Non paper

Πέρυσι, αμέσως μετά τη νίκη του Στέφανου Κασσελάκη στις εσωκομματικές εκλογές και την ανάδειξή του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, κάποιοι βιάστηκαν να τον αποκαλέσουν φαινόμενο, να τον συνδέσουν με την κρίση των δυτικών δημοκρατιών, τη μεταπολιτική, τη μεταδημοκρατία, τον πολιτικό μεσσιανισμό και άλλα τέτοια. Φιλότιμη προσπάθεια (ας την πούμε έτσι αν και τότε πολλοί έσπευδαν […]

Θα μπορούσα, για το σημερινό θέμα, να διαλέξω έναν πιο λόγιο τίτλο. Κάτι σαν «Αναζητώντας απελπισμένα την τελειότητα». Ή «Το κυνήγι του ξεχασμένου θησαυρού». Ή να «δανειστώ» τον τίτλο του μυθιστορήματος του Τομ Γουλφ «Η απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας». ‘Η κάτι πιο υπαινικτικό τύπου «Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο;» με ένα ερωτηματικό να! με […]

Θεωρώ ότι, έστω και με μικρές παραλλαγές, οι περισσότεροι το έχουμε ακούσει από τους γονείς μας στην παιδική μας ηλικία, κάποιοι μάλιστα μπορεί και να το έχουμε πει στα δικά μας παιδιά. Η μάνα μου πάντως μου το έλεγε όταν, στη θάλασσα, ξανοιγόμουν στ’ ανοιχτά χωρίς κουλούρα. «Πρόσεχε, γιατί άμα πνιγείς, θα σε σκοτώσω». Μια […]

Την προπαραμονή της Πρωτοχρονιάς, ένας φίλος ήθελε να κάνει ένα καλό δώρο στον εαυτό του. Το τελευταίο μοντέλο του iphone η τιμή του οποίου, μαζί με τα «προικιά» του, πλησιάζει τα δύο χιλιάρικα. Γύρισε όλα τα σχετικά καταστήματα του κέντρου αλλά το συγκεκριμένο μοντέλο ήταν sold out. Φαίνεται ότι πάρα πολλοί ήθελαν να κάνουν αυτό […]

Εγραφα χθες για την τοξικότητα που καταγράφηκε στο Διαδίκτυο με αφορμή τον θάνατο του Κώστα Σημίτη. Είχα προγραμματίσει άλλο θέμα, με πρόλαβε όμως η επικαιρότητα. Ωστόσο, το θέμα στο οποίο ήθελα να αναφερθώ έχει άμεση σχέση με τον εκλιπόντα πρώην πρωθυπουργό και, πάντα κατά τη γνώμη μου, δίνει μία άλλη διάσταση στις αντιδράσεις των χολωμένων, […]

Για το πολιτικό έργο του Κώστα Σημίτη, το αποτύπωμά του, τις επιλογές, τις αποφάσεις του, τον τρόπο που χειρίστηκε τις «στραβές» της διπλής πρωθυπουργικής του «βάρδιας» (για να θυμηθούμε και το λανγκάζ στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που ξεκίνησαν την πολιτική τους καριέρα και γαλουχήθηκαν στα πασοκικά γραφεία των εσωκομματικών αντιπάλων του) τα λένε πολύ καλύτερα, σήμερα, […]

Στο χθεσινό μου κείμενο έγραφα για τον ντόρο που προέκυψε με αφορμή την ταινία «Υπάρχω». Θεώρησα ότι ήταν περιττό να αναφερθώ στο αυτονόητο. Στη φωνή του Καζαντζίδη που ήταν «πέραν του κόσμου τούτου». Μια φωνάρα που η σπανιότητα του «μεγέθους» της, όπως λένε οι ειδήμονες, οφειλόταν ακόμη και στη φυσική κατασκευή του κρανίου του, το […]

Θα κάνω ποδαρικό στο 2025 με δύο αμείλικτες ερωτήσεις που τις κουβαλάω από το 2024 αλλά, λόγω αδείας, δεν μπορούσα να τις μοιραστώ. Ερώτηση πρώτη: έχετε δει ολλανδό τουρίστα, πολύ μεθυσμένο να (νομίζει ότι) χορεύει τσιφτετέλι σε πανηγύρι στην Πάρο; Ερώτηση δεύτερη: θυμάστε κάτι μαυροφορεμένες κυρίες, με τσεμπέρι ή κότσο, που στέκονταν ακίνητες στις «εισόδους» […]

Από τον επόμενο χρόνο θα έχουμε, λένε, kids wallet. Μια εφαρμογή που θα απαγορεύει, θα περιορίζει, θα ελέγχει, θα ντύνει, θα στολίζει και θα νοικοκυρεύει την πρόσβαση των παιδιών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ωστε να τα προστατεύσουν λένε. Διότι τα παιδιά και οι έφηβοι απειλούνται από το Διαδίκτυο λένε. Και σε αυτό οφείλονται οι ακραίες […]

Οταν ήμουν μικρή στη Σύρο, απολάμβανα ένα σπουδαίο καλοκαιρινό προνόμιο. Το σπίτι της κολλητής μου φίλης «έβλεπε» σε έναν θερινό κινηματογράφο, τον καλύτερο της Ερμούπολης μάλιστα. Πιάναμε λοιπόν στασίδι στο μπαλκόνι της και, όταν έλειπαν οι γονείς της, λυσσούσαμε στα «Ακατάλληλα». Και μετά φανταζόμουν πώς θα ήταν αν είχαμε, χειμώνα-καλοκαίρι, μέσα στο σπίτι μας, ένα […]

«Δεν θα γράψεις για την ψήφιση του προϋπολογισμού στη Βουλή;» με ρωτούσε ένας φίλος. Και τι να γράψω δηλαδή; Τι ενδιαφέρον μπορεί να έχει κάποιο έργο με έναν μόνο πρωταγωνιστή; Διότι αυτό συμβαίνει εδώ και μήνες. One man’s show, όχι γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί, αλλά γιατί οι αρχηγοί των αντιπολιτευόμενων κομμάτων θέλουν. Μου θυμίζουν […]

Τι κλειδαρότρυπα δηλαδή; Παράθυρο ορθάνοιχτο πες το καλύτερα. Αλλά ακόμη κι όταν μας ανοίγουν διάπλατα τα πορτοπαράθυρα για να έχουμε άπλετη θέα, προτιμάμε να νομίζουμε ότι κλεφτοκοιτάμε από την κλειδαρότρυπα. Να έχουμε κάπως την αίσθηση του προσωπικού κατορθώματος. Χαρακτηριστικό κι αυτό της ελληνικής ψυχής. Οτι δηλαδή; Υπάρχει ελληνική, γαλλική ή ιταλική ψυχή; Η λογική και […]

Εσείς οι του λεκανοπεδίου, πού θα κάνετε εφέτος Πρωτοχρονιά; Κάτω από ποιας αρχής το γκι και το ου θα ανταλλάξετε το πρώτο φιλί; Του Δήμου της Αθήνας ή της Περιφέρειας Αττικής; Στο Σύνταγμα ή στο Πεδίο του Αρεως; Υπό τον ήχο της φωνής του Φοίβου Δεληβοριά ή της Νατάσσας Μποφίλιου (μην τη βάλετε κοντά στο […]

Στις αρχές του 19ου αιώνα το Παρίσι ήθελε να… αλλάξει ρούχα. Να πετάξει τα παλιά «φορέματά» του μαζί με το παρελθόν του. Από μία άποψη, φαίνεται λογικό αν σκεφτούμε ότι είχε προηγηθεί η Γαλλική Επανάσταση που άλλαξε όχι μόνο τη Γαλλία αλλά ολόκληρο τον κόσμο. Οι άνθρωποι, εκείνη την εποχή, έσπαγαν τα δεσμά του παρελθόντος, […]

Υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν την εντύπωση ότι δεν θα φύγουν ποτέ από τη ζωή. Ισως διότι αποτελούν σταθερές αναφορές, τόσο σταθερές όπως ένας τόπος ή ένας θεσμός. Υπάρχουν επίσης άνθρωποι που ακόμη και όταν φεύγουν από τη ζωή, είναι σαν να μην έφυγαν. Διότι είναι πολύ βαθύ και πολύ ουσιαστικό το αποτύπωμα που άφησαν στον […]