Η μουσική που συνέθεσε ο Μανώλης Φάμελλος για την παράσταση των Χορευτών του Βορρά «Το κουκλόσπιτο» του Ιψεν είναι διαθέσιμη από σήμερα στις ψηφιακές πλατφόρμες. Οπως εξηγεί ο ίδιος, στις αρχές της δεκαετίας του ’90 παρακολουθούσε πιο σθεναρά τα θεατρικά δρώμενα και το συγκεκριμένο έργο είναι ένα σημείο καμπής στη μαθητεία του «και τη μάλλον όψιμη ενηλικίωση και χειραφέτησή μου. Με έναν τρόπο δηλαδή συνομιλεί και με τη δική μου μικρή ιστορία. Θυμάμαι μάλιστα πως είχα διαβάσει το κείμενο πρώτα και το είχα ταιριάξει με μια αύρα, ένα κλίμα κάπως αλλόκοτο, σαν ένα τοπίο του Βορρά στη φαντασία μου. Σκέφτηκα τη μουσική λοιπόν σαν μία γέφυρα που θα με επέστρεφε σε αυτό το παράξενο μέρος που είναι και μια δικιά μου στιγμή αφετηρίας μέσα στον χρόνο».
«Το κουκλόσπιτο» μιλάει για την ανάγκη να «δραπετεύσουμε» από το κοινωνικό καλούπι. Υπάρχει αντίστοιχα στη μουσική σας η ανάγκη απελευθέρωσης από «φόρμες» και περιορισμούς; «Η μουσική, νομίζω, έχει κάνει το καθήκον της ως προς αυτό, και εμένα δεν με απασχολεί ιδιαίτερα επειδή δεν αντιλαμβάνομαι τη φόρμα καθόλου περιοριστικά, δεν με εγκλωβίζει, αλλά περισσότερο μου ανοίγει δυνατότητες», απαντά ο Μανώλης Φάμελλος.
«Αξίζει όμως, νομίζω, πιο πολύ να σταθούμε στον προβληματισμό του “Κουκλόσπιτου” μέσα από την κάθε ιστορική συνθήκη. Οι άνθρωποι που έκαναν το αποφασιστικό βήμα τότε και είχαν το θάρρος να διεκδικήσουν και να κερδίσουν τον εαυτό τους έπρεπε να διανύσουν μια μεγάλη, δύσκολη διαδρομή και πλήρωναν και το αντίστοιχο τίμημα. Η εποχή μας με τις απατηλές ευκολίες της ως φαινομενικά τουλάχιστον επιτρεπτική αφήνει πολύ περισσότερα περιθώρια να αποκλίνουμε από τις κοινωνικές συμβάσεις, φτάνει να είμαστε όλοι διασυνδεδεμένοι και πιστοί καταναλωτές, στο μέτρο των δυνάμεών του ο καθένας. Εχουμε τη δυνατότητα να εκφραζόμαστε, και μάλιστα δημόσια, αυτό δεν σημαίνει όμως πως κάνουμε απαραίτητα πράξη την ελευθερία μας, πως επενδύουμε στην αναζήτηση της ουσίας μας. Επειδή πολύ απλά τον εαυτό μας δεν τον πάμε παρακάτω ξοδεύοντας χρήματα ή διεκδικώντας μια επιφανή θέση στα ψηφιακά κουκλόσπιτα των ΜΚΔ αλλά κοπιάζοντας και καλλιεργώντας τον και βεβαίως προσφέροντας…».
