρουν γιατί

πήγαν και δεν έχουν ενδοιασμούς για το πώς θα το πετύχουν, ε, η βαθμολογία των

«φωνών» τους μάρανε!