Είναι απορίας άξιον πόση τεστοστερόνη εξάγουμε στην Ευρώπη. Οπως και τι είδους. Ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αλλά αναγκαστικά και δικός μας Νίκος Παππάς (ο πρώην μπασκετμπολίστας όχι ο Νίκος 13-0) εποίησεν τα γνωστά του αντριλίκια. Πέρναγε, λέει, ένας δημοσιογράφος Ελλην κι αυτός από δίπλα του σ’ ένα μπαρ, κι ο ευρωβουλευτής, που είχε απλώσει την αρίδα του σ’ ένα τραπέζι δίπλα στον διάδρομο, απλώνει και την ποδάρα του και πάρ’ τον κάτω τον δημοσιογράφο.
Εις ερώτησιν δε του θύματος «Τι κάνεις;» η απάντησις ήλθε πάραυτα «Καλά, ευχαριστώ, αλλά μου πάτησες το πόδι, και αν είσαι άντρας πάμε έξω να ξηγηθούμε». Εξοχη φράση που αναδίδει ένα άρωμα από θυμάρι, αρμύρα, βασιλικό κι ασβέστη και ό,τι άλλο απαρτίζει την εικόνα της Ελλάδος εν τω εξωτερικώ, ου μην αλλά και εν το εσωτερικώ – συγγνώμη που χρησιμοποιώ την μεικτή καθαρεύουσα αλλά το κάνω για λόγους συνωμοτικούς, να μη μας καταλάβει ο θύτης, ο οποίος με τα ελληνικά ένα πρόβλημα το έχει. Είναι πανελληνίως γνωστό το ρηθέν του για τη ΝΔ ότι είναι ένα «φυτώριο δολοφόνων, παιδόφιλων, βιαστών, εγκληματιών, …εθνικών βλαξ» – πηγαίνοντας έξω λοιπόν να ξηγηθούνε και πριν περάσουν το κατώφλι του μπαρός (ναι. το μπαρ του μπαρός. Αυτός γιατί δεν κλίνει το τριτόκλιτο και λέει ο βλαξ του βλαξ, οι βλαξ των βλαξ. Θα κλίνω κι εγώ το μπαρ του μπαρός.
Είναι αναφαίρετο δικαίωμά μου. Οχι άλλα μέτρα και σταθμά. Ελεος πια. Πού είναι το κράτος;) ο πρώην (και μπασκετμπολίστας αλλά και Ευρωβουλευτής γιατί το διαγράψανε το κελεπούρι ο ΣΥΡΙΖΑ αμέσως – τι αμέσως; με καθυστέρηση ετών, μην τρελαθούμε) του δίνει του δημοσιογράφου δυο μπουνιές πισώπλατα και στο κεφάλι συγκεκριμένα, ξαναπάρ’ τον κάτω τον άνθρωπο. Βλέποντάς τον δε τ’ ανάσκελο του την είπε κι από πάνω. «Πώς είσαι έτσι ρε;». Το «ρε» δεν το είπε, αλλά το βάζω εγώ για να το κάνω πιο παραστατικό και να το φέρω πιο κοντά στον χαρακτήρα του, ελλείψει εικόνας, το κάνει πιο πολύ σαν να τον βλέπεις τον άντρα τον σωστό τον βάρβαρο. Ακου «πώς είσαι;». Πώς να ήτανε δηλαδή ο πεσμένος άνθρωπος; Κατάλαβες; Είχε και αισθητικές απαιτήσεις το δίμετρο το όρθιο.
Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτό το ανθρώπινο ον είναι εύρημα του κυρίου Τσίπρα. Αυτός μας τον έφερε στην πολιτική σκηνή. Ο ΣΥΡΙΖΑ δε τον πήγαινε και για Δήμαρχο της Αθήνας; Θα μου πεις αυτός που έχουμε τώρα είναι καλύτερος; Οσον αφορά στο λέγειν, ναι. Τώρα για τα άλλα θέματα θα απευθυνθώ στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Πριν κλείσω αυτό το αφιέρωμα στον νταγλαρά του Στρασβούργου θα ήθελα να θυμηθούμε όλοι μαζί ένα ηχητικό ντοκουμέντο που ο εν λόγω απηύθυνε σε έναν γνωστό του κύριο.
«Παλιοαγράμματο σκουπίδι. Λοιπόν άκουσε να δεις για το καλό σου. Πρόσεχε τι λες, πώς τα λες, και σε ποιον τα λες. Θα σου στείλω κανένα “πεϊνιρλί” στο σπιτάκι σου, είσαι φακελωμένος. Πρόσεχε. Ποιο τμήμα, ποιο τμήμα βρε σκουπίδι αγράμματο που θα κλαίει η βρωμιάρα η μάνα σου κι ο πεταμένος ο πατέρας σου άμα θέλω. Λοιπόν σκουπίδι εξαφανίσου μη σου γαμ@@ω……».
Αυτό το ηχητικό συλλεκτικό κομμάτι ακούστηκε τον Αύγουστο του ’24. Οχι. Τότε δεν τον διαγράψανε. Τον αφήσανε στο Στρασβούργο μέχρι να μεστώσει. Επρεπε να πέσουν οι μπούφλες στον δημοσιογράφο για να ξυπνήσουνε. Και πάλι όχι όλοι. Ο Πολάκης πρότεινε να το ξανασκεφτούνε. Αλλά ο Πολάκης ζει σ’ έναν δικό του κόσμο. Νομίζει ότι στον ΣΥΡΙΖΑ σκέφτονται. Καλός άνθρωπος.
Χαιρετώ.
