Γελάτε, γιατί… χανόμαστε

Γελάτε, γιατί… χανόμαστε. Μέχρι και κλινική γέλιου λειτουργεί τα τελευταία

χρόνια στην Αθήνα, για όσους θέλουν να δώσουν στην καθημερινότητά τους μια πιο

ευχάριστη και χαλαρή διάσταση. Με τι, όμως, ακριβώς γελάμε σήμερα; Τα κόμικς,

οι γελοιογραφίες και τα χιουμοριστικά βιβλία είναι ο ένας τρόπος.

Ο επιτυχημένος συνδυασμός κειμένου και εικόνας μπορεί να μας κάνει να

γελάσουμε έως… δακρύων και να αποβάλουμε γρήγορα τη σοβαροφάνειά μας. Ένας

άλλος τρόπος είναι η σάτιρα, η κωμωδία στο θέατρο και την τηλεόραση.

Αναγνωρίζοντας στη σκηνή ή στην οθόνη ειρωνικά αντεστραμμένες τις καταστάσεις

που όλοι ξέρουμε στην κοινωνική ή την πολιτική ζωή, έχουμε την ευκαιρία να τις

περιπαίξουμε και να τις χλευάσουμε, βρίσκοντας στο γέλιο λυτρωτική ανακούφιση.

Η καλύτερη, ωστόσο, συνταγή είναι να καταφέρουμε να γελάσουμε με τον εαυτό

μας, «πετώντας» τα βλοσυρά χαρκτηριστικά του.

Το σώμα

Μια «καλή αρχή», όπως λέει ο κ. Λουπασάκης, «είναι να γελάμε με το ίδιο μας το

σώμα. Αν φανταστούμε ότι το σώμα μας μας χαμογελάει και αφήσουμε τα, “θέλω”

πιο ελεύθερα από τα “πρέπει”, θα αισθανθούμε καλύτερα και η εικόνα που έχουμε

για τον κόσμο και τα πράγματα θα γίνει αυτόματα πιο αισιόδοξη». Η συμβουλή του

κ. Λουπασάκη για περισσότερο γέλιο είναι «να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα σαν

να τα βλέπουμε για πρώτη φορά και να αναρωτιόμαστε για το καθετί που

συμβαίνει.

Βιβλία

Μία αρκετά αποτελεσματική συνταγή είναι να ξεκινάμε την ημέρα μας διαβάζοντας

χιουμοριστικά βιβλία, να συνεχίζουμε το μεσημέρι με μερικά ανέκδοτα και το

βράδυ μια καλή κωμωδία! Έτσι, θα δώσουμε στον εαυτό μας τα εξωτερικά

ερεθίσματα που είναι απαραίτητα για ενεργοποιήσουν τους εσωτερικούς

μηχανισμούς γέλιου που διαθέτουμε».

«Ως μία μορφή νευρολογικής εκτόνωσης» θεωρεί το γέλιο η ψυχολόγος κ. Τ.

Ευαγγελοπούλου. Η ίδια έχει κατηγοριοποιήσει το γέλιο. Υπάρχει το νευρικό που

έχει έναν «αυτόματο» χαραχτήρα. Είναι νευρική αντίδραση του ανθρώπου και δεν

μπορεί να ελεγχθεί από αυτόν.

Ο χαρακτήρας

Η πιο σημαντική κατηγορία όμως είναι το ευχάριστο γέλιο. «Εξαρτάται

περισσότερο από τον χαραχτήρα του ανθρώπου. Υπάρχουν κάποιοι που βλέπουν το

ποτήρι μισοάδειο. Άλλοι, πάλι, το ίδιο ποτήρι το βλέπουν μισογεμάτο. Η

κληρονομικότητα, ο τρόπος που μεγάλωσε, το οικογενειακό και κοινωνικό

περιβάλλον είναι μερικές από τις παραμέτρους που καθορίζουν εάν ένα άτομο έχει

το λεγόμενο Positive Thinking.

Αυτό είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να αναπτύξει κάποιος το χιούμορ του. Για

να γελάσει. Είναι μία απόλυτα υγιής αντίδραση.

Προσφέρει χαρά και καλή διάθεση, ενώ αποτελεί και ένα πολύ καλό κοινωνικό

διαβατήριο. Είναι πολύ πιο αποδεκτός κάποιος που χαμογελάει», τονίζει η κ.

Ευαγγελοπούλου, ενώ εξηγεί ότι «προϋποθέτει υψηλό νοητικό επίπεδο για να

αντιλαμβάνεται κανείς και να εκτιμά το χιούμορ».

Σαρκασμός

Η άλλη κατηγορία γέλιου εκφράζει κάτι το αρνητικό. «Πρόκειται για το

σαρκαστικό γέλιο. Το γέλιο που προκαλεί η ταλαιπωρία ενός άλλου ανθρώπου.

Περιέχει έντονη την έννοια της κακίας, της ειρωνείας, ενώ εκφράζει έντονα μία

διάθεση σαρκαστική. Η κατηγορία αυτή επίσης προκαλεί την εκτόνωση ενός ατόμου,

αλλά περισσότερο χαϊδεύει τα αρνητικά χαραχτηριστικά του», ολοκληρώνει η κ. Ευαγγελοπούλου.

«Ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουμε στις δύσκολες καταστάσεις»

«Ο μόνος τρόπος για να επιβιώσεις στις δύσκολες καταστάσεις» είναι το γέλιο

για τον κ. Γιώργο Μπαζίνα, εκδότη του περιοδικού «Παρά Πέντε», που θεωρούσε

πάντα τη… Μαφάλντα αστεία, αλλά και «με άποψη για τα όσα συμβαίνουν γύρω

της».

Όπως λέει ο κ. Μπαζίνας, «πάντα υπάρχουν πολλές αφορμές για να γελάσουμε,

εξάλλου σήμερα οι φορείς γέλιου είναι πολύ περισσότεροι σε σχέση με άλλες

εποχές. Οι καταστάσεις της καθημερινότητας και τα μέσα ενημέρωσης κρύβουν

απίθανες πηγές γέλιου. Και αρκεί να παρακολουθήσει κανείς, έστω και μία φορά,

τις δηλώσεις των πολιτικών, για να γελάσει με την καρδιά του!».

Τα κόμικς είναι για τον κ. Μπαζίνα ακόμη μια μέθοδος που κάνει τους ανθρώπους

να γελάνε.

«Τόσο τα κόμικς όσο και η γελοιογραφία είναι γεννημένα για να προκαλούν το

γέλιο. Και το μυστικό είναι ο επιτυχημένος συνδυασμός εικόνας και κειμένου που

φέρνει το αστείο αποτέλεσμα. Δεν είναι τυχαίο ότι πολύ γέλιο προκαλούν τα

λεγόμενα strips που δεν είναι παρά δύο ή τρεις εικόνες με μικρές λεζάντες οι

οποίες όμως πετυχαίνουν κατευθείαν τον “στόχο” και βγάζουν γέλιο».

«Οι Έλληνες γελάμε πολύ. Είναι στην ψυχοσύνθεσή μας να είμαστε ανοιχτόκαρδοι

και εκδηλωτικοί» πιστεύει και ο σχεδιαστής κόμικς Γιώργος Μπότσος.

«Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είμαστε περισσότερο σοβαροφανείς από ό,τι πρέπει.

Στην πραγματικότητα γελάμε πολύ εύκολα και έχουμε χιούμορ επιπέδου…»,

τονίζει ο κ. Γιώργος Μπότσος.

Ο ίδιος εξαίρει τη συμβολή των κόμικς στο χιούμορ που έχουν οι Έλληνες.

«Στόχος του είναι να διασκεδάσει, να φέρει

το γέλιο. Άλλωστε τα κόμικς ξεκίνησαν

σαν καθαρά χιουμοριστική έκφραση τέχνης. Αργότερα και με την περαιτέρω

ανάπτυξή τους δημιουργήθηκαν πιο σύνθετες ιστορίες, οι οποίες ενδεχομένως να

περιέχουν στοιχεία δράματος».

Ο κ. Μπότσος σημειώνει και τη μεγάλη παράδοση που έχουμε σε γελοιογράφους,

«δείγμα τού πόσο ανεπτυγμένο είναι αυτό το είδος στη χώρα μας.

Οι γελοιογράφοι μας είναι υψηλού επιπέδου, το χιούμορ τους είναι λεπτό, έγκυρο

και πολύ έξυπνο», συμπληρώνει.

«Υπάρχει και η κατηγορία των ανθρώπων που κάνουν πλάκα. Αυτοί πρέπει να

διαχωριστούν από τους υπόλοιπους.

Χιούμορ είναι να μπορείς να γελάς με τον εαυτό σου με μεγάλη ευκολία. Πλάκα

είναι να σου προκαλούν γέλιο οι άτυχες στιγμές του συνανθρώπου σου», τονίζει.

Η σάτιρα και το χιούμορ στην TV και το θέατρο

«Η μυστική πηγή του χιούμορ είναι η θλίψη. Άλλωστε το χιούμορ είναι η κατάληξη

της θλίψης». Τη μελαγχολική αυτή διαπίστωση έχει κάνει κατ’ επανάληψη ένας

άνθρωπος που έχει προκαλέσει πολλές φορές το γέλιο. Ο Λάκης Λαζόπουλος.

«Ο Έλληνας γελάει πολύ. Δεν χαχανίζει, δεν χασκογελάει. Γελάει πραγματικά. Για

να γελάσει πρέπει το αστείο να είναι αστείο. Να έχει ποιότητα. Να μην είναι

χυδαίο ή πρόστυχο». Ο Πέτρος Φιλιππίδης πιστεύει στο κριτήριο του Έλληνα να

ξεχωρίζει το καλό χιούμορ. «Έχουμε σαν λαός περάσει μεγάλες περιόδους μίζερες

ή ακόμα δυστυχισμένες. Τα δύσκολα αυτά χρόνια δεν μας επηρέασαν.

Αντιμετωπίζουμε τη ζωή με αισιοδοξία και έχουμε ένα χιούμορ λεπτό,

ανεπτυγμένο, όμορφο», τονίζει ο κ. Πέτρος Φιλιππίδης.

Ο κ. Φιλιππίδης τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τη σάτιρα στην τηλεόραση.

Ένα είδος που προκαλούσε πάντα άφθονο και αβίαστο γέλιο. «Από την καθημερινή

επαφή μου με τον κόσμο διαπιστώνω πόσο σημαντικό είδος είναι η σάτιρα. Μέσω

αυτής μπορείς να πεις αυτό ακριβώς που θες για την πολιτική και κοινωνική ζωή,

για τους πρωταγωνιστές της. Μέσω της σάτιρας η καλόπιστη πάντα κριτική γίνεται

πιο εύκολα αντιληπτή και πιο άνετα αποδεκτή», τονίζει ο κ. Φιλιππίδης.

«Παρ’ όλο που είμαστε ένας λαός που γελάει εύκολα, το να κάνεις τους θεατές

σου, το κοινό σου, να γελάσουν είναι δύσκολο. Χρειάζεται προσπάθεια τόσο στην

τηλεόραση όσο και στο θέατρο. Το θέατρο ως σπουδαίο επικοινωνιακό μέσο σου

δίνει την ευκαιρία να καταλάβεις αν το κοινό ανταποκρίνεται», συμπληρώνει.

«Είναι ευλογία Θεού να προκαλείς ή να εισπράττεις το γέλιο. Άλλωστε το γέλιο

είναι η ασφαλέστερη άμυνά μας στη σύγχρονη κοινωνία», υποστηρίζει, τέλος, με

τη σειρά της η Έλενα Ακρίτα. «Είναι μύθος το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι δεν

χρειάζονται το γέλιο».

ΚΩΣΤΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Σήμερα διαθέτουμε καλύτερες οδοντοστοιχίες

«Και βέβαια γελάνε οι Έλληνες» υποστηρίζει ο κορυφαίος

γελοιογράφος κ. Κώστας Μητρόπουλος. «Και όχι μόνο αυτοί. Όλη η Υφήλιος. Ακόμα

και οι Γιουγκοσλάβοι. Εκείνο το “Θα βομβαρδίσετε το σπίτι ή να το βάψω; ” θα

είχε πάρει το Νόμπελ Καγχασμού, αν υπήρχε. Ειδικά εμείς όμως δεν περιμένουμε

να μας βομβαρδίσουν για να γελάσουμε. Γελάμε και με απλούστερα πράγματα: τα

χάλια μας, τις προσεχείς φορολογικές ελαφρύνσεις, τη λύση του κυκλοφοριακού

και την εξαφάνιση της εγκληματικότητας. Γελάμε όμως και με τα ανέκδοτα και

ελπίζω τις γελοιογραφίες.

Παλιότερα ρίχναμε γέλιο με περισσότερες αφορμές. Τα ευθυμογραφήματα, τις

επιθεωρήσεις και τις κωμικές ταινίες. Πράγματα που χάθηκαν.

Παρ’ όλ’ αυτά, τώρα γελάμε περισσότερο και πιο πλατιά. Ο λόγος είναι πως

σήμερα διαθέτουμε καλύτερες οδοντοστοιχίες από τότε».