«Ο υποπλοίαρχος μού έδειχνε πού είναι οι… Πόρτες»

Είδε το στίγμα των βράχων στο ραντάρ. Και στράφηκε στον υποπλοίαρχο

Αναστάσιο Ψυχογιό, ο οποίος σχεδόν τον αποπήρε με την απάντησή του: «Τι λες,

ρε Γιώργη… Αυτές είναι οι Πόρτες». «Μα, μου φαίνονται πολύ κοντά…»,

ανταπάντησε με απολογητικό ύφος ο δόκιμος πλοίαρχος του μοιραίου «Εξπρές

Σαμίνα», Γιώργος Πατήλας.

Και ήταν, όντως, πολύ κοντά. Ένα λεπτό αργότερα ο υποπλοίαρχος είπε στον

πηδαλιούχο να στρίψει αριστερά, αλλά ήταν πλέον μάταιη η προσπάθεια. Και τη

στιχομυθία αυτή ­ στιχομυθία επιβαρυντική για τον υποπλοίαρχο του καραβιού ­ ο

δόκιμος Γιώργος Πατήλας, ένα πρόσωπο βουβό επί ώρες χθες στο δικαστικό μέγαρο

της Σύρου, πρόκειται να εξιστορήσει στην τακτική ανακρίτρια, όπου θα βρεθεί

(πιθανότατα σήμερα) απολογούμενος για βαρύτατες κατηγορίες.

Με το απολογητικό υπόμνημά του ο δόκιμος παρουσιάζει από τη σκοπιά του όσα

έγιναν το βράδυ της περασμένης Τρίτης στο «Εξπρές Σαμίνα» και αποποιείται κάθε

ευθύνη για την τραγωδία που έζησε και ο ίδιος δύο μίλια από το λιμάνι της

Πάρου.

Ουδεμία ευθύνη, εξάλλου, αποδίδουν στον δόκιμο πλοίαρχο ούτε οι

συγκατηγορούμενοί του, αφού «ένας δόκιμος δεν έχει καμία υποχρέωση ούτε

αρμοδιότητα σε ένα πλοίο», όπως σημείωναν χαρακτηριστικά.

Ο δόκιμος Γιώργος Πατήλας στο απολογητικό του υπόμνημα αναφέρει:

«(…) Γεννήθηκα τον Οκτώβριο του 1978 και αφού τελείωσα το Ναυτικό Λύκειο

Πειραιώς, γράφτηκα στην Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού Πλοιάρχων Σύρου, γνωστή

σαν Σχολή Εμποροπλοιάρχων με έδρα την Ερμούπολη, που είναι τετραετούς

φοιτήσεως και είχα τελειώσει το 2ο έτος σπουδών μου με σχετική επιτυχία.

Σύμφωνα με τον κανονισμό της Σχολής μου, πριν παρακολουθήσω τα μαθήματα του

3ου έτους αυτής, έπρεπε υποχρεωτικά να κάνω πρακτική εξάσκηση 4,5 μήνες

τουλάχιστον επί πλοίου με ελληνική σημαία.

Στις 3 Ιουλίου 2000 προσλήφθηκα σαν εργαζόμενος στο πλοίο “Εξπρές Σαμίνα”, στο

οποίο γίνονταν εργασίες μετασκευής του και από 18 Ιουλίου 2000, που άρχισε

πλόες, ναυτολογήθηκα σ’ αυτό σαν δόκιμος πλοίαρχος.

Σύμφωνα με τον Νόμο (Π. Διάταγμα υπ’ αριθμ. 683/1960, άρθρο 50) που απαγορεύει

απόλυτα την ανάθεση στον δόκιμο αξιωματικό οιασδήποτε υπευθύνου εργασίας

γέφυρας, αλλά και τις γνώσεις και την ιδιότητά μου σαν απλού σπουδαστή της 2ης

τάξης της Σχολής Εμποροπλοιάρχων Σύρου, δεν μου επέτρεπαν απόλυτα να έχω

οποιαδήποτε ανάμειξη, αρμοδιότητα και φυσικά ευθύνη στη χάραξη της πορείας του

συγκεκριμένου πλοίου, είτε στην εφαρμογή και υλοποίησή της είτε στον έλεγχο

και τη διόρθωσή της σε οποιοδήποτε στάδιο αυτής.

Εξάλλου, σύμφωνα με το πρόγραμμα του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, είχα

υποχρέωση καθημερινής 4ωρης εργασίας καταστρώματος και 4ωρης εκπαίδευσης κατά

τη διάρκεια φυλακής της γέφυρας. Ίδετε Π.Δ. 251/1999 άρθρο 3 επισυναπτόμενο.

Είχε τελειώσει η βάρδιά μου

Το μοιραίο βράδυ της 26ης Σεπτεμβρίου 2000, είχα συμπληρώσει πριν από το

συμβάν πλήρως το υποχρεωτικό μου εκπαιδευτικό τετράωρο στη γέφυρα, είχα

αποχωρήσει από αυτήν, έχοντας ενημερώσει τον αξιωματικό γέφυρας και επέστρεψα

πάλι, για τον επικείμενο κατάπλου στο λιμάνι της Πάρου, από ζήλο, όπως

συνήθιζα, για να παρακολουθήσω τις κινήσεις των αξιωματικών, τις εντολές, τους

ελέγχους και να παρακολουθήσω τους χάρτες και τα όργανα του πλοίου, φυσικά σαν

εκπαιδευόμενος, κάνοντας εφαρμογή των θεωρητικών μου γνώσεων στην πράξη.

Όταν επέστρεψα στη γέφυρα, ειδοποίησα κατ’ εντολήν του κ. υποπλοιάρχου τον κ.

πλοίαρχο και τον κ. ύπαρχο ότι πλησιάζουμε στο λιμάνι της Πάρου και επήρα την

απάντηση “εντάξει”. Στη συνέχεια θυμάμαι ότι με ρώτησε ο κ. υποπλοίαρχος, αν

μπορώ να δω το φανάρι που είναι στις βραχονησίδες Πόρτες για εκπαιδευτικούς

λόγους. Αφού με καθοδήγησε και το είδα, μου ζήτησε να παρακολουθήσω τις

αναλαμπές του και μετά να πάω στους χάρτες για να διαπιστώσω αν τα

συμπεράσματά μου από τις παρατηρήσεις μου συμφωνούσαν με τα στοιχεία που

ανέγραφε ο χάρτης.

Στη συνέχεια πήγα από δική μου πρωτοβουλία στο ραντάρ, για να δω αν και στο

ραντάρ φαίνονται οι βραχονησίδες Πόρτες. Και πράγματι τις εντόπισα. Ο κ.

υποπλοίαρχος που βρισκόταν μπροστά στη γέφυρα με ρώτησε, καθαρά πάντα

εκπαιδευτικά, αν το ραντάρ δείχνει δεξιά μας τις Πόρτες και του απάντησα

“ναι”. Στη συνέχεια άκουσα τον κ. υποπλοίαρχο να δίνει εντολές στον πηδαλιούχο

για αλλαγή της πορείας συμπεραίνοντας εγώ προς αριστερά. Τον άκουσα να λέει

“Παναγιώτη βάλε Χ μοίρες γιατί έχει καιρό και μας ξεσέρνει”.

Στη συνέχεια το ραντάρ έδειχνε ένα στόχο, στη γραμμή της πλώρης του ραντάρ και

ελαφρώς δεξιά. Αμέσως είπα στον κ. υποπλοίαρχο “καπετάν Τάσο κάποιο στόχο

δείχνει το ραντάρ μπροστά μας και ελαφρώς δεξιά”. Μου απάντησε, τι λες ρε

Γιώργη, αυτές είναι οι Πόρτες. Εγώ εξέλαβα την παρατήρησή του ότι ήθελε να μου

πει: αυτό είναι αυτονόητο, ότι πράγματι είναι οι Πόρτες και δεν χρειαζόταν να

του το πω.

Αισθανόμενος ότι έπρεπε να του δικαιολογηθώ γι’ αυτό του είπα “Μα μου

φαίνονται πολύ κοντά”.

Δεν μου απάντησε και σε σύντομο χρονικό διάστημα, περίπου 1 λεπτό, είπε στον

τιμονιέρη να βάλει αριστερά 3 μοίρες. Ο ναύτης απάντησε 3 αριστερά και στη

συνέχεια του είπε ότι δυσκολεύεται. Αμέσως ο κ. υποπλοίαρχος του είπε 5

αριστερά και ευθύς αμέσως 10 αριστερά. Εγώ το τιμόνι δεν το έβλεπα, αλλά

άκουγα τι έλεγαν.

Αμέσως μετά, είδα πολύ κοντά μας την αναλαμπή του φάρου και πρέπει να την είδε

και ο κ. υποπλοίαρχος και πήγε στον τιμονιέρη, παίρνοντας ο ίδιος το τιμόνι

και βάζοντάς το, όπως κατάλαβα, όλο αριστερά.

Είδα την πλώρη του πλοίου να γυρνά αριστερά ως προς το φανάρι και άκουσα τον

κ. υποπλοίαρχο να λέει, ότι “το τιμόνι δεν ακούει δεξιά”. Αντιλήφθηκα, με όσα

ξέρω, ότι η στη συνέχεια προς τα δεξιά στροφή του τιμονιού γινόταν για να μη

χτυπήσει το υπόλοιπο πλοίο στους βράχους, αφού είχε περάσει η πλώρη.

Λέγοντας αυτά είπε με αγωνία και έντρομος “κρατηθείτε”. Πράγματι εγώ κρατήθηκα

από τις χειρολαβές του τραπεζιού του δωματίου χαρτών, ένιωσα το τράνταγμα και

άκουσα τον θόρυβο από την πρόσκρουση.

Χωρίς τιμόνι

Αμέσως ανέβηκε ο κ. πλοίαρχος του “Σαμίνα” και ζήτησε από τον κ. υποπλοίαρχο

να τον ενημερώσει, λέγοντάς του “καπετάν Τάσο τι έγινε;”, ελέγχοντας

ταυτόχρονα τις υδατοστεγείς θύρες του πλοίου. Του απάντησε “χτυπήσαμε στις

Πόρτες”. Τη στιγμή εκείνη και ενώ είχαν ανέβει και άλλοι αξιωματικοί, άκουσα

να κτυπούν τα “Alarm” του τιμονιού και κατάλαβα ότι είμαστε χωρίς τιμόνι.

Αμέσως έφυγαν τα σήματα κινδύνου από τον κ. πλοίαρχο και τον ασυρματιστή και

εδόθη από τον κ. πλοίαρχο στους αξιωματικούς εντολή να ξεκινήσει αμέσως η

προετοιμασία πλοίου και επιβατών για την εγκατάλειψη του πλοίου.

Πήρα αμέσως την εντολή από τον κ. πλοίαρχο να βρω και να ειδοποιήσω τον άλλο

κ. υποπλοίαρχο να συγκεντρώσουμε όλα τα έγγραφα του πλοίου. Δεν τον βρήκα,

γύρισα και ανέφερα στον πλοίαρχο ότι “δεν βρήκα τον καπετάν Σταύρο”. Αμέσως ο

πλοίαρχος μου είπε, φύγε και πήγαινε και βοήθησε τον κόσμο γιατί

εγκαταλείπουμε το πλοίο. Φόρεσα σωσίβιο και μοίραζα σωσίβια στον κόσμο. Εν τω

μεταξύ το πλοίο έπαιρνε ολοένα και μεγαλύτερη κλίση δεξιά.

Επέστρεψα κοντά στον πλοίαρχο και μου έδωσε εκείνος εντολή να καθοδηγήσω

επιβάτες στη νούμερο 1 βάρκα δεξιά. Ειδοποίησα κόσμο, τους καθοδήγησα προς τη

βάρκα αυτή και στη συνέχεια πήγα στην αριστερή πλευρά του πλοίου, όπου είχαν

αρχίσει να συγκεντρώνουν κόσμο στην αριστερή βάρκα του πλοίου. Πήγα κοντά στον

άλλο υποπλοίαρχο τον κ. Στέφανο Παπαδόπουλο και μαζί με άλλα μέλη του

πληρώματος και άλλων νέων επιβατών αγνώστων σε μένα, βοήθησα να ρίξουμε τις

ανεμόσκαλες στο αριστερό του πλοίου για να κατεβεί ο κόσμος ακίνδυνα, και μαζί

με άλλους έριξα στη θάλασσα τα λάιφ κραφτ, ώστε όσοι επιβάτες κατέβαιναν από

την ανεμόσκαλα στη θάλασσα ή από εκνευρισμό και φυσιολογική βιασύνη έπεφταν

από ψηλά στη θάλασσα να τα βρουν και να τα χρησιμοποιήσουν. Στη συνέχεια παρά

την κλίση του πλοίου δεξιά που μεγάλωνε διαρκώς, κατάφερα να πλησιάσω τον

πλοίαρχο που μου είπε “βοήθησε όσο περισσότερο κόσμο μπορείς αριστερά και όταν

κατέβει όλος ο κόσμος να εγκαταλείψεις το πλοίο”. Τη στιγμή εκείνη παρατήρησα

ότι το βαρελάκι του πλοιάρχου στο οποίο θα πήγαινα και εγώ, είχε πεταχτεί στη

θάλασσα για τον κόσμο. Πήγα αριστερά, διότι αν παρέμενα δεξιά, δεν θα μπορούσα

να επιστρέψω, ώστε να διαφύγω, αφού θα με έπαιρνε το πλοίο κάτω.

Κατέβηκα τελευταίος

Όταν αντιλήφθηκα ότι από την αριστερή πλευρά του πλοίου και κοντά μου δεν

υπήρχε πια κανένας άλλος άνθρωπος να τον βοηθήσω να κατέβει από την ανεμόσκαλα

που είχαμε ρίξει, τότε κατέβηκα και εγώ, αλλά δεν την άφησα και την κρατούσα,

προσπαθώντας να δω κάποιο λάιφ κραφτ κοντά μου. Τότε άκουσα τη φωνή του

υποπλοιάρχου κ. Ψυχογιού να μου λέει “Γιώργο πήδα στη θάλασσα γιατί θα σε

πάρει το πλοίο μαζί του”. Εν τω μεταξύ η θάλασσα άρχισε να με καλύπτει εκεί

που ήμουν και έπεσα στη θάλασσα, όταν ένοιωσα ότι με παρέσυρε το κύμα. Όταν

ανέβηκα από το κύμα ένιωσα χέρια συνανθρώπων μου επάνω μου και γύρω μου, αλλά

κατάφερα με τη βοήθεια του σωσιβίου να κρατήσω το κεφάλι μου έξω από το νερό,

ώστε να αναπνέω. Σε λίγο όμως αντιλήφθηκα ότι η δίνη του βυθιζόμενου πλοίου με

τραβούσε στον βυθό και ένιωσα ότι είχε φθάσει το τέλος μου. Με τρομερή

δυσκολία και με απεγνωσμένες προσπάθειες κατάφερα να ξανανέβω στην επιφάνεια

και να αναπνεύσω.

Κατά καλή μου τύχη και ενώ οι δυνάμεις μου με εγκατέλειπαν, είδα μια πνευστή

σχεδία δίπλα μου, από την οποία κρατιόνταν και άλλοι. Ένα μέλος του πληρώματος

με ανέβασε επάνω και πάρα το ότι ένιωθα παγωμένος και εξαντλημένος, βοήθησα να

ανεβαίνει ο κόσμος επάνω.

Κοντά μου ήταν ο συνάδελφός μου, δόκιμος Νίκος Κουδουμνάκης, και του είπα να

κρατήσει ένα διπλανό λάιφ κραφτ, που ήταν άδειο και πλήρως φουσκωμένο γιατί σ’

αυτό που είμαστε υπήρχαν νερά και ήταν χαλαρό. Του είπα κράτο το να μπω και

φώναζε στον κόσμο να έλθει σ’ αυτό που το θεώρησα πιο ασφαλές. Εν τω μεταξύ

έφθασε ένα αλιευτικό της Πάρου, πρέπει να ήταν το “Καπετάν Αντώνης”, που μας

ανέβασε όλους επάνω και ενώ είχα τις αισθήσεις μου, δεν μπορούσα πια να κάνω

τίποτα, γιατί ήμουν τελείως εξαντλημένος σωματικά και ψυχικά και έτρεμα από το

κρύο. Μετά οδηγήθηκα στο Κέντρο Υγείας Πάρου για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη

και την επομένη ημέρα οδηγήθηκα στο Υπολιμεναρχείο Πάρου, για να καταθέσω σαν

μάρτυρας, όπως μου είπαν, και στη συνέχεια τελείως ανεξήγητα, παράξενα για

μένα και με άφατη πίκρα και απογοήτευση, έμαθα ότι είμαι κρατούμενος και

κατηγορούμενος.

Νομίζω, αξιότιμη κυρία ανακρίτρια, όπως όλοι οι ναυτικοί και όλοι όσους έχω

συναντήσει μέχρι τώρα, που μου μεταφέρουν τι πιστεύει όλος ο κόσμος, ότι

κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί είμαι κρατούμενος και κατηγορούμενος, γι’

αυτό το απρόσμενο και τραγικό συμβάν, διότι ήμουν στη γέφυρα αλλά σαν

εκπαιδευόμενος – δόκιμος πλοίαρχος, χωρίς καμία απολύτως υπευθυνότητα, για την

πορεία του πλοίου, για την ασφάλειά του, που απαγορεύει ο νόμος την ανάθεση σ’

εμέ οποιασδήποτε υπεύθυνης εργασίας γέφυρας, που πράγματι δεν είχα καμία

απόλυτα ευθύνη ή εντολή να κάνω το παραμικρό σε σχέση με την ασφαλή πορεία του

και την άφιξή του στο λιμάνι της Πάρου, αλλά μόνο να παρακολουθώ, να ακούω τις

συμβουλές και τις υποδείξεις των αξιωματικών γέφυρας, σε σχέση με τα όργανα

και τους χάρτες προς εκπαιδευτικούς και μόνο σκοπούς, και όχι να τους δίνω

υπεύθυνες πληροφορίες, ώστε βάσει αυτών να ενεργήσουν.

Δεν έχω ευθύνες

Ότι ενώ έκανα υπεράνθρωπες ενέργειες, με κίνδυνο της ζωής μου, βοηθώντας τους

συνανθρώπους μου και ενώ έφυγα σίγουρα από τους τελευταίους από το βυθιζόμενο

πλοίο, και όταν δεν υπήρχαν κοντά μου επιβάτες για βοήθεια, και βρέθηκα στη

θάλασσα όπου σώθηκα από πνιγμό την ύστατη στιγμή, κατηγορούμαι για πράξεις για

τις οποίες δεν έχω την ελάχιστη ευθύνη.

Αξιότιμη κυρία ανακρίτρια, ζητώ την απαλλαγή μου από κάθε κατηγορία. Έχω τη

συνείδησή μου ήσυχη και εμπιστεύομαι στη Δικαιοσύνη της πατρίδας μου, πιστεύω

ότι θα φύγω από το γραφείο σας με το μέτωπο ψηλά, αφού το έχω τελείως καθαρό,

όσο και αν η καρδιά μου θα είναι πληγωμένη πάντα από τη σκέψη του τραγικού

ναυαγίου και τις ψυχές των ανθρώπων που έφυγαν.»

Δίωξη για κακούργημα και στις Μινωικές

Και δίωξη κατά παντός υπευθύνου της εταιρείας Μίνοαν Φλάινγκ Ντόλφινς άσκησε

χτες το βράδυ ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Σύρου κ. Δημήτρης Δαδινόπουλος. Η δίωξη

αφορά στην κατηγορία της έκθεσης της ζωής επιβατών σε κίνδυνο και είναι

κακουργηματικού χαρακτήρα, με δεδομένο ότι στο ναυάγιο του «Εξπρές Σαμίνα»

χάθηκαν ανθρώπινες ζωές. Η δίωξη συνδέεται άμεσα με τις καταγγελίες για την

παλαιότητα και την ελλιπή συντήρηση του μοιραίου πλοίου, ενώ και αυτό το

σκέλος της υπόθεσης ανατέθηκε στην τακτική ανακρίτρια κ. Ιωάννα Καραμπάση, που

χειρίζεται τη δικαστική έρευνα εις βάρος των μελών του πληρώματος του

καραβιού. Στο μεταξύ, λόγο για την ύπαρξη μηχανικής βλάβης στο «Εξπρές Σαμίνα»

την ώρα της μοιραίας πρόσκρουσης στις βραχονησίδες Πόρτες έκανε χθες ο

συνήγορος του υποπλοιάρχου Αν. Ψυχογιού, Πέτρος Μαντούβαλος. «Το πλοίο δεν

υπάκουσε, όταν δόθηκε εντολή για στροφή αριστερά. Και τις επόμενες ημέρες θα

επιχειρήσουμε να αποδείξουμε ότι αυτό οφείλεται σε βλάβη, που συναρτάται άμεσα

με την πρόκληση του ναυαγίου», ανέφερε χαρακτηριστικά. Σύμφωνα με πληροφορίες,

οι διώξεις στρέφονται εναντίον του εκπροσώπου της εταιρείας κ. Παντελή Σφηνιά

και των υπευθύνων ασφαλείας (κώδικας ISM), κ.κ. Βικάτου, Μαρινάκη και Σπ.

Γκόρου.

«ΤΑ ΝΕΑ» προσπάθησαν, χωρίς επιτυχία, να επικοινωνήσουν με τον κ. Παντελή

Σφηνιά, ενώ ο διευθύνων σύμβουλος τής Hellas Ferries, θυγατρικής της MFD, κ.

Κώστας Αγαπητός, περιορίστηκε στις 10.15 μ.μ. να πει: «Μη με ενοχλείτε,

κοιμάμαι»… Υπενθυμίζεται ότι πρόεδρος της MFD είναι ο κ. Κ. Κληρονόμος,

αντιπρόεδρος ο. κ. Παντελής Σφηνιάς και γενικός διευθυντής ο κ. Βικάτος.

19ΧΡΟΝΟΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ

Μόλις 50 μέτρα από τα βράχια, ο υποπλοίαρχος μιλούσε στο κινητό

Καταθέσεις που «καίνε» και στρέφονται κυρίως εις βάρος του υποπλοιάρχου του

«Εξπρές Σαμίνα» Αν. Ψυχογιού, περιλαμβάνει το προανακριτικό υλικό που

συγκέντρωσαν οι λιμενικοί για την τραγωδία στο Αιγαίο.

Ο φάκελος της προανάκρισης που διενήργησε ο αρχιπλοίαρχος του Λιμενικού

Σώματος, Πελοπίδας Αγγελόπουλος, έχει ήδη διαβιβαστεί στην τακτική ανακρίτρια

Σύρου Ιωάννα Καραμπάση, η οποία θεωρείται βέβαιο ότι τις προσεχείς ημέρες θα

ζητήσει να καταθέσουν αρκετοί μάρτυρες – ναυαγοί που κατέθεσαν και στο

προανακριτικό στάδιο.

Ένας 19χρονος φοιτητής, ο Ευστάθιος Λιβιεράτος που επέβαινε στο μοιραίο πλοίο,

θεωρείται ως ο πλέον επιβαρυντικός μάρτυρας για τη βάρδια στη γέφυρα του

πλοίου, καθώς καταθέτει ότι έβλεπε τον υποπλοίαρχο να μιλάει στο κινητό

τηλέφωνο, χωρίς να έχει αντιληφθεί ότι το πλοίο βρισκόταν μόλις 50 μέτρα από

τις βραχονησίδες Πόρτες και κατευθυνόταν προς αυτές. Ακόμη αποδίδει ολιγωρία

στο πλήρωμα του «Εξπρές Σαμίνα» κατά τα κρίσιμα λεπτά που ακολούθησαν της

πρόσκρουσης.

Ο φοιτητής στην κατάθεσή του αναφέρει:

«Λίγο πριν φτάσουμε στην Πάρο, ανέβηκα στη δεξιά βαρδιόλα του πλοίου και

παρατηρούσα τη γέφυρα. Τότε είδα το ραντάρ του πλοίου, το οποίο ήταν πολύ

κοντά, περίπου στο ένα μέτρο και παρατήρησα ότι έδειχνε την ταχύτητα στους

17,6 κόμβους, καθώς και την πορεία, η οποία ήταν περίπου 120 μοίρες. Δεν ήταν

σταθερή, δηλαδή πήγαινε 118 ως 121 μοίρες. Στο ραντάρ επάνω βρισκόταν κάποιο

μέλος του πληρώματος με άσπρη στολή και μιλούσε στο κινητό τηλέφωνο. Κάποια

στιγμή κοίταξα μπροστά και είδα τις βραχονησίδες κοντά στην πλώρη και σε

απόσταση 50 μέτρων. Το πλοίο συνέχισε την ίδια πορεία. Μετά από λίγα

δευτερόλεπτα είδα στη δεξιά πλευρά τα βράχια… Ένιωσα το τράνταγμα και είδα

σπίθες να πετάγονται από την πλευρά του πλοίου και εκείνη τη στιγμή βγήκε από

τη γέφυρα αυτός που ήταν μέσα για να δει τι είχε γίνει, χωρίς να πει τίποτα.

Στη συνέχεια πήγα στη θέση που είναι το φουγάρο, όταν άρχισε να μαζεύεται

κόσμος. Οι περισσότεροι μάλλον από μόνοι τους είχαν φορέσει σωσίβια. Τότε πήρα

ένα σωσίβιο και το φόρεσα, χωρίς κανένας από το πλήρωμα να είναι εκεί. Ύστερα

από λίγο είδα κάποια μέλη του πληρώματος να προσπαθούν να κατεβάσουν μια βάρκα

και με δική μου πρωτοβουλία μπήκα μέσα σε αυτή…».

Βαρύτατες ευθύνες αποδίδει στο πλήρωμα του «Εξπρές Σαμίνα» και ο δικηγόρος

Κων. Αποστολάκης, ο οποίος σημειώνει στην κατάθεσή του:

«Από την καμπίνα μου έως τον εξωτερικό χώρο της πρύμνης και καθ’ όλη τη

διάρκεια από τη στιγμή της πρόσκρουσης μέχρι την εγκατάλειψη του πλοίου από

εμένα, που έγινε όταν τα νερά είχαν φτάσει στον ιστό της σημαίας της πρύμνης,

ουδεμία ανακοίνωση ή οδηγία ή πληροφορία άκουσα να εδόθη…

Εγώ έδωσα οδηγίες σε ορισμένους επιβάτες να παραμείνουν ψύχραιμοι, πώς να

δέσουν τα σωσίβιά τους κ.λπ.».

Συνολικά στο προανακριτικό υλικό περιλαμβάνονται 15 καταθέσεις μελών του

πληρώματος του μοιραίου πλοίου και ναυαγών, ενώ η βάρδια της γέφυρας

αποποιείται κάθε ποινική ευθύνη για το ναυάγιο. Από τα υπόλοιπα μέλη του

πληρώματος, πάντως, ο ύπαρχος Γεώργιος Τριαντάφυλλος καταθέτει ότι η

πρόσκρουση «οφείλεται και στη βάρδια».