ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

Όταν το χωράφι σου μένει χέρσο… Όταν κλείνεσαι στον πύργο της ιδιώτευσης… Όταν πριονίζεις το κλαδί όπου κάθεσαι… Όταν κόβεις τις γέφυρες με τους άλλους… Όταν εξορίζεις τον έρωτα από τη ζωή σου… Όταν στρώνεις τον δρόμο του μέλλοντος με αγκάθια… Όταν δεν ριγάς στη θέα μιας ακόμη ανατολής… Όταν αφήνεις τους μανιασμένους αγέρηδες Να […]

Θα έρθουν οι μέρες που ο ήλιος δεν θα μας καίει Τα κορμιά μας θα είναι κατάλευκα Τα φιλιά μας μετά τις βουτιές θα είναι γλυκά Όλα τα χαμένα μπαλόνια θα προσγειωθούν σκασμένα στην θάλασσα Και το κύμα θα τα ξεβράσει μαζί με όλα τα βυθισμένα Το νερό δεν θα τρώει πια τα βράχια Και […]

Μία ατέλειωτη κραυγή είναι εντός μου και δεν ξέρω, η καρδιά  μου αν μου φωνάζει ή μήπως τα σωθικά μου «Με συναρπάζουν αυτοί οι συγκεκριμένοι στίχοι από το “Τραγούδι του τυφλού”» (Από το «Βιβλίο των εικόνων», 1900)

Μπολιβάρ! Όνομα από μέταλλο και ξύλο, είσουνα ένα λουλούδι μεσ’ στους μπαχτσέδες της Νότιας Αμερικής. Είχες όλη την ευγένεια των λουλουδιών μεσ’ στην καρδιά σου, μεσ’ στα μαλλιά σου, μέσα στο βλέμμα σου. Η χέρα σου είτανε μεγάλη σαν την καρδιά σου, και σκορπούσε το καλό και το κακό. Ροβόλαγες τα βουνά κι’ ετρέμαν τ’ […]

Εγώ είμαι, εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας. Εδώ ή αλλού, χτυπάω όλες τις πόρτες ω, μην τρομάζετε καθόλου που είμαι αθώρητη κανένας μια μικρή νεκρή δεν μπορεί να δει. Εδώ και δέκα χρόνια εδώ καθόμουνα στη Χιροσίμα ο θάνατος με βρήκε κι είμαι παιδί, τα εφτά δεν τα καλόκλεισα, μα τα νεκρά παιδιά […]

Πέθανες — κι έγινες και συ: ο καλός. Ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης. Τριάντα έξι στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων, εφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που προσέφερες. Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το ‘ξερα τι κάθαρμα ήσουν, τι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα. Κοιμού εν ειρήνη δε […]

«Κύριο Κουρτς – πέΘανε» Μια δεκάρα για τον Γέρο-Γκάη Α Είμαστε οι κούφιοι ανθρώποι Είμαστε οι παραγεμισμένοι ανθρώποι Που σκύβουμε μαζί Καύκαλα μ’ άχερα γεμάτα. Αλίμονο! Οι στεγνές μας φωνές Σαν ψιθυρίζουμε μαζί Είναι ήσυχες κι ασήμαντες Σαν τον αγέρα στο ξερό χορτάρι Ή σε σπασμένα γυαλικά των ποντικών το ποδάρι Μες στο ξερό μας […]

Της κόρης μου Πανώρια η κορούλα μου η Κλεΐδα. Ιδια χρυσολούλουδο η πολυαγαπημένη μου. Με τίποτε δεν θα την άλλαζα. Καν με την πάμπλουτη Λυδία ολάκερη. Καν με τη λατρευτή μου Λέσβο. Αφταστο γλυκόμηλο Ωσάν το κατακόκκινο γλυκόμηλο που κρέμεται στο πιο ψηλό κλαδί, άκρη των ακρών, και το λησμόνησαν όσοι το δέντρο ετρύγησαν. Μα […]

Όποιος το πνεύμα του ποθεί να δυναμώσει να βγει απ’ το σέβας κι από την υποταγή. Από τους νόμους μερικούς θα τους φυλάξει, αλλά το περισσότερο θα παραβαίνει και νόμους κι έθιμα κι απ’ την παραδεγμένη και την ανεπαρκούσα ευθύτητα θα βγει. Από τες ηδονές πολλά θα διδαχθεί. Την καταστρεπτική δεν θα φοβάται πράξι· το […]

Όπου άνθρωποι Μύγες Και θεοί (Από την έκδοση «91 ιαπωνικά ποιήματα συν 1», Γιώργος Μπρουνιάς, εκδ. Ροδακιό, 2004)

Βαθύτερο απ’ την αγάπη και την ταραχή που φέρνει μεσ’ στο στήθος η επιθυμία ζει στο θαλάσσιο βράχο έν’ άνθος ολομόναχο. Ποια φωνή το κυρίεψε και μοιάζει σαν να δείχνει την άγνωστη γαλήνη με μικρά χρώματα… Είναι βγαλμένο στους κινδύνους της χαράς αμέριμνο σαν ιδέα. (Από τον τόμο «Τα ποιήματα 1979 – 1991», δεύτερος τόμος, […]

Χθες είδα πάλι στον ύπνο τον πατέρα. Καθόμασταν οι δυο μας σ’ ένα τραπέζι με καρό τραπεζομάντιλο. Κάποιος μας έφερε δυο ποτηράκια και κρασί. – Είσαι καλά; του λέω. – Καλά, καλά, και μου ‘πιασε το χέρι. – Άντε, στην υγειά σου, είπε. Σήκωσε το ποτήρι, τσούγκρισε και το άφησε πάνω στο τραπέζι. – Δεν […]

Με ρωτάς πώς να προσευχηθείς σε κάποιον που δεν υπάρχει. Εγώ το μόνο που ξέρω είναι ότι η προσευχή υψώνει μια βελούδινη γέφυρα Και βασίζοντας πάνω σ’ αυτήν αιωρούμαστε, σαν από ένα βατήρα, Πάνω από τοπία με το χρώμα του ώριμου χρυσού Μεταμορφωμένα από μια στάση του ήλιου μαγική. Αυτή η γέφυρα οδηγεί στην ακτή […]

Δεν ορίζουμε εμείς τη μουσική, Η μουσική μάς προσδιορίζει. Εμείς απλώς την ακολουθούμε Ως το τέλος της ζωής μας. Μετά συνεχίζει χωρίς εμάς. Το μόνο που ζητά είναι να γεννηθεί Και να πάρει μόνη το δρόμο της. Εμείς συνδεόμαστε μαζί της και Μετά την αφήνουμε ελεύθερη. Η μουσική ομιλεί αφ’ εαυτής και Δεν χρειάζεται καμιά […]

Κωστής Παλαμάς

Κική Δημουλά

Ράινερ Μαρία Ρίλκε

Γουάλας Στίβενς