Non paper

Βλέπεις τα βίντεο στο TikTok και πλημμυρίζει η καρδιά σου από συναισθήματα ξεχασμένα, στριμωγμένα στις ρωγμές μιας πολύ μακρινής εποχής. Αμήχανα αγγίγματα που προσπαθούν να μοιάζουν μεγαλίστικα, η προσμονή των παιδιών που με το ένα πόδι πατούν στην παιδική ηλικία και με το άλλο στην εφηβεία, αυτά όμως ανυπομονούν να μεγαλώσουν, να ξεκλειδώσουν τα μυστικά […]

Να δείτε πως έτσι θα γίνει. Θα επέλθει (αμήν και πότε) η εκεχειρία στη Γάζα, θα απελευθερωθούν οι ισραηλινοί όμηροι, θα φύγει ο Νετανιάχου, δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο θα γίνει, ίσως να συμβεί και αυτό που γράφει ο Νίκος Καββαδίας στο τελευταίο του ποίημα («…απόψε που αγκαλιάστηκαν Εβραίοι και Μουσουλμάνοι») και στα ελληνικά […]

Οταν, την Παρασκευή, ανακοινώθηκε ο θάνατος του Βασίλη Παπαβασιλείου, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γέμισαν με «αποχαιρετισμούς» και αναφορές στον σημαντικό μας θεατράνθρωπο (καθόλου δεν μου αρέσει η λέξη «θεατράνθρωπος» αλλά πώς να περιγράψεις κάποιον που είχε αφοσιωθεί τόσο απόλυτα στο θέατρο και ως σκηνοθέτης και ως ηθοποιός και ως μεταφραστής;). Βέβαια, σε αυτό το διαδικτυακό […]

Πρέπει να ήταν αρχές του 1980. Πριν από λίγους μήνες είχα αρχίσει να δουλεύω στη δισκογραφική εταιρεία Lyra. Μια μέρα ο εμπνευσμένος διευθυντής της Αλέκος Πατσιφάς μού ανακοίνωσε ότι θα έπρεπε να πάω, δεν θυμάμαι πια σε ποιο στούντιο, εκεί τέλος πάντων που γυριζόταν το περίφημο «Να η ευκαιρία», την αθώα, ακόμη, εποχή των τηλεοπτικών […]

Την περασμένη εβδομάδα ανακοινώθηκε το κλείσιμο του βιβλιοπωλείου «Επί λέξει» της οδού Ακαδημίας. Ο λόγος, βέβαια, οικονομικός. Η αύξηση του ενοικίου που κάνει απαγορευτική τη συνέχεια της λειτουργίας μιας επιχείρησης σχετικής με έναν κλάδο που, εδώ και κάποια χρόνια, ταλανίζεται χωρίς μάλιστα προοπτική επανάκαμψης: το βιβλίο. Ποιος διαβάζει σήμερα; Στην τελευταία έρευνα της ΟΣΔΕΛ (Οργανισμός […]

Τα βλέπω, τα παρατηρώ, είναι μόδα. Και, όπως έχει πει ο Ζαν Κοκτό, τη μόδα δεν πρέπει να την κατηγορούμε γιατί, η καημένη, πεθαίνει πολύ νέα. Η συγκεκριμένη βέβαια κρατάει ήδη κάμποσα χρόνια. Ισως διότι δεν πρόκειται ακριβώς για μόδα αλλά για fashion statement. Το οποίο σημαίνει ένα στοιχείο στην εμφάνιση κάποιου – ή και […]

Μεγάλωσα ανάμεσα σε δυο κυκλαδίτικα νησιά, την Πάρο από τη μεριά του πατέρα μου και τη Σύρο από της μητέρας μου. Βέβαια, για να πω την αλήθεια (τώρα που έχουν πεθάνει και οι δύο και δεν θα έχουμε παρεξηγήσεις) εγώ Συριανή αισθάνομαι. Πανέμορφο νησί η Πάρος, αξίζει με τα χίλια την τουριστική ανάπτυξη που έχει […]

Ετσι κι αλλιώς θα έγραφα σήμερα για ένα φαινόμενο που βλέπω να εξαπλώνεται και να εγκαθίσταται ως κανονικότητα, χωρίς, δηλαδή, να προκαλεί αντιδράσεις. Ελάχιστη αφορμή ήταν ένα πάρτι που υπέπεσε στην αντίληψή μου. Αλλά μετά ήρθε το προεδρικό χαστούκι. Επαιξε, ξαναέπαιξε, το είδε ο κόσμος όλος. Το χαστούκι (τι χαστούκι, μπούφλα και με τα δύο […]

Μα ημερολόγια στην εποχή μας; Την εποχή της εθελούσιας καταγραφής της καθημερινότητάς μας στις οθόνες των σόσιαλ μίντια; Την εποχή των σέλφις έξω από θέατρα, μέσα από νοσοκομεία, πάνω από φαγητά; Την εποχή μίας νέου τύπου κοινωνικότητας που δεν υφίσταται αν δεν φωτογραφιστεί και δεν δημοσιοποιηθεί, δεν μοιραστεί με χιλιάδες άγνωστους διαδικτυακούς «φίλους»; Διότι όπως […]

Κουνούπια. Ηταν, έλεγε, από κουνούπια. Τσιμπούσαν τα κουνούπια τα παιδιά, τα παιδιά ξύνονταν και, ως διά μαγείας, τα τσιμπήματα από τα κουνούπια γίνονταν, με το ξύσιμο, καψίματα από τσιγάρο. Και όλα αυτά, χειμωνιάτικα. Αυτά δε τα χειμερινά κουνούπια τσιμπούσαν μόνο τα συγκεκριμένα παιδιά, κανένα άλλο στο χωριό δίπλα στη Λάρισα, απ’ όπου τις τελευταίες μέρες […]

Διάβαζα στα χθεσινά «ΝΕΑ» το οδοιπορικό της Διονυσίας Μαρίνου με οδηγό την ηθοποιό Αμαλία Καβάλη (το μεγάλο κοινό τη γνώρισε από τις «Αγριες μέλισσες» και το «Ναυάγιο», αλλά έχει σημαντικές ερμηνείες και στο θέατρο) στα σπίτια της Αθήνας όπου έχουν ζήσει σπουδαίοι λογοτέχνες μας και άνθρωποι της διανόησης. Πρόκειται για μια ιδέα που η Αμαλία […]