Πολύ μεγάλη επιτυχία είναι η εκλογή του Κυριάκου Πιερρακάκη στη θέση του προέδρου του Eurogroup. Επιτυχία για τη χώρα ασφαλώς, αλλά και για τον ίδιο προσωπικά. Μη φαντάζεστε ότι οι εταίροι θα έδιναν ποτέ αυτή την τιμή στη χώρα, αν δεν την εκπροσωπούσε μια προσωπικότητα ευρωπαϊκών προδιαγραφών και επιπέδου. Το επισημαίνω, επειδή στον Υπαρκτό Ελληνισμό έχουμε την παράδοση της κοινοκτημοσύνης στις νίκες και τις επιτυχίες: Οι θρίαμβοι ή, σωστότερα, οι θριάμβοι (sic) ανήκουν πάντα σε όλους! Ισως επειδή συλλαμβάνονται στη διάρκεια οργίου, γι’ αυτό και η πατρότητα μοιράζεται σε όλους. Η αποτυχία, από την άλλη, είναι το έκθετο που το αφήνουν νύχτα στην είσοδο της εκκλησίας.
Είμαι βέβαιος ότι εκείνος που χαίρεται περισσότερο είναι ο Νίκος Δένδιας. Το εννοώ, μη σας περνά από το μυαλό ότι ειρωνεύομαι. Ειλικρινά το πιστεύω, γιατί η εκλογή του κ. Πιερρακάκη στην προεδρία του Eurogroup ενισχύει αυτό που λέμε «το ηγετικό προφίλ του». Του δίνεται η δυνατότητα να αναδειχθεί ως ηγετικός πόλος, για τη μετά τον Κυριάκο Μητσοτάκη εποχή. Αν θα την αξιοποιήσει κατά τον τρόπο αυτό, θα το δούμε. Τις σχετικές φιλοδοξίες, πάντως, ο κ. Πιερρακάκης τις έχει. Αν λοιπόν στέκονται οι υποθέσεις αυτές, τότε, εκτός από τον Αδωνη Γεωργιάδη, προβάλλει ένας ακόμη δυνάμει διάδοχος, ο Κυριάκος Πιερρακάκης. Ετσι έχουμε τρεις πιθανούς διεκδικητές, καθένας των οποίων αντιπροσωπεύει ένα διαφορετικό ρεύμα: η διεύρυνση από Αριστερά, με τον Πιερρακάκη, η διεύρυνση από Δεξιά, με τον Γεωργιάδη και, βεβαίως, η παράδοση, με τον Δένδια.
Το παιχνίδι της διαδοχής γίνεται επομένως πιο δύσκολο και σκληρό για τον κ. Δένδια και είναι για αυτόν ακριβώς τον λόγο που χαίρεται ιδιαιτέρως με την επιτυχία του κ. Πιερρακάκη. Επειδή, όσο και αν δεν του φαίνεται, ξέρετε, ο κ. Δένδιας είναι σπορτίφ και αθλητικός – κατά το πνεύμα, εννοείται, που είναι και το σημαντικότερο. Γι’ αυτό και εκτιμά τους δύσκολους αγώνες, με τον σκληρό ανταγωνισμό, εκείνους που κερδίζονται με προσπάθεια.
ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΤΕΙΑΣΜΟΥ
Δεν νομίζω ότι βοηθούν την κυβέρνηση ανακοινώσεις, όπως αυτή στην οποία διευκρινίζεται ότι ο συλληφθείς αγροτοσυνδικαλιστής από την Κρήτη ήταν, λέει, «ανενεργό μέλος της ΝΔ». Και τι πάει να πει αυτό, ότι τα αδικήματα για τα οποία κατηγορείται δεν τα διέπραξε ως νεοδημοκράτης; Πρέπει, δηλαδή, εμείς οι τρίτοι να το εκλάβουμε ως ελαφρυντικό για τη ΝΔ; Μπορεί ο ισχυρισμός να είναι ακριβής, ως επιχείρημα όμως έχει την αφέλεια του φοιτητικού αμφιθεάτρου. Γενικότερα, όμως, είναι άχαρη, μίζερη και παραπλανητική η προσπάθεια επιμερισμού κομματικών προτιμήσεων στα πρόσωπα του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ. Δεν κάνουν καμία διαφορά τα ποσοστά νεοδημοκρατών και πασόκων στην υπόθεση. Τα όρια άλλωστε μεταξύ Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς είναι ρευστά και εύκολα περνάει κάποιος στην άλλη πλευρά, ιδίως εφόσον υπάρχει συμφέρον. Κυρίως όμως επειδή το ζήτημα στην προκειμένη περίπτωση είναι ο πελατειασμός. Το χρώμα του, γαλάζιο, πράσινο ή βεραμάν, είναι δευτερεύον…
ΟΥΤΕ ΕΝΔΕΙΞΗ
Κάθε μέρα και κάθε φορά, που βγαίνω από το σπίτι μου για τις δουλειές της ημέρας, κοιτάζω μήπως το δω. Πάντα. Ποτέ δεν παραλείπω. Από νωρίς το πρωί, που θα πεταχτώ με την τσίμπλα στο μάτι στο περίπτερο για την εφημερίδα (σ.σ..: διατηρώ πάντα την προτίμησή μου στο χειροποίητο), θα κάνω μια βόλτα ένα – δυο τετράγωνα παραπάνω ή παρακάτω, μήπως αντιληφθώ επιτέλους την παρουσία του. Ρωτάω πάντα και τον φίλο μου τον περιπτερά, που κόβει το μάτι του και βλέπει πολλά: «Το είδες;». Η απάντησή του, πάντα η ίδια: «Μπα! Ούτε σήμερα. Ισως αύριο, θα δούμε…». Αλλά και με όσους συναντώμαι και μιλάμε στη διάρκεια της ημέρας, θα τους ρωτήσω και αυτούς, εφόσον έχω μαζί τους την άνεση, για τη δική τους γειτονιά. Τι γίνεται εκεί σ’ εσάς; Εχετε αντιληφθεί κάτι, μια κίνηση, μια απλή ένδειξη, οτιδήποτε; Σας μιλώ εντίμως, ουδείς μου έχει αναφέρει μέχρι τώρα ενδείξεις ύπαρξης στη δική του γειτονιά «πολύχρωμου κινήματος που αυτο-οργανώνεται». Και, φυσικά, ανησυχώ. Γιατί, αν θυμάστε, ο Αλέξης Καραμήτρος μας άφησε την εντολή να αυτο-οργανωθούμε σε πολύχρωμα κινήματα στις γειτονιές (δικές του οι λέξεις), ώστε να έλθει μετά εκείνος και να αναλάβει την ηγεσία. Πού ‘ναι τα όμως; Δεν τα βλέπω πουθενά. Προφανώς, θα πρέπει να κάνουμε υπομονή, να περάσουν πρώτα οι γιορτές, μετά να περάσουν τα κρύα και κατά την άνοιξη βλέπουμε…
