Σήμερα που ζούμε πιο εύκολα και με περισσότερη πολυτέλεια, γιατί κατοικούμε σε

σπίτια με γυαλισμένα μάρμαρα και λουτροκαμπινέδες, νομίζουμε ότι ευημερούμε.

Αλλά οι λύσεις πολλών αναγκών μάς δημιουργούν πολλά νέα προβλήματα και

δυσκολεύουν τη ζωή μας. Έχουμε αυτοκίνητα, ηλεκτρικά ψυγεία, μίξερ,

αποχυμωτές, ηλεκτρικούς φούρνους, ηλεκτρικές σκούπες, κινητά κ.λπ., τα οποία

εκ πρώτης όψεως μας βοηθούν. Αλλά μόλις χαλάσουν μένουμε ακίνητοι και

πανικόβλητοι γιατί μας βγάζουν από την εύκολη ροή μας και πρέπει αμέσως να

πάμε για επισκευή, σαν να επρόκειτο για εμάς. Όταν μας κοπεί το ηλεκτρικό

ρεύμα δεν μπορούμε να θερμανθούμε, να φωτιστούμε, να μαγειρέψουμε. Είμαστε

εξαρτημένοι από τη μηχανική πολυτέλεια.

Θυμάμαι, πριν από πενήντα χρόνια, όταν μας χάλαγαν οι καρέκλες ήμασταν

σίγουροι ότι θα περνούσε ο πλανόδιος καρεκλάς. Και δεν είχαμε άγχος, γιατί

πράγματι ακούγαμε να διαλαλεί στον δρόμο «Ο καρεκλάς» και καθόταν χάμω στην

αυλή μας και τις διόρθωνε ευσυνείδητα, τραγουδώντας. Και κοιτούσαμε κιόλας.

Περνούσε ο παπλωματάς με το τόξο και ξανάδινε ζωή στα στρώματα, ξαίνοντας το

βαμβάκι.

Πέρναγε ο ακονιστής για τα μαχαίρια. Περνούσε ο τζαμάς για τα σπασμένα τζάμια.

Πέρναγαν ο ψαράς, ο γιαουρτάς. Πέρναγε ο μανάβης. Πέρναγαν όλοι οι βοηθοί της

ζωής και ακόμη ηχούν στη μνήμη οι αγαπημένες τραγουδιστικές φωνές τους.

Έτσι η ζωή περνούσε απλά, έχοντας όμως την πολυτέλεια της κοινωνικής επαφής με

τους ανθρώπους του δρόμου, που μας δημιουργούσαν την πολυτέλεια φέρνοντάς μας

τα αγαθά μπροστά στο σπίτι μας. Και οι καλοί αυτοί άνθρωποι περνούσαν και

διαλαλούσαν παντού…

Σήμερα η αφθονία μάς οδηγεί στα σούπερ μάρκετ, όπου αγοράζεις ένα σωρό

πράγματα, αφού εκστασιαστείς από το πλήθος των πακέτων, τα οποία δεν σου είναι

καθόλου αναγκαία.

Επιπλέον χωρίς να έρθεις σε άμεση επαφή με το αγαθό, αφού τα περισσότερα είναι

κλεισμένα σε νάιλον. Και τα φορτώνεσαι όλα αυτά. Μετά τα μεταφορτώνεις στο

αυτοκίνητο και μετά στο ασανσέρ και μετά στην κατάψυξη για τις δύσκολες μέρες.

Αλλά βασικά τρεφόμαστε με κατεψυγμένα και κρύα, αυτή είναι η πολυτέλεια της

σημερινής ζωής.

Ο Αλέκος Φασιανός είναι ζωγράφος.