Ο Στάθης Μανταλόζης σε μια εκπληκτική απόκρουση, σε αγώνα πρωταθλήματος

Ελλάδος, το φθινόπωρο του 1957. Εθνικός – Προοδευτική 1-1, στου Καραϊσκάκη, ο

διεθνής γκολκίπερ αποκρούει βολίδα του Δαούτη

Το θεαματικό και το επιθετικό ποδόσφαιρο συγκινούσε πάντοτε τους φιλάθλους.

Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, λόγω χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασίας των ανθρώπων, στις

δεκαετίες ’50 – ’60 οι οπαδοί των συλλόγων που παρακολουθούσαν αγώνες

πρωταθλημάτων ή και φιλικές συναντήσεις ήταν μάρτυρες συγκλονιστικών φάσεων

μπροστά στις εστίες. Πρωταγωνιστές οι τερματοφύλακες που συνέχισαν την

παράδοση των εξαίρετων συναδέλφων τους της προπολεμικής εποχής. Τη θέση τών

Γραμματικόπουλου, Κλειδουχάκη, Καρνέση, Λούβαρη (Ολυμπιακού), Αργυράκη,

Σκλαβούνου, Χάτζου (Παναθηναϊκού) και Γιάμαλη, Ρίμπα, Δελαβίνια (AEK) πήραν οι

«νεώτεροι» της μεταπολεμικής γενιάς, που – κατά γενική ομολογία – υπήρξαν οι

καλύτεροι τερματοφύλακες όλων των εποχών και γι’ αυτό τον λόγο ήταν δύσκολη η

επιλογή των εκλεκτόρων, που βρίσκονταν σε δίλημμα όταν επρόκειτο να καλέσουν

στην Εθνική ομάδα τερματοφύλακες μεταξύ 1950 – ’60. Από όλους αυτούς τους

σημαντικούς γκολκίπερ, εκείνοι που ξεχώρισαν και θαυμάστηκαν περισσότερο ήταν

ο Νίκος Πεντζαρόπουλος του Πανιωνίου και ο Στάθης Μανταλόζης του Εθνικού

Πειραιά που διέπρεψαν και κάτω από τα δοκάρια των εθνικών μας ομάδων.

Παράλληλα σπουδαίοι τερματοφύλακες ήταν και οι Μπάμπης Ταουξής και Στάθης

Τσανακτσής, που μοιράστηκαν τη θέση του γκολκίπερ κάτω από τα δοκάρια του

Απόλλωνα Αθηνών και της Εθνικής ομάδας μεταξύ 1951 – 1960. Μεγάλος

τερματοφύλακας ήταν και ο Κώστας Καραπατής, ο οποίος φόρεσε τη φανέλα πρώτα

του Ηρακλή Θεσσαλονίκης (1945 – 1953) και μετά του Ολυμπιακού, τα δοκάρια του

οποίου μέχρι τότε φύλαγαν ο Νίκος Πολίτης και ο Στέλιος Κουρουκλάτος. Ο

Καραπατής γύρισε πάλι στη Θεσσαλονίκη το 1955 και τη θέση του στον Ολυμπιακό

πήρε ο εκπληκτικός Σάββας Θεοδωρίδης, ο οποίος παράλληλα αντικατέστησε τον

Στάθη Μανταλόζη στα δοκάρια της Εθνικής. Στην AEK, την παράδοση των μεγάλων

γκολκίπερ συνέχισε ο Στέλιος Σεραφείδης, που έπαιξε στον «Δικέφαλο» επί δέκα

χρόνια συνεχώς (1952 – 1962) με αναπληρωματικούς τον Κρεούζα και τον Φακή.


Ο Αλέξης Αναστασιάδης της Προοδευτικής αποκρούει βολίδα του κυνηγού της AEK

Χρήστου Άμπου (δεν διακρίνεται) σε αγώνα Προοδευτικής – AEK (2-2) στου

Καραϊσκάκη, το 1959

Στον Παναθηναϊκό διέπρεψαν ως τερματοφύλακες από το 1949 έως το 1963 οι

Γιώργος Χατζόπουλος, Ματθαίος Βιτάλης ή Μαθιός, Χρήστος Σαραντάκης, Ανδρέας

Απέργης και ο Μιχάλης Βουτσαράς, που ήταν μόνιμος από το 1956 έως το 1963, με

αναπληρωματικούς τούς Χρήστο Δρακότα, Μίμη Μανιάτη, Κώστα Αθανασίου. Μεγάλη

μορφή ήταν και ο υπέροχος Κώστας Βαλιάνος του Πανιωνίου που είχε πάρει τη θέση

του Νίκου Πεντζαρόπουλου, ενώ ακολούθησε τον Βαλιάνο ο Στέλιος Σώχος. Ο

Βαλιάνος το 1960 πήρε τη θέση του Μανταλόζη στον Εθνικό και αγωνίστηκε στην

Εθνική για πολλά χρόνια.

Στην Προοδευτική αγωνίστηκαν την περίοδο 1953 – 1963 τρεις πολύ καλοί

τερματοφύλακες. Ο Χρήστος Πετρόπουλος, ο Αλέξης Αναστασιάδης και ο Νίκος

Χρυσοχόου. Ο Αναστασιάδης ήταν ο πλέον θεαματικός τερματοφύλακας μετά τους

Μανταλόζη και Θεοδωρίδη.

Γεγονός είναι πάντως ότι όλοι αυτοί οι έξοχοι τερματοφύλακες, διεθνείς και μη,

συνέβαλαν στην υψηλή ποιότητα και τη μεγάλη θεαματικότητα του ελληνικού

ποδοσφαίρου στα δύσκολα χρόνια με τα ξερά και λασπωμένα γήπεδα.

Τελευταία Νέα