Αναζήτηση
Στην Ελλάδα της υπερβολής, στην Ελλάδα «του πολύ ή του καθόλου», το μπάσκετ θα
βρίσκεται είτε πάνω και από τον 7ο ουρανό είτε καταβαραθρωμένο στον Καιάδα.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και τις αρχές της δεκαετίας του ’90 δεν ήταν το
«καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης», όπως ήθελαν ορισμένοι να μας το
παρουσιάζουν. Ούτε τώρα έχει απαξιωθεί από τον φίλαθλο κόσμο στον βαθμό που
κάποιοι άλλοι θέλουν να πιστεύουν.
Έπειτα από τέσσερις αγωνιστικές το συμπέρασμα είναι κρυστάλλινο. Είναι κοινά
αποδεκτό. Σχεδόν όλα τα γήπεδα είναι γεμάτα. Δυστυχώς, όμως, οι έχοντες και οι
κατέχοντες τις τύχες του αθλήματος δεν μπορούν να αξιοποιήσουν τα δεδομένα.
Υπολογίζεται πως περίπου 16.000 θεατές βρέθηκαν το Σαββατοκύριακο στα επτά
γήπεδα. Αριθμός μικρός αλλά ικανοποιητικός για τα… συρρικνωμένα γήπεδα (ελέω
έργων) αλλά και σε σύγκριση με τον αντίστοιχο στο ποδόσφαιρο (17.715). Στον
ΕΣΑΚΕ, όμως, ο αριθμός των εισιτηρίων μάλλον αποτελεί το πιο δύσκολο
γραφειοκρατικό πρόβλημα! Εν έτει 2003 περιοριζόμαστε στον υπολογισμό! Στο
περίπου!
Για όσους δεν αρκεί η προσέλευση του κόσμου, υπάρχει και η ανακοίνωση του
«Αθήνα 2004» για τα εισιτήρια. Ο ημιτελικός του μπάσκετ (μαζί με δύο τελικούς
άρσης βαρών, των 200 μ. στον στίβο και τους τελικούς κολύμβησης) έχει ήδη
κάνει «sold out». Μήπως λόγω dream-team; Αν ναι, όσοι έσπευσαν να πάρουν
εισιτήρια του ημιτελικού πιθανολογούν δηλαδή ότι η dream-team δεν θα προκριθεί
στον τελικό;
Το μήνυμα είναι σαφές. Το φίλαθλο κοινό εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για την
πορτοκαλί μπάλα, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν οι παράγοντες για να αξιοποιήσουν
την… ασίστ του.
