Αναζήτηση
Γλωσσικά θέματα απασχολούν τον κ. Γιάννη Β. Κωβαίο, φιλόλογο και συγγραφέα,
από τον Άγιο Στέφανο:
«Ένας αναγνώστης εφημερίδας, αν μη τι άλλο, προσδοκά (και όχι… προσδοκεί!)
οι επιστολογράφοι που κάνουν γλωσσικές υποδείξεις να έχουν εντρυφήσει σε ένα
λεξικό ή σε μια Γραμματική, προκειμένου να μην προκαλούν περαιτέρω σύγχυση,
από όση εν επαρκεία μας κατατρύχει! Μια χαρά χρησιμοποιούμε το πανάρχαιο ρήμα
“προσδοκάω-ώ”, αλλά ο επιστολογράφος σας κ. Β. Σακκάς (16.6.2001) αγνοώντας
την ύπαρξή του το συγχέει με το σύνθετο τού «δοκέω-ώ», που σημαίνει φαίνομαι,
θεωρούμαι. Εκείνος, λοιπόν, εκφράζεται λανθασμένα (και όχι “λάθος”, όπως
σημειώνει…) μετατρέποντας το… προσδοκώμενο όφελος των αναγνωστών μάλλον σε
ζημία.
Επ’ ευκαιρία, σκόπιμο θα ήταν να επισημάνουμε τα πραγματικά λάθη που κάνουμε
στα ουσιαστικά “ανακύκληση” και “αναζωπύρηση” και, φυσικά, στα
συνηρημένα ρήματα από όπου παράγονται. Άλλα είναι τα “κυκλόω-ώ” και “πυρόω-ώ”
(τα νεοελληνικά “κυκλώνω” και “πυρώνω”) και άλλα τα “κυκλέω-ώ” (=διαγράφω
κυκλική τροχιά, επανέρχομαι περιοδικώς) και “ζωπυρέω-ώ” (=δίνω ζωή στη φωτιά,
τη φουντώνω). Από αυτά τα τελευταία προέρχονται τα δύο ταλαιπωρημένα
ουσιαστικά, τα οποία “κυκλοφορούν” παντού σαν “ανακύκλωση” και “αναζωπύρωση”
(περνώντας πια καταχρηστικά και σε νέα λεξικά). Τα ρήματα αυτά κλίνονται
κανονικά σαν το “ποιέω-ώ”· π.χ. ανακυκλείται, θα ανακυκληθούν, αναζωπυρήθηκε κ.λπ.».
